donderdag 28 september 2006

Muggen

Als er één dier was waarvan de Grote Man Daarboven zou zeggen dat ik het mocht elimineren dan zou het toch wel zeker weten de mug zijn.

Het is nog niet erg genoeg dat die rotbeestjes me eind september nog uit mijn slaap houden met hun vreselijke gezoem, de beten die ze mij (altijd mij, nooit S.) bezorgen zijn ook niet van de minste. En nee, om vijf uur 's ochtends heb ik echt geen zin om dat "prieske" nog in te steken.

Met als gevolg dat ik dan tot aan mijn neus onder de lakens lig (niet helemaal onder de lakens want dan kan ik niet meer ademen) opdat ik niet nog méér beten zou krijgen. Dat heeft dan weer tot gevolg dat ik me te pletter lig te zweten waardoor ik nóg niet kan slapen.

Ja. Als de Grote Man het aan mij zou vragen, ik zou geen twee keer moeten nadenken.

woensdag 27 september 2006

Dingen waarvan ik op mijn honderdste niet wil zeggen "had ik dat toch maar eens gedaan"

Dingen die ik nog allemaal wil doen dus...
  • Drie maanden op road trip met een coole auto langs de Mississippi van N naar Z
  • Fatsoenlijke cursus pottenbakken
  • Cursus snit & naad
  • Meer foto’s nemen en ze dan ook echt afdrukken
  • Toegepaste grafiek afmaken
  • Een (kinder)boek schrijven
  • Kinderen krijgen
  • Een grote reis maken of voor een tijdje werken in het buitenland
  • Fatsoenlijk leren breien
  • Poppenkast maken en een verhaal erbij verzinnen
  • Een kindertoneeltje schrijven
  • Meer geboortekaartjes en van die dingen maken
  • Meer lezers op mijn blog zien te krijgen :)
  • Eens van job veranderen
  • Naar Rusland gaan
  • Met de auto door Italië en in een mooi landhuis slapen
  • Buenos Aires voelen, proeven, beleven
  • Tango en/of flamenco leren dansen
  • Naar New York gaan
  • In Scandinavië rondtrekken en wild kamperen aan een prachtig meer
  • Ooit eens voor alles in huis een plaatsje in een kast hebben
  • Minstens honderd jaar worden (zal nodig zijn)
  • Een keuken hebben waar iedereen zich zet en zich niet gegeneerd voelt om zelf iets uit de frigo te pakken
  • Meer mijn gedacht leren durven zeggen
  • Liever kuisen
  • Een gat in de markt ontdekken
  • Genoeg geld met dat gat verdienen zodat je voor jezelf kan werken en zomaar eens kan zeggen “en nu neem ik een half jaartje vakantie”

maandag 25 september 2006

Lachen / huilen
















Weekendje Diksmuide, weekendje vakantie!
Ondanks het niet al te best geïsoleerde huisje (niet aan te raden met zeven kindjes :) een prachtig weekend meegemaakt.

Het was precies putteke zomer: we hebben de loopgraven aan de Ijzer in onze t-shirt bezocht, met onze voeten in de zee gesprongen en een vlieger opgelaten op het strand, een lekkere kreemgelas gegeten en het aperitief op het terras gedronken.

Er was jammer genoeg ook een ongelofelijk trieste schaduw over het weekend. Mijn nonk Jean (one of my favourites) heeft donderdag een hersenbloeding gekregen. Vanmiddag om 16u is hij gestorven.
Maar ik ben er zeker van dat hij voor al de kleine cadeautjes op ons weekend heeft gezorgd: de zon stopte niet met schijnen, we hebben de geboorte van het kleine kalfje Suzanne mogen meemaken, er kwam zomaar een fanfare voor onze neus voorbij getrokken op de zeedijk en de luchtballon die over ons huisje vloog konden we bijna àànraken.

