vrijdag 29 mei 2009

So long, farewell, auf wiedersehen, goodbye, I leave and heave a sigh and say.. goodbye!

Met de laatste werkdagen kwam ook de twijfel: heb ik wel de juiste keuze gemaakt? Is het niet gewoon ongelofelijk stom wat ik doe?! Waar ben ik aan begonnen?!

Maar toen mailde een lieve collega me een gedichtje door bij wijze van afscheid, van haar lievelingscabaretier Paul Van Vliet. En ik ging nog zó niet huilen, maar dat lukt me dus niet. Zeker niet als ik dit lees:

Laat ons klinken op mensen
die bergen verzetten
en door blijven gaan
met hun kop in de wind

Laat ons klinken op mensen
die risico’s nemen
die blijven doen
tegen de verzuring in

Laat ons klinken op mensen
die dingen beginnen
waarvan niemand weet
wat de afloop zal zijn

Laat ons klinken op mensen
die met vallen en opstaan
niet willen weten
van water in de wijn

Laat ons klinken op mensen
die blijven vertrouwen
die van tevoren niet vragen
voor hoeveel en waarom?

Laat ons klinken op mensen
die door blijven douwen
van doe’t maar wel
en kijk maar niet om

Laat ons klinken op het maximum
wat er nog in zit
In vandaag en morgen
In mij en in jou!!


Ik denk dat ik vandaag maar eens op mezelf ga klinken. Goodbye!

maandag 25 mei 2009

Closing time

Het ene moment heb je nog maar net je ontslag gegeven, en het volgende breekt die vreemde laatste werkweek alweer aan. Heel, heel, héél raar allemaal.

En om iedereen voor te zijn:
- Nee ik heb helemaal nog geen spijt. Mijn bankrekening binnenkort misschien wel.
- Nee ik heb nog niets anders gevonden. Veel mails verstuurd, maar zelden antwoord. Hier en daar een gesprekje. En interimkantoren waar je langs gaat en die dan zeggen: "Kijk maar gewoon op onze website hoor!"
- Ja ik wil werken! En wat ik dan zoek? Liefst een half-/deeltijdse job om te combineren met de kaartjes (als zelfstandige in bijberoep). Liefst in Antwerpen. Liefst in de culturele, of in elk geval niet-commerciële sector. Een job die zeker ook in aanmerking komt: tekenen, schrijven of reizen voor geld. Aja!

Maar in de tussentijd ga ik nog even door met laatste-keren. Denken 'het is waarschijnlijk de laatste keer dat ik die persoon zie', 'het is de laatste keer dat ik uit dat kopje drink', 'het is de laatste keer dat ik dat stomme taakje moet doen', 'het is de laatste keer dat ik naast die lieve collega zit'.

Het is de laatste maandag.

donderdag 21 mei 2009

Swing it!

Wat vriendinnen en ik trokken ons mooiste rokje aan en gingen dansen bij Radio Modern in de heerlijke Roma. Wat een zicht! Aan de grote hal stonden mannen met vetkuiven en bretellen en meisjes in hakjes en polkadots. En dat allemaal al voor negen uur 's avonds!

De dansinitiatie was al begonnen en aangezien wij geen man bij hadden, ontpopten we ons algauw tot professionele muurbloempjes. Gelukkig was er toen cava en als de cava is in de man, kan je ehm.. swingen uit de pan? In elk geval, de dj's Batman en Robin (echt!) draaiden zalige muziek: van bloesweidsjoes over maaiboilollipop tot lalalala.. tequila! Wij stonden met de meisjes nogal lacherig tegenover elkaar te dansen. Je kent dat wel, de duiker enzo.

Plots tikte een onopvallende man op mijn schouder en vroeg "Wilt ge swingen?"
Voordat ik kon gillen "Ja, maar ik kan dat helemaal n...!!" zwierde ik al door de zaal.
Hallelujah, die man kon dànsen!

Na de uitputtingslag -waar die man overigens blijkbaar totaal geen last van had- zag ik eruit als Baby uit de film Dirty Dancing. Toen ze voor het eerst met Johnny gedanst had. Onnozel dus. Idioot. Of zoals met dat reclamespotje vroeger, van 'you know when you've been tango'd'. Of eigenlijk gewoon zoals een uitgetreden nonnetje dat eindelijk eens van de grond is gegaan!

