vrijdag 30 november 2012

Sarah telt af

Kan iemand vragen aan Sinterklaas om zich te haasten, ik wil mijn kerstboom zetten! Dat hij maar rap hier is.
Maar ik heb een excuus gevonden om toch al een béétje kerst binnen te smokkelen: een adventskalender. Ah, ja, want die begint morgen al! Eerst wou ik zo'n typische, met van die klapdeurtjes en eigenlijk-niet-zo-lekkere-chocolatjes.

Maar toen kreeg ik een beter idee. Of beter: ik pikte een beter idee (check de adventskalenders op www.ohhappyday.com) en ik ben zo blij dat ik dit jaar een excuus had om er eindelijk zelf eentje te maken!


In de donkere dagen gaat het mij echt niet om de grote cadeaus, wel om elke dag net een beetje warmer en lichter te maken en niet opeens wakker te worden en plots te beseffen dat het al Tweede Kerstdag is.

Een schilderij maakte plaats voor een paar gevulde enveloppen en voilà: mijn adventskalender was geboren, hallelujah hallo.


De envelopjes waren supermakkelijk om te maken: lang leve mijn stokoude maar degelijke printer! Er zitten kleine prulletjes in: letterkoekjes, uitdeeldoosjes met rozijnen (van de Hema), magneetjes, een kindereitje, een armbandje, een ballon, ... en op 25 december: fiseekes!


Ik plakte alles in ongeveer 7,5 seconden op met mooie washi-tape van bij In-Pakt. Eergisteren besteld en vandaag al tegen mijn muur, hoera!

 
U ziet, op 12 december zit er een groot cadeautje in, spannend he!
Nu duimen dat Anna even enthousiast is als haar moeder.

woensdag 14 november 2012

U trecht toch ook?

Wij trokken eens naar Utrecht.
De dochter lieten we achter bij een stel contente grootouders.
Wij sprongen met een krant en een meeneemkoffie op de trein richting 'Olland.
En we zagen dat het goed was.


Ze hebben daar bijvoorbeeld elke zaterdagvoormiddag een lapjesmarkt.
De regen was spijtig voor mijn kooplust, maar gunstig voor mijn portemonnee.
 
Verder is daar ook de hoogste kerktoren van Nederland.
Het deel tussen de toren en de kerk zelf
werd ooit blijkbaar verwoest door een storm,
waardoor er nu een brede straat door de kerk loopt. Echt.
 
 
En zalig prachtige grachten.
Een beetje zoals Amsterdam maar dan zonder de luidruchtige toeristen.
Zondag zagen we zelf verschillende kajakkers op het water!
 
 
Eén van de hoogtepunten van onze Nederlandse dagen is altijd... borreltijd!
Stom eigenlijk, want bitterballen en pintjes, die hebben ze hier natuurlijk ook.
Maar toch, maar toch.
 

 
Tussendoor nog efkes stoefen met mijn lief/man.
 
 
Ook een paar fijne platenwinkels, daar in Utrecht.
De winkel op deze foto wint de award voor hoogste High Fidelity-gehalte.
Maar dan the final episode, waarin de twee hoofdrolspelers op pensioen zijn
en toch nog elke dag wat voor zich uit gaan zitten brommen.
 
 
We sliepen in een mooi, gezellig hotelletje: Mary K.
Daar deden we iets wilds.
Iets wat we van ons hele leven nog nooit gedurfd hadden.
En zelfs zonder op voorhand te weten hoeveel het ons zou kosten.
We pakten iets uit de minibar. Woehaa!
 
 
De volgende ochtend/middag was er een heerlijke brunch bij De Bakkerswinkel,
terecht een gevestige waarde in de stad.
Zoveel hoekjes en kantjes dat die zaak had,
en overal vonden ze wel een plekje voor hongerige gasten.
Dat moet je die Nederlanders toch nageven:
ze zijn echt heel creatief met elke centimeter ruimte die ze kunnen benutten.
 
 
Ik weet niet wat dat is met mij en ontbijtzaken,
 maar telkens als ik in ééntje kom, krijg ik de neiging om er zélf een te openen.
Dat lijkt mij zo romantisch en idyllisch en rustgevend en zen:
koffietje drinken, taartje bakken, pistoleetjes halen, sapjes persen, ...
Maar dat stel ik me allemaal ongetwijfeld veel rooskleuriger voor dan het echt is.
 
 
Het menu van de Bakkerswinkel bevatte trouwens nog een subtiele hint.
Dat zagen we trouwens in meerdere horecazaken in Utrecht.
Eén jongeman werd ook daadwerkelijk aangesproken toen hij zijn telefoon toch bovenhaalde.
Nog niet zo'n stom idee, vind ik!
 
 
Utrecht is natuurlijk ook de stad van Dick Bruna, oftewel mijnheer Nijntje.
 
 
Naar het Dick Bruna-huis willen we ook zeker nog eens terug met Anna.
Ik denk dat kleine kindjes hier echt hun hart kunnen ophalen.
Voor ons was het allemaal een beetje kort en beknopt -
buiten het filmpje dat toonde hoe Mr. Bruna die Nijntjes nu eigenlijk tekent: fascinerend!
Stiekem bleven we eigenlijk een beetje op onze honger zitten.
 