Bedankt nonk Jean...
Ik moet je trouwens nog trakteren en dat doe ik zeker nog eens, ooit. Beloofd.

donderdag 21 september 2006

Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen

De gemoederen raken precies een beetje oververhit, dus gaan we er nu even uit voor reclame!

Check http://google.earth.com eens! Supergedetailleerd en je kan het programma heel snel downloaden (kies version 4.0).

Ik heb onze straat, onze kerk, ons park al gevonden!

woensdag 20 september 2006

The kids not so allright

Wat IS dat toch met mijn lief en kinderen! Elke keer als het onderwerp nog maar vijf kilometer in de buurt komt zit het ertegen.

Ik zit al vanaf het moment dat mijn eerste neefje geboren werd te popelen om dat zelf ook eens mee te maken. Even erbij zeggen dat ik toen zestien was, en dat ik binnen twee maanden zesentwintig word. Dat is dus al tien jaar dat ik wel zeker weet dat ik ooit zelf mama wil worden. Daarom nog niet morgen, maar zeker wel ooit.
Eigenlijk is er niets anders dat ik zeker weet, dan dat ik óóit een paar zonen of dochters wil.

Maar mijn lief vindt kinderen (behalve die van mijn zussen en onze vrienden, sóms-als er een retour-ticketje bijzit) vermoeiend, het einde van je leven, al dat gebleet en al die vuile pampers.

Ik snap niet vanwaar het komt en ik weet al helemààl niet of en wanneer dit ooit zal overgaan. Dus, moeders en vaders, misschien helpt het als jullie eens een ode aan het ouderschap neerpennen, speciaal om mijn lief een beetje te temperen in zijn ideeën hierover. Wie weet helpt het, ook al is het maar een klein beetje.

Komaan. Shoot.

dinsdag 19 september 2006

Integratie

Ik had het zelf nog niet door, maar gisteren merkte mijn collega geamuseerd op dat ik had gezegd "dat zijn wel heel aa (oude) foto's".

Qua integratie in Antwerpen kan dat wel tellen natuurlijk. Ik denk alleen niet dat mijn mama daar zo blij mee gaat zijn ;)

maandag 18 september 2006

Algemene gedachtegangen na een prachtweekend

  • Ooit al eens gebarbecued in het portaal van een monumentale kerk? Wij wel!
    De burenbarbecue gisteren was een succes! Foto's (en de bijhorende commentaar) op onze straat-blog http://sintmattheus.blogspot.com . (probeert u ook eens de Mattheuspunch!)
  • Gisteren Super Size Me gezien, over die kerel die een maand lang niets dan McDonald's eet. Ik was geshockeerd! Vooral het "eten" dat ze serveren in de schoolkantines, dat ging mijn petje te boven. Frieten met melk, frieten met chocoladerepen of liever frieten met pizza? YECH!
  • Gisteren ook een reportage op Canvas gezien over een nieuwe medische techniek: iemand laten sterven om zijn leven te redden. Hierbij laten ze je bloed zo hard afkoelen dat je hart even stopt met kloppen. Dat kan voor maximum een uur en hierdoor kunnen de chirurgen de moeilijkste operaties uitvoeren. Risico is natuurlijk wel dat je dood blijft, maar blijkbaar worden de meesten gewoon terug wakker. Echt freaky!
  • Zaterdag naar het Bal van de Burgemeester geweest en het was inderdaad precies "me éél Aantwaarpe"! Volk dat daar was! Ik weet alvast al voor wie ik ga stemmen. Maar als ik Petriek was zou ik volgend jaar wel zorgen voor een snellere bediening aan de toog in plaats van één tapper voor drie "aangevers".
  • Mijn boek is uit, en het was nog een klassieker ook! "Reis om de wereld in tachtig dagen" van Jules Verne. Tof geschreven, soms wel een beetje voorspelbaar maar toch: Boeiende Lectuur. Nu is "Portret in sepia" van Isabel Allende aan de beurt.
  • Tot zover dit relaas, laat deze week snel voorbij zijn want ik vind weekends véél leuker!

vrijdag 15 september 2006

Perenbomen hebben takken vol letters

Dat stond er déze morgen weer... en nog een andere spreuk die te lang was om vanop mijn fiets te onthouden.