Omdat ik nogal altruïstisch ben van aard, zei ik tegen de man dat mijn vriendinnen ook wel eens met hem wilden swingen. En ze kwamen net hetzelfde terug als ik. Flabbergasted. Graag gedaan, hoor meisjes ;)

Mannen, als je indruk wilt maken op een vrouw: LEER DANSEN.
Ik wil meer van dat. Ik wil dat zelf ook kunnen en niet heel de tijd 'oei, sorry!' hoeven te gillen. Dus. Welke toffe gast wilt nu met mij leren swingen? Mijn wederhelft zie ik dat nog niet direct doen, tenzij misschien na het lezen van dit stukje.
Let wel: homo's krijgen toch een tikkeltje voorsprong in deze kwestie.

Ik lag trouwens al om 1 uur netjes in mijn bed. Misschien was alles vroeger dan toch écht beter?

zondag 17 mei 2009

Scharreldag

In de Morgen van dit weekend las ik iets over scharrelkinderen. Dat kinderen tegenwoordig heel de tijd geëntertaind worden, waardoor ze niet meer weten hoe ze dat zelf moeten doen. Op de PlayStation, op school, op 101 buitenschoolse activiteiten, tijdens het weekend met ouders die zich schuldig voelen omdat ze te weinig tijd hebben voor hun kinderen en dus allerlei spannende uitstapjes met hen willen gaan doen. Maar eigenlijk zouden ze best wel eens vaker mogen rondscharrelen.
Die kinderen bedoel ik dan. In een scharrelkip-kind-of-way. Ik denk niet dat het de bedoeling is dat ouders plotseling beginnen rond te scharrelen met andere ouders. Dus als u net een excuus zocht om met uw minna(a)r(es) naar buiten te komen, stopt u nù best met lezen.

Een man schreef een boek over hoe hij en zijn vrouw bewust minder zijn gaan werken/verdienen. Toen ze gas terugnamen en op zaterdag ook eens wat langer in bed bleven liggen, merkten ze dat hun kinderen zichzélf gingen entertainen. Blijkbaar is het goed voor kinderen om eens even niks te doen, te lanterfanten, zich te vervelen. Zo komt de creativiteit vanzelf. Hey, en als er nu een ding is waar ik over kan meepraten, dan is het wel lanterfanten en nietsdoen!

Ook de ouders mogen best wat luier zijn, vindt de man, en moeten van slaap een prioriteit maken. Hij schreef zelfs een luie-ouder-manifest. Ik citeer: We beloven plechtig dat we onze kinderen hun gang laten gaan. We zijn tegen buitensporig consumentisme. We drinken alcohol zonder ons daarover schuldig te voelen (now he's talking!). We blijven zo lang mogelijk in bed liggen. We werken allebei zo weinig mogelijk. Tijd is belangrijker dan geld.

Ik heb natuurlijk makkelijk praten, zo zonder kinderen, maar ik geef u nog even zijn tips mee. Misschien heeft u er wel iets aan. Of ik misschien over een paar jaar, als ik compleet overspannen door jengelende kinderen nog eens rondstruin door mijn archieven, weemoedig mijmerend over hoe rustig het vroeger was ;)

Wat er ook van aan is, hier zijn de tips voor luie ouders:
- Terug naar de kinderarbeid: laat de kinderen afwassen, ontbijt maken en hun eigen rommel opruimen. Zo voelen ze zich nuttig, worden ze zelfredzaam en wordt jouw werk lichter.
- Streef niet naar perfectie.
- Herontdek de natuur. Drink een pintje rond het kampvuur terwijl de kinderen spelen in het bos.
- Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Nodig vrienden uit. Hun kinderen zullen die van jou entertainen en zelf beleef je ook een leuke dag.
- Verspil geen geld aan speelgoed wanneer je je kind ook een boomtak kunt geven. Dat is gratis en milieuvriendelijk en stimuleert de fantasie. (ehm, ok, ik weet zelf niet of ik echt blij zou zijn met een mooie verpakte boomtak onder de kerstboom, maar goed)
- Weg met de tv. Meteen ook het einde van de advertenties die tot consumptie aanzetten.
- Slaap!

donderdag 14 mei 2009

Verkiezingen

Bij sarahzegthallo zijn de verkiezingen alvast begonnen! Voor een mogelijke toekomstige schrijfopdracht, moet ik enkele teksten in mijn -ahum- portfolio stoppen. Ik vind het zelf enorm moeilijk om objectief over mijn eigen schrijfsels te oordelen, dus doen jullie maar..

