maandag 29 oktober 2007

Kleine Genante Gebeurtenissen (deel 3) en post nummertje 300!

Na een helse zoektocht naar nieuwe botjes, had ik vorige week ein-de-lijk prijs. En, hallelujah, ik kreeg zomaar eventjes twéé paar botjes in mijn schoot geworpen! Een rood paar en een zwart paar. De hemel te rijk, dat was ik.
Bovendien had ik –allergisch aan shoppen en verkoopsters die je een stretchjeansbroek met versierseltjes laten passen als je zegt dat je op zoek bent naar “een jeans, géén stretch, zonder versierseltjes”- diezelfde dag ook nog een nieuwe jeansbroek én twee rokken én een topje gevonden. Voorwaar, het was mijn lucky day!

De inhoud van mijn kleerkast verdrievoudigde plots, want de dingen die ik niet meer kon dragen vanwege kapot of versleten, hadden nu plaats geruimd voor hippe botjes en die waren blijkbaar te combineren bij zo goed als alles.

Maar een hip leven heeft ook een keerzijde. En dan komen we bij de KGG (ja daar zat u lekker op te wachten he).
Want ik kan niet meer fietsen zonder aan elk –overvol- kruispunt geweldig bruusk van mijn pedalen af te glijden. Want dat zijn mijn botjes óók: spiegelglad aan de onderkant. Dus als ik me weer eens met de versnelling op zes schrap zet om stevig door te trappen, schiet mijn rechtervoet steevast van de trapper af (meestal met mij erbij). En dat doet geen deugd. En –ik kan het je verzekeren- dat valt op.

Ook mijn immer sierlijke pasjes zijn op de werk (-en tevens glad geboende parket)vloer gereduceerd tot een hou-je-aan-elke-kast-vast-of-je-glijdt-uit-eendengangetje. Totdat ik me weer eens vergeet vast te houden en op niet zo sierlijke wijze uit de bocht vlieg.

Ach ja. Wie mooi wil zijn moet pijn lijden. Dat zei mijn moeder toch altijd.

Liefste lezers, ik heb nu al oude en hele oude Kleine Genante Gebeurtenissen aan uw neus gehangen. Maar: wie bent u en wat is uw KGG? Want, ik geef het toe, ik wil ook wel eens lachen. Met u.

Dat heb ik toch wel verdiend, als cadeautje voor mijn driehonderdste post, vindt u ook niet?

De échte reden waarom wij de Fabeltjeskrant zo goed vonden



Die uil hypnotiseerde ons gewoon! Let u even op het psychedelische geflikker-met-de-ogen.

Eat your heart out, Samson!

donderdag 25 oktober 2007

Vaste prik

Op het gevaar af mezelf hier onsterfelijk belachelijk te maken:



Elke woensdag begin ik tussen 20u30 en 21u als vanzelf te huilen. Echt, wenen, schreeuwen, blèten als een klein kind. Ik kan er ook niet aan doen. Echt niet!
Het is dat programma, op Nederland 1, Hello Goodbye. Het gaat over mensen die afscheid nemen. Mensen die mekaar al twintig jaar niet meer gezien hebben en het dan besterven van de zenuwen. Blije mensen die hun nieuwe kindje pas na twee maanden kunnen vasthouden. Droevige mensen die voor een jaar afscheid nemen van hun kind. Zieke mensen met gemengde gevoelens, die blij zijn omdat ze hun dochter na twee jaar weer zien, maar die tegelijk heel triestig zijn omdat ze zwaar ziek zijn.

Het is die stomme Joris ook, met zijn smerige vraagjes. “O en bent u dan héél zwaar ziek?” (nee, ik wil alleen de naam van de ziekte niet uitspreken, maar verder is het zo weer over) “En vindt u het dan erg dat u mekaar al twintig jaar niet gezien heeft?” (nee, helemààl niet, hoe kom je erbij!) “Hoé jammer vindt u het exact dat uw moeder overleden is?” “Vindt u het dan erg dat uw vrouw op Aruba aan het bevallen was, en u zat hier in Nederland?”
Je zou voor minder spontaan een potje meejanken met de geïnterviewden.

Dat is dus vaste prik op woensdag. Maar verder is alles ok met mij, hoor, dank u.

vrijdag 19 oktober 2007

Voor wie zich afvraagt wat ik gisterenavond in de les heb gedaan:



Opdracht: een sfeer uit een bepaalde periode of plaats weergeven.

