dinsdag 23 maart 2010

zondag 21 maart 2010

De A.S.

Herinnert u zich deze nog? Wel, sinds vanochtend is de stempelreeks officieel compleet! En och ja, ik weet toch niet wat te doen met mijn tijd, ik heb er ineens maar een kwartet van gemaakt. Een kwartet met bommaspullen, als dat geen gat in de markt is. Dat kaartspel moet er nog komen, de stempels zijn al klaar.

Trouwens, geen idéé wat ik nu met mijn tijd moet gaan doen, want ik was wel wat uurtjes zoet met het verzinnen en uitsnijden van 18 stempels. Maar -eerlijk is eerlijk- het is lichtjes verslavend. Ik denk dat ik rijp ben voor de Anonieme Stempelaars. Het is gewoon heerlijke maak-je-hoofd-leeg-tijd. En het aantal tassen koffie dat helemaal koud is geworden terwijl ik de klok uit het oog verloor, ik ben gestopt met tellen.

Maar wist u hoe dat eruit ziet, 18 stempels op een hoopje? Hieronder alvast een impressie. En dan ga ik nu eindelijk verder lezen in mijn boek.

donderdag 18 maart 2010

Go with the flow

Yes! Het heerlijke magazine Flow ligt sinds kort ook in de Belgische winkels! Als ik ooit zelf een tijdschrift zou mogen maken, dan zou het wel heel dicht in de buurt van Flow komen. Verrassende interviews, mooie lay-out èhèèn... er zit altijd iets van papier bij waar je zelf mee aan de slag kan. Dat kan inpakpapier zijn, wenskaarten of mooi briefpapier, maar altijd is het erg mooi vormgegeven.

Die dt-fout in het artikel van een journaliste die in Rio woont zal ik dan maar snel met de mantel der liefde bedekken. En dan ga ik nu de zon tegemoet!

zondag 14 maart 2010

Zondag, zondag

Al vanaf de dag dat ik naar school moest gaan, vind ik zondagavond echt het aller-aller-hatelijkste moment van de week.

Dan is het vrijdagavond en dan denk je: yes! Twee keer uitslapen en allerlei leuke dingen doen!
Dan is het zaterdagmiddag en dan denk je: oei, ik was precies toch veel meer van plan dan alles wat ik tot nu toe nog maar heb kunnen doen, maar kom, ik heb nog zeeën van tijd.
Dan is het zaterdagavond en dan zit je jezelf op te tutten en dan denk je: joepie, morgen nog eens uitslapen! En dan kan ik morgen alles wat ik gepland had nog wel rappekes doen.
Dan is het zondagochtend en dan denk je: jeuj, koffie en de krant! Nog tijd zat.
Dan is het zondagmiddag en dan denk je: heerlijk, nog een lekker luie zondagmiddag.
Dan doe je na je extra lange middagdutje op zondagmiddag om vier uur één oog even open en dan denk je: hm, ik zal toch nog maar eens iets nuttigs doen. Eventueel. En je draait je nog eens om.

En dan is het zondagavond en dan kan je helemaal niets meer doen want je kan alleen maar denken aan maandagochtend.

donderdag 11 maart 2010

Soort-van stukje tekst

Ik denk dat de stressbarometer bij zelfstandigen en consoorten zowat uit zijn glazen deksel ploft dezer dagen. Want als zelfstandige (in bijberoep dan nog) werken is héél leuk omdat je zelf mag kiezen wat je doet, hoe je dat doet en wanneer je dat doet. Maar the downside? Die paperassen! Bij elke brief waarop iets van 'financiën' of 'btw' of 'aan de aankoopverantwoordelijke' (ha!) staat, krijg ik telkens een lichte doch niet te ontkennen paniekaanval.