Wat een super idee om via doodgewoon stoepkrijt een boodschap te verkondigen. Zou het iets van Zuiderzinnen zijn? Of van het Andere Boek? Of gewoon van een creatieve ziel?

Een mysterie!

donderdag 14 september 2006

Wensen zijn als dode bomen, hol en vol gaten

Dat stond in krijt op de stoep waar ik elke dag voorbij fiets geschreven. Waarom schrijft iemand toch zoiets? Het is toch érg dat iemand zoiets opschrijft.. Wensen zijn helemààl niet hol en vol gaten, wensen zijn toch net leuk en spannend?

Ik wens jullie allemaal fantastische wensen!

dinsdag 12 september 2006

Sarah helpt de wetenschap

Vanmorgen werd ik gebeld met de vraag of ik proefkonijn wou zijn! In januari had ik al eens een scan van mijn oren laten nemen en de dokter belde me op met de mededeling dat hij aan een wetenschappelijk onderzoek bezig is, dat die resultaten in een Amerikaans medisch tijdschrift gepubliceerd worden en of ik nog een extra scan wilde laten maken voor zijn onderzoek. Nog twee andere patiënten had hij opgebeld met de vraag of ze dit wilden doen.

Wie ben ik dan om de wetenschap tegen te werken?

Vanavond meldde ik me aan in het ziekenhuis. Tien keer uitvoerig bedankt omdat ik toch zo vriendelijk was om mee te werken aan het Grote Onderzoek, alle kleren en speldjes uit behalve "uw onderbroekske" en dan hup in badjas onder de scanner.

Een enorm gevaarte die scanner (met magnetische straling ofzoiets), met heel veel lawaai, oordopjes in mijn oren en een heel gestel rond mijn hoofd zodat ik toch maar stil zou blijven liggen.
Bovenop dit gestel werd een zeer elegant soortement van helmpje geplaatst. In dit helmpje had een zeer vernuftig iemand een spiegeltje gemonteerd. Waarschijnlijk om de claustrofobische mensen onder ons zich een beetje lekkerder te doen voelen in deze scan-tunnel.

Ook leuk (lees: tijd-dodend) om met dat spiegeltje te doen:
- naar je eigen voeten kijken
- kijken naar het belletje dat je in je handen krijgt (doet me denken aan een spelprogramma: "Walter, ik ga het zeggen!")
- en het allerleukste: de scan-assistent bespieden!

De scan-assistent was al een beetje moe en had een beetje genoeg van al die gescande beelden. Door mijn vernuftige spiegeltje zag ik hem gezellig surfen op het internet, e-mailen, dingen opzoeken en... op zijn gemak filmpjes van (denk ik) Halle Berry bekijken.

Nou ja, een mens moet toch iéts doen op zijn werk.

Met mijn oren is trouwens alles in orde: het waren maar cholesterolkristallen (waar je niets aan kan/moet doen) in plaats van een hardnekkig cholesteatoom. Fioew.

maandag 11 september 2006

Haar haar

Gisteren was het moment daar om nog eens met de Verjaardagsvriendinnen naar de sauna te gaan. Deze keer niet uitgegleden, niet nagefloten, geen vieze vuilaards bezig gezien, en… zalig zonnetje, dus alle ligzetels in de tuin waren drukbezet.

Toch gràppig hoe ongegeneerd sommige mensen in hunne pure kunnen liggen slapen! Wijdbeens of poep omhoog, een been opgetrokken onder het andere, ja, er zijn nog mensen die volledig vrij zijn van elke vorm van gêne.

En hoewel je eigenlijk niet mag kijken, je ziet toch wel vanalles, dat kan ook moeilijk anders. Het was vorige week ook al ter sprake gekomen: de brazilian wax (alles weg-waxen is de boodschap) is helemaal in! Ik heb zelfs een kerel gezien zonder haar down under. Het Miniscule Streepje (zeer vreemd bij vrouwen boven de 65) blijft ook nog steeds een topper.