Misschien dat tekstje over die lekkere massage in de sauna? Of mijn opdracht voor de cursus columnschrijven? Of eerder dat stukje over eerste keren? Of toch nog iets helemaal anders?

Ik kan best meer dan een tekstje laten zien, dus er zijn meerdere opties mogelijk. Maar duik voor alle zekerheid toch maar snel in mijn archieven (u had toch net geen zin om te werken, juist?) en vink uw keuze aan in de enquête (links) of laat weten welk ander tekstje de voorkeur wegdraagt.

Cheerio!

woensdag 13 mei 2009

Le 'iep-'op


U zou het mij misschien niet nageven, maar ik was vroeger nogal into hip-hop. Jàà, beste mensen, ik was best wel een funky meisje in die tijd. Dat was ik eigenlijk zelf allemaal al een beetje vergeten tot J. en L. die cd van Alliance Ethnik nog eens vroegen. For old time's sake, zeiden ze. Intussen heb ik de cd terug, en tegelijk ook de herinneringen.

De periode van dat ceedeetje van Alliance Ethnik, dat was me toch een heerlijke tijd! Het was het ceedeetje dat J., D. en ik op het einde van de fuif gingen opdringen aan de dj. De nachtmerrie van elke platendraaier, weet ik nu, maar toen was het zalig om eventjes dat liedje te horen. Bij voorkeur op een feestje waar iedereen ofwel al naar huis was ofwel ladderzat tegen de grond plakte (wijzelf inclusief, meestal). Oh, happy day.

Het was ook de cd die niet alleen ik, maar ook mijn kot- en studiegenoten woord voor woord konden meezingen. Als je nog niet werkt maar wel vaak uitgaat, blijft er namelijk niet zoveel geld over. En om een of andere reden was er altijd veel bezoek op mijn kot (maar ik heb ook flink gestudeerd, hoor, mama!) en dus kregen die lucky bastards twee jaar lang altijd de zelfde drie cd's te horen: Lauryn Hill, MC Solaar en Alliance Ethnik. Fonky!

En u? Van welke cd wordt u eigenlijk nostalgisch?

dinsdag 12 mei 2009

Dubbele jeuj!


Alsof het weekend nog niet heerlijk genoeg was, kwam ook de lieve Gody van de gloednieuwe website www.outletandgifts.be zondag langs mijn kraampje. Of ze wat kaartjes op haar website mocht verkopen. Of ze dat mocht?! Prompt rukte ik de babykoets uit haar handen en duwde ik een grote stapel kaarten in haar handen. Gelukkig was haar man erbij voor het boekhoudkundige gedeelte want blijkbaar zijn wij niet zo sterk in hoofdrekenen. Note to self: volgende keer een rekenmachientje meenemen naar de markt.

Maar goed, op die website, daar vind je dus toffe spulletjes, waarvan een groot deel fair trade, handgemaakt en/of gemaakt van natuurlijke materialen of ten voordele van het goede doel. En en en... mijn kaartjes!

Wat zit u hier nu nog te lezen? Hup, vort, verder surfen, naar Outlet and Gifts, nondedjoemele!

maandag 11 mei 2009

Het was zalig. Het was fantastisch. Het was honderd keer beter dan ik ooit had durven dromen.





Ik dacht wel dat de Markt van Morgen goed ging zijn, maar zó goed, dat had ik nooit zelf kunnen bedenken!

Het weertje was heerlijk. Mijn lief had (na drie keer verhuizen) een ideaal plekje uitgekozen voor mijn tafeltje. Het kaartenrek was een schot in de roos (bedankt voor het idee, Marie ;). Er waren héél veel vrienden en schoonfamilie. Er waren oude bekenden. Er waren veel virtuele vrienden die ik eindelijk eens live zag. Er waren ook veel bladluizen en vogelstronten die naar beneden vielen, maar dat kon de pret niet drukken (voor mij toch niet ;).

Het was geweldig om de spontane reacties van de mensen aan de kaartjes-draaimolen te horen. Het was zalig om aan de lopende band complimentjes te krijgen. Het was een overrompeling. Het was zo druk dat ik amper tijd had om alles te beseffen en fatsoenlijk met alle lieve mensen die langs kwamen een babbeltje te doen. Het was fantastisch. Het was teveel om op te noemen.

