maandag 30 maart 2009

Tag me, tag you

wat is op dit moment je obsessie
Hm, ik heb niet echt het geduld om een obsessie te ontwikkelen, maar als ik dan toch iets moet zeggen: kaartjes maken! En mijn naaimachine!

wat draag je nu
Een heerlijk grijs, wollen kleedje met zwarte streepjes en mijn fantastische nieuwe botten!

doe je vaak een dutje
Dutje is my middlename.

wie heb je voor het laatst een knuffel gegeven
Het meest fantastische lief in de wereld.

wat zou je willen veranderen
Het 'brein' van extreem-rechtse mensen, zagende mensen, mensen die zichzelf ongelukkig maken, mensen die hun hond voor onze deur kaka laten doen, onvriendelijke mensen, mensen die wel een fiets hebben maar hem nooit gebruiken, mensen die de motor van hun auto voor onze deur laten draaien, mensen die zeggen dat ze te oud zijn voor iets, mensen die met hun auto op het zebrapad in de file gaan staan in plaats van daar een plaatsje voor mij en mijn fiets open te laten, mensen met veel blabla maar weinig boemboem.

wat wordt het avondeten
Kabeljauw met wortelstoemp (of hutspot voor sommige Nederlanders ;)

wat heb je voor het laatst gekocht
Mijn fantastische grijze laarzen dus, en een paar lappen stof.

waar luister je nu naar
De radio, op een compromis-zender met de collega's.

welk weerstype is jouw favoriet
Ik heb geen favoriet, de afwisseling maakt het net zo leuk!

hoe laat sta je gewoonlijk op
Te laat.

wat is je doel
Mijn boterham verdienen met iets dat ik superleuk vind! Maar vooral: honderd jaar worden en dan met Sven op een bankje zitten, hand in hand. En giechelen als hij mij kust.

zeg iets tegen de persoon die je getagged heeft
Noeks, tot zaterdag!

favoriete vakantieplek
Ik heb er zoveel! Maar nu wil ik eventjes wel héél graag terug naar New York City.

welke films kan je keer op keer bekijken
Ik kan de dialogen van Dirty Dancing letterlijk meezeggen, zegt dat genoeg?

wat is je favoriete theesmaak
Morocco van Lipton, of verse muntthee.

wat lees je op dit moment
Een raar boek van Jef Geeraerts en een boek waarin ik hopelijk snel te weten ga komen hoe ik eindelijk een rok kan maken.

hoe ziet het landschap van je gedachten eruit
Ehm.. het landschap van mijn gedachten? Heel veel vrolijke kleurtjes en lachende mensen?

wat is de laatste quote die indruk op je heeft gemaakt
Wij sparen geen centen, maar momenten.

welke vaardigheid zou je willen hebben, wat jezelf betreft
Zingen, maar dat is helaas niet voor mij weggelegd. Believe me.

waar wacht je op
1 juni.

verslaafd aan...
Schrijven op mijn blog.

Iedereen die wil getagged worden, is bij deze getagged!

zaterdag 28 maart 2009

Vamonos

Gisteren gingen vriendin L. en ik naar een flamenco-avond. Leuke muziek! Helaas hadden ze de danseres thuis gelaten. We moesten het dus doen met drie mannen, waarvan er eentje leek op Jesse van Full House maar dan met lange, vol met gel gesmeerde, krullen.

We zagen ons serieus genoodzaakt een fles cava met twee glazen te bestellen. Een mens moet toch iets doen om zichzelf een gezellige avond te garanderen, nietwaar? We schonken net de eerste lading in onze glaasjes, toen twee echte Aantwaarpse koppels achter ons plaatsnamen. De mensen waren rasechte Spanje-kenners, dat zag je zo. "Joa, en toeng zemme nor de Costa Braaava gewist, joa, amai, plezàànt zunne!" "Amai, joa? Allee naa!"*

Ik wisselde een blik van verstandhouding uit met L. Tijd voor de tweede lading cava. Eén van de mannen achter ons had daar blijkbaar ook wel zin in. "Oo, zie naa, get dor toevàllig ok gin darde glaske vur maai?" We glimlachten lieflijk terug en klemden de fles stevig in onze handen. "Nieje? Aa, das naa spaatig!"**

De muziek nam ons mee naar Spaanse terrasjes, warme zomeravonden en in olijfolie drijvende tapas. Een vakantiegevoeletje overspoelde ons. De twee koppels achter ons hadden ook duidelijk Spaanse les gevolgd, dat kon je horen. "Aja, naa zeitem iet van dattem zat is! Borrachera, eddet goewerd?" "Aja, la montaña, de bààrege! Goh, goh.."***

Tijdens de pauze vulden we nog maar eens bij. Vond die man achter ons het nodig om zich toch nog even te bemoeien. Revancheke omdat hij niet mee mocht drinken waarschijnlijk. "Seg, mak naa is vroage: zedde golle mee den otto? Want amai.. golle dringkt er ok goe vandeur!"**** Ik wou de man net ontzettend van repliek dienen, maar toen deed zijn vrouw dat al voor ons.