Nu heb ik gelukkig wel een hele lieve boekhouder die mij daarin begeleidt. Waarschijnlijk lacht hij eens goed in zijn vuistje bij zo'n onbenullig 'bedrijfje' als dat van mij - en de bijhorende domme vragen die ik daarbij stel. Hoe goed en eenvoudig hij mij dat ook allemaal uitlegt - het blíjft Chinees voor mij. Hij legt altijd uit waaróm ik iets moet binnenbrengen of waarvoor dat papiertje dient, ik kan er alleen maar bij kijken als een konijn naar een lichtbak. Ik snap er echt de ballen van.

Stress, dus. En dan is het nog maar net begonnen, want ik ben eigenlijk nog maar een soort-van zelfstandige. En toch blijf ik dromen van een soort-van winkeltje met een soort-van ambachtelijke (zeef)drukpers waar dan een soort-van klanten me door het soort-van etalageraam bezig kunnen zien en dan soort-van geïntrigeerd binnenstappen en een soort-van leuke kaartjes of notitieblokjes komen kopen.

Dat zou ik wel soort-van leuk vinden.

woensdag 10 maart 2010

Heerlijk

Of mijn lief goed is aangekomen, vraagt iedereen. Ja!
Of het een leuk weerzien was. Natuurlijk!
Of hij al weer wat gewend is hier. Ja. Maar dat was niet simpel. Want van een maand alleen maar je eigen ritme volgen plots weer in een ratrace van hier tot in Tokyo geworpen worden, een mens zou van minder krankjorum worden. Maar stilaan valt alles -en gelukkig dus ook mijn lief- weer helemaal in de plooi.

Het raarste gevoel om na een maand weer thuis te komen is het besef dat er meestal helemaal niks veranderd is. Alles is nog exact hetzelfde -uiteraard-, terwijl jij net de maand van je leven hebt gehad. Maar de wereld draait door, en wij doen gezellig mee.

Zo teken ik nog steeds wat. Ik werk wat. Ik schrijf ook hier en daar wat. Ik frutsel wat. Kortom, ik doe dingetjes. Ik doe heel veel kleine dingetjes. Niet één groot ding, waar ik dan ongelofelijk goed en wereldberoemd in ben, nee. Hoe zalig moet het zijn om al vanaf je vijfde te weten: dàt wil ik worden. En dat dan ook echt gaan doen later. Hoe graag ik ook al mijn dingetjes doe, het lijkt me toch echt heerlijk rustgevend om in je hoofd een duidelijk, welomlijnd Strak Plan te hebben.

Maar weet je wat nog heerlijker is? Na een maand alleen slapen wakker schieten en zien dat je lief weer naast je ligt. En dan weer lekker tegen hem aankruipen en terug in slaap soezen.

Dàt is heerlijk.

vrijdag 5 maart 2010

Dat ziet er al beter uit!

Joepie joepie joepie joepie joepie joepie joepie joepie joepie joepie joepie joepie joepie joepie!

maandag 1 maart 2010

In de lift

Vanochtend ging ik met een collega van de fietsenstalling naar de lift.

Collega:    "Brr, 't is toch weer veel kouder vandaag."
Ik:              "Oh, ik vond het net veel warmer eigenlijk."
Collega:    "Allez, 't was echt véél kouder."
Ik:              "Maar het bleef toch al droog vanochtend, da's toch ook al positief."
Collega:    "Ja, da's waar, maar 't was toch maar triestig."
Ik:              "Oh, maar dat betert wel, nu kan het alleen maar bergop gaan."
Collega:    "Ja, dat weet ik zo nog niet. Maartse buien, aprilse grillen..."
Ik:              "Oh, dat zal allemaal wel meevallen."
Collega:    "Dat wil ik eerst nog wel eens zien."
Ik:              "Tuurlijk wel, de zon scheen vanochtend zelfs al!"
Collega:    "Pff, vanwaar kom jij dan? Van Zuid-Frankrijk ofzo? Ik heb geen zon gezien, hoor!"

Hm. Tja. Sommige mensen willen de zon natuurlijk ook gewoon niet zien.