Bedankt, iedereen, voor de steun!

En special thanks aan mijn lief, dat ik vandaag exact al negen jaar mijn lief mag noemen. Luv ya, baby!

donderdag 7 mei 2009

And the winners are... (tromgeroffel, iemand?)




...Sid en Anoniem!

Het was een hele moeilijke beslissing en er zaten echt superleuke verzinsels tussen -met een speciale vermelding voor cpt. eddie- maar ik moet hier toch denken aan verkoopbaarheid, profits, winstcijfers en omzet, mensen! Klink ik nu al als een smerige multinational die zijn werknemers in mensonterende omstandigheden laat werken zonder lunchpauze en tegen een hongerloon? Hm.

Ik wil toch nog even meegeven aan Anoniem dat het bij een wedstrijd wel handig is om je naam onder je inzending te schrijven, want nu kan iedereen natuurlijk beweren dat-ie jou is ;) Laat je even weten of je zondag naar de Markt van Morgen komt? Anders mag je me je adres doormailen en dan stuur ik de vijf kaartjes op.
Sid, jij krijgt je kaartjes zondag.

Zoals u ziet: de siamese drieling is dus gescheiden en ze hebben elk hun eigen kaartje gekregen. Ze hebben de operatie allemaal uitstekend doorstaan, dankuwel.

Natuurlijk kon ik na de operatieve scheiding nóg niet stoppen dus heb ik deze ook nog maar gemaakt. Vindt u ze leuk? Awel, kom ze dan zondag maar massaal kopen. Als ik uitverkocht ben, geef ik een tournée générale ;)







PS: en nu merk ik plots dat dit ineens gewoon al het vijfhonderdste bericht is!
Holy minoly! Feest!

maandag 4 mei 2009

Méisjes, ze maken ons zo zot meneer

Dus zit ik avond na avond vollen tuub kaartjes te printen voor de Markt van Morgen (nou ja, de Markt van zondag dus), wil ik er natuurlijk nog een paar éxtra. Bovenop de hele reeks die ik al heb. Ja. Ik weet het. Ik zou mijn tijd niet moeten steken in nog meer nieuwe kaartjes. Het is onnozel. Het is stom. Het is godgeklaagd.

Maar ik kan het niet laten! Deze poppetjes zijn toch véél te mooi om niét op een kaartje te zetten?
Alleen het tekstje erbij vind ik moeilijk. Het zinnetje bij het Volkswagen-busje floepte er vanzelf uit, bij dit kaartje komt er gewoon niks. Aan de lopende band printen is blijkbaar niet bevorderlijk voor een mens zijn inspiratie.

Dus ik doe een oproep: wie het leukste tekstje bij dit kaartje verzint (een kort zinnetje graag-en de jury is volledig subjectief en niet omkoopbaar), krijgt er vijf kaartjes van cadeau! GO!

FTOINGH

In mijn bh.
In mijn onderbroek.
Onder mijn t-shirt.
In mijn decolleté.
In mijn sokken.

Ik heb er genoeg van! Het is tijd voor actie! Ik kan het niet meer aan!
Ik start het Front Tegen Overal Inkruipende Net Gewassen Haren!

Of ben ik gewoon kaal aan het worden?

vrijdag 1 mei 2009

Stil

En dan wil ik nu graag één minuut stilte hier.

Pak uw lief eens goed vast. Denk aan alle lieve mensen in je buurt. Sta eens stil bij wat je allemaal hebt. Als je gezond bent, bedenk dan hoe gelukkig je bent. Denk eens bewust na over wat je met je leven doet. Doe je dat goed? Doe je dat graag? Neem je genoeg tijd voor jezelf? Neem je niet alles als vanzelfsprekend? Ben je kritisch genoeg? Neem je niet altijd genoegen met wat het makkelijkste is? Laat je niet altijd anderen bepalen wat goed voor je is? Zorg je goed voor je lichaam? Zorg je goed voor je geest? Zorg je goed voor de mensen die je graag ziet?

Ben je gelukkig?

Ik hoop van harte van wel. En anders: tijd om er iets aan te doen!
Want het leven is toch al zo kort, dat je beter lachend wakker wordt.