Maar dat maakte op zich niet uit: konden we sneller gaan borrelen!
Want dat is toch wat ik altijd het hardste kan missen nu we een dochter hebben.
De brunch laten overgaan
in een tussendoortje
in de lunch
in de borreltijd
in het avondeten.
 
Intussen moet er niks, 
alleen maar de krant lezen en winkelen en bijpraten en koffie drinken.
 
En toch: als we dan na een weekendje die prachtdochter van ons terugzien,
dan is de liefde weer eens zo groot.
 
Hoera voor Utrecht,  hoera voor ons!
(en ook hoera voor de grootouders!)
 
 
 
 
 
 
 

donderdag 8 november 2012

't Is gebeurd!


Mijn inschrijving voor Secret Santa is binnen! En mijn moodboard is ook ingeleverd. Het is stiekem hetzelfde als vorig jaar, maar dan een beetje uitgebreid. Ik kreeg vorige keer namelijk de stille hint van mijn Secret Santa dat mijn moodboard nogal vaag en onduidelijk was. Maar dat vind ik dan weer een van de leukste dingen aan zo'n collage: het laat ruimte voor interpretatie.

Hierbij alvast een paar richtlijnen ter geruststelling voor mijn Secret Santa:
  • Relax. Ik bijt niet en ik ben sowieso blij met elke verrassing waar een (klein) beetje over is nagedacht. Er staan stofjes en naaibare spulletjes in mijn moodboard, maar eigenlijk zou ik er wel dingen bij kunnen blijven kleven. Ik vind stofjes leuk, maar ook papier, stempels, boeken, bloemen, eten, ... Echt waar, ik ben niet zo'n moeilijk mens. Vraag maar aan mijn wederhelft.
  • Onze dochter, Anna, heeft momenteel maat 86, en ze gaat richting maatje 92. Laten we zeggen dat ze een beetje reserve heeft. (vooral aan de bovenkant van haar lijfje want haar benen zijn niet zo lang ;-)
  • Rond 1 mei krijgen we nog een baby maar we weten nog niet of dat een jongen of een meisje wordt. En als we dat wel weten gaan we dat ook (proberen) niet (te) zeggen. Hè hè.
  • Veel plezier met je secret mission!

Dit jaar heb ik mijn kant van de familie trouwens -eindelijk!- zover gekregen om zelf de cadeautjes te maken. Wat dat gaat worden vroeg ik me -nadat we de namen getrokken hadden- plots wel af, maar we zien wel. Ik vind het alvast héél leuk en spannend. En vooral het vooruitzicht om nog maar de helft van de kerstinkopen te moeten doen vind ik ongelofelijk leuk.

Maar eerst Sinterklaas. Ik doe alvast mijn best met de kruidnoten hier. Dank u, Hema!

zondag 4 november 2012

Secret Santa is coming to town!


Joepie, Tess organiseert weer een Secret Santa cadeautjesuitwisseling onder bloggers!

Misschien herinnert u zich deze nog? Dat vestje dat wij toen voor Anna kregen, dat heeft ze zo ongeveer elke dag gedragen tot het haar echt belachelijk veel te klein was. En mijn cadeautjes waren voor Tess zelf, heerlijk om te maken.
Omdat ik zo enthousiast ben over dit zalige, hartverwarmende initiatief roep ik alle bloggers uit België én Nederland op om snel in te schrijven. Ik heb dat ook nog niet gedaan, maar het staat deze week op mijn to do-lijstje.

Hoort u het in Keulen donderen? Lees dan hier alles over Secret Santa editie 2012 en dan bent u in één klap mee met waar het de komende weken in héél veel blogposts van mij -en anderen- over zal gaan.

Ho, ho, ho!

vrijdag 2 november 2012

Two is the magic number

Bij mijn laatste post staat 2 oktober. Vandaag is het 2 november. Niet goed bezig, feitelijk, ikke. Maar ik heb excuses.

1. Vorige dinsdag waren wij 2 jaar getrouwd.
Echt waar. Twee jaar al. Zo snel gaat dat dus. Zot he! En nog altijd wreed content, eigenlijk feitelijk. Niet dat we het al hebben kunnen vieren, maar dat maken we volgende week goed, met een korte trip naar Utrecht. Tips, iemand?

2. Werk, werk, werk. Druk, druk, druk.  
Maar dat is niks nieuws. En dat is eigenlijk ook wel goed, gezien de crisis en al. Dus ik wil daar niet over klagen. Maar er komt wel minder geblog van.

3. Binnenkort hebben wij 2 kindjes!
Jep! Ik ben terug in positie. Volgend jaar ga ik de Dag van de Arbeid wel heel letterlijk moeten nemen, want de baby zou er rond 1 mei gaan komen. Ook zot he! Maar wel héél leuk.

En nu hopen dat het niet weer een maand duurt voor ik nog eens tijd, inspiratie en zin ga hebben om een volgende blogpost te schrijven.

Fingers crossed!