Hm. Geef mij dan toch maar een coupe “netjes puur natuur”, dus wel binnen de lijntjes kleuren maar geen meisje-van-tien-look alstublieft dankuwel.

zondag 10 september 2006

Het hele verhaal


Ok. Jullie willen het hele verhaal, jullie krijgen het hele verhaal:

Tijdens onze eerder vermelde zoektocht naar een geschikte keukenvloer, belandden we vorige zondag in een oud huis. Een huis dat lang geleden van de overgrootmoeder van S. was. Een huis waar tot over enkele weken een vrouw woonde, samen met héél veel honden en héél veel katten. Het beestenvrouwtje betaalde de huur niet meer en werd uit het huis gezet.

Hier moet ik wel even stipuleren dat "huis" een relatieve benaming is. Het is niet "huis" als in gezellige, knusse thuis.
Nee, het gaat hier om "huis" als in krot, vies stinkend kruipkot met posters van Playboy tegen de muur. Hoe die posters daar bij die vrouw terecht zijn gekomen is me een raadsel. Misschien waren die posters van een ver-verleden-man, die vanwege het krot (of het vrouwtje) opgestapt is. Of misschien was het een lesbische beestenvrouw. Daar kan je over discussiëren. Maar dat ga ik nu maar even niet doen. Jullie wilden immers het Verhaal.

We kwamen die zondag dus aan bij dat huis, want daar zou nog een mooie oude tegelvloer liggen. En omdat wij toch niet kunnen kiezen welke vloer we willen en omdat een oude vloer wel in ons huis past en omdat een gratis vloer altijd welkom is, gingen we een kijkje nemen.

We komen binnen, ligt er een dode poes. Ik was de eerste van het gezelschap (S. en zijn ouders) die merkte dat die dode poes daar lag. Dus nee, Sid Frisjes, ik heb geen poes geaaid en ik heb zeker geen dode poes geaaid waarvan ik dacht dat ze nog leefde.
Dat vrouwtje had gewoon héél veel poezen die intussen allemaal naar het asiel waren gebracht. Behalve ééntje. Da's zo'n beetje het verhaal van dat ene geitje dat in de klok verstopt zat. Maar met deze poes liep het dus wel ietsje slechter af.

Volhardend als we zijn stapten we verder, langs de dode poes, op zoek naar de tegelvloer. Die viel best mee, dus dat zou later nog onze vloer kunnen worden. We stapten vol goeie moed (en blij dat we uit dat stinkend kot waren) terug in de auto.

Hier was ik ook weer de eerste die opmerkte dat mijn broek vol zwarte kleine beestjes hing. "Och" zei de mama van S. "flauwe, dat zijn donderbeestjes!"
Totdat ik zo'n "donderbeestje" ongeveer een halve meter ver zag springen. Wij heel de rit dus vlooien van ons af zitten kloppen, thuis direct gedoucht en kleren in de was gegooid. Het resultaat ziet u op de foto.
Dat betreft weliswaar enkel mijn benen. Niemand anders had ook maar één jeukende, vreselijke, zotmakende vlooienbeet.

Het huis wordt binnen enkele weken afgebroken. En ik hoop de poes ook.

donderdag 7 september 2006

Zeker veertig stuks

Jeuk jeuk jeuk
Jeuk vind ik niet leuk
Ik wou dat ik geen vlooienbeten had
Van die stomme vieze dooie kat

vrijdag 1 september 2006

Te huur: rechterzijde bed

Zelden gebruikt wegens vriend die steeds zo dicht mogelijk tegen me aankruipt. Op de linkerkant twee mensen, rechterkant onbenut. Kan gebruikt worden voor diverse doeleinden (wel met voorafgaandelijke toestemming). Prijs o.t.k. Onthouden indien niet serieus.