Ik moet de tekening (bister) nog wel verwerken in een oude gazet of er een leuk ouderwets behangetje achter plaatsen ofzo.

dinsdag 16 oktober 2007

Familieweekend 2007 - Hoooooge Venen


Wandeling van Mont Rigi


He ain't heavy, he's my brother


She ain't heavy, she's my daughter


Jeroen en de Steen der Wijzen


Pickelenickelen


Lotte Brown Eyes


Nichtvriendinnetjes








Mijn petekind wordt zelf peter (of: ik word een ouwe doos :)


Sven en Anke en de Avonturen van het Ponypaardje


Meer van Gileppe

maandag 15 oktober 2007

Sarah leest voor


Nu vrijdag ga ik voor het eerst voorlezen bij Rehina, een Bosnisch meisje van zeven. De bedoeling is dat ik haar warm maak voor leuke boeken en voorlezen.
Het project komt van de Boekenkaravaan: zij proberen kinderen uit (vaak kansarme) gezinnen waar geen (voor)leestraditie bestaat te stimuleren om meer te lezen en wat vaker bij de bibliotheek binnen te springen. En dat is nu eens wat ik noem een echt kolfje naar mijn hand.

Woensdag dus maar eens naar de bib voor een stapeltje voorleesboeken. Suggesties, iemand?

dinsdag 9 oktober 2007

Herfstgevoeletjes

Haaa, de herfst! Haaa, herfstgevoelens!

Stralende zondagen met bomen van oranje. Verse kastanjes, knapperige okkernoten. Lekker binnen met warme soep en Backerbsen. Stoemp met worst. Terug kaarsjes branden. Terug mijn mooie dikke rode jas. Dampende ovenschotels waar heel het huis lekker van gaat geuren. Mistige ochtenden die ruiken naar bos. Kookmagazines met de heerlijkste koud buiten-warm binnen-recepten (Delicious rocks!). Met je schoenen in een berg bladeren schoppen. Die ene hardnekkige, overlevende mug. Wakker worden met een verstopte neus en een opgedroogd randje snot aan je neus. Doorweekte zakdoeken. Terug koude voeten. Beseffen dat je geen winterkleren meer hebt en dus dringend moet gaan winkelen en dat je er echt niet onderuit gaat komen. Kuchende, snuitende en snoefende mensen en mensen met een herfstdepressie.

Haaa, de herfst! ;-)

vrijdag 5 oktober 2007

Lap! (update)


Deze elektrische Nissan Pivo 2 op het autosalon van Tokio is een parkeerwonder. Zijn wielen draaien 90 graden, waardoor de wagen gewoon in de parkeerplaats 'schuift'. De cabine draait zelfs helemáál rond, dus je kan kiezen aan welke kant je uitstapt. (HLN, 05-10-07)

Ze zijn met mijn idee gaan lopen! Ik zit al jàren te zeggen dat ik een auto wil met wielen die 90 graden kunnen draaien! Ik vind persoonlijk dat ik perfect pas in dit autootje. It's so me...

Sinterklaasje bonne bonne bonne
gooi een Nissan Pivo 2 in mijn lege lege tonne



Update: vanmorgen een cadeautje van lezer Cis in mijn inbox gevonden, haha! Zie je wel dat ik er perfect in pas ;)

maandag 1 oktober 2007

Ik riskeer mijn leven voor A



Beste Mijnheer de Burgemeester,

Heeft u onlangs nog wel eens op de Turnhoutsebaan gefietst? Of komt u daar nooit meer? Het is daar namelijk vreselijk om te fietsen.

Als ik van de Roma tot aan het station fiets, iets dat regelmatig gebeurt, krijg ik gemiddeld drie keer per rit een hartaanval van de schrik.
Ik moet constant alert zijn voor openvliegende autodeuren. Ik moet meer wel dan niet op de middenberm fietsen vanwege de dubbel en zelfs driedubbel geparkeerde auto’s. Bovendien is er dan altijd het gevaar tussen een tram en een auto of tussen twee auto’s geplet te worden.

Als fietser vind ik het echt een verschrikkelijke baan en ik kan niet begrijpen dat er, enkele jaren geleden, bij de werken gewoon geen fietspad aangelegd werd! Daar had u toen natuurlijk nog niets mee te maken, maar misschien kan u het toch noteren als werkpuntje.

Wat denkt u ervan om het openbaar vervoer in een tunnel onder de Turnhoutsebaan te laten rijden (een tunnel die –als ik me niet vergis- al jaren aanwezig is?) en van heel het middenvak een fietspad te maken? En van meer controles op mensen die te lui zijn om hun auto eventjes fatsoenlijk te parkeren? En van verplicht 50 cm plaats open te laten tussen de rij geparkeerde auto’s en de rijdende auto’s?

En als ik dan toch bezig ben: de fiets-situatie aan het vernieuwde Astridplein trekt eigenlijk ook op geen kl**en! Als je de drempel naar het fietspad op rijdt, maak je bijna automatisch een volle achterwaartse salto. Waarom hebben ze die dingen ooit zo hoog gemaakt?

Misschien kan u dan ook elke fietser een gratis fietsbel, bv. met de A erop cadeau doen, want die heb je echt wel nodig als je je op het fietspad door de mensenmassa wilt voortbewegen. Geen hond die in de gaten heeft dat daar een fietspad ligt.

Dat zou ik nu ‘ns echt tof vinden van A.