"André! Tu, tu eres viejo!"°

Vertaling
* Ja en toen zijn we naar de Costa Brava geweest, ja, leuk hoor! Ja? Waw!
** Oh, kijk nu, je hebt daar toevallig ook geen derde glaasje voor mij? Nee? Oh dat is spijtig!
*** Ah ja, nu zegt hij iets van dat hij dronken is, borrachera, heb je het gehoord? Ah ja, las montañas, de bergen!
**** Mag ik even iets vragen: zijn jullie met de auto? Want jullie drinken ook wel stevig door hoor!
° Jij, jij bent oud!

donderdag 26 maart 2009

De beste reclame ooit


Het circuleerde al even op Facebook: het filmpje ter promotie van het tv-programma 'op zoek naar Maria', voor de première van de musical van 'The Sound of Music'. Mensen, mensen, de reclameboy of -girl die dit heeft bedacht moet nu toch wel een vette promotie gemaakt hebben! En wat een prachtig station hebben wij! Daar had ik me toch even een stevig kippenvelmoment, hoor.


Ik moet trouwens een van de enige mensen op héél de wereld zijn die 'The Sound of Music' nog nooit helemaal heeft gezien. Natuurlijk ken ik de beroemde scènes wel, maar bij de zevenhonderddrieëndertigste heruitzending van de film waren mijn (7 en 8 jaar oudere) zussen de Trappies al zo kotsbeu dat ik niks meer te protocollen had. En zo -zal ik later tegen mijn achterkleinkinderen vertellen- zal het komen dat ik nog altijd niet weet hoe het nu eigenlijk met die overenthousiaste non is afgelopen.


En misschien maar goed ook.

woensdag 25 maart 2009

Ik schrijf zomaar wat

Er is namelijk niet één project dat me de laatste dagen bezighoudt, het zijn er 1001. Bij wijze van spreken dan. Als ik echt 1001 projecten had, zou ik hier niet 'zomaar wat' schrijven, dan zou ik allang gillend het huis uit gerend zijn.
Maar goed. Ik ben tegenwoordig een en al versplintering. Zo bestaan mijn dagen nu vooral uit:

- Het aanvullen van de nieuwe reeks kaartjes en bestellingen daarvan. There's more to come!

- Het zwarte gat. Volgt onvermijdelijk op de twee weken euforie-want-ik-heb-mijn-ontslag-gegeven. Gaat gelukkig ook gepaard met het besef dat alles wel weer goedkomt. Ik heb ook nog wel twee maanden natuurlijk.

- Proberen om mijn motivatie voor mijn 'oude' job te behouden.

- Uitkijken naar een nieuwe job.

- Nadenken over wat we met onze bureaukamer gaan doen. We willen er twee dingen van maken: een tv-kamer en een ateliertje voor mij. Een tv is namelijk zo dominant aanwezig in de meeste livings, en eigenlijk vinden we dat niet tof. (Trouwens, als eens aan gedacht om een avond de tv uit te zetten, liefste lezers? 't Is echt een aanrader!)

- Alle leuke naaiprojectjes die ik wil maken. En mezelf afremmen hierin, want meestal wil ik halsoverkop aan iets beginnen dat ik niet direct kan afwerken en dan blijft het weer liggen. Dus onder het motto 'ken uzelve' moet ik daarvoor eerst een goed - bij voorkeur léég- gaatje in mijn agenda vinden.

- De realisatie dat ik het internet echt een fantastische uitvinding vind: mijn mailbox is voor de helft gevuld met mails van andere blogvrouwtjes en dat is zo leuk! En ze zijn allemaal zo lief! En door die mailtjes krijg ik nog méér inspiratie in mijn hoofd. Méér chaos dus maar wel een mooi tegengewicht voor het nieuws - dat ik overigens zo vaak mogelijk probeer te negeren tegenwoordig.

- Tijd proberen te maken voor mijn familie die ik jammer genoeg veel te weinig zie naar mijn goesting.

U ziet het: ik ben geen toonbeeld van samenhangendheid momenteel. Sommige van de bovenstaande zaken sluiten onvermijdelijk andere dingen uit.

Had er iemand nog wat tijd over voor mij?

zondag 22 maart 2009

Tsjilp!


Er wordt wat afgemaild in blogland tegenwoordig! En dan bedoel ik niet de elektronische supersonische mails, nee, gewoon de ouderwetse post-post.
Zo lag er vrijdagavond een werkelijk prachtig handbeschilderd bordje van Knofje op mij te wachten. Een bordje dat ik zomaar gewonnen had! Er zat ook een heel lief briefje bij. Ik heb het bordje vanochtend meteen ingewijd op onze ontbijttafel. Koffiekoeken en spek met eieren ter voorbereiding van een flinke wandeling/uitwaaisessie/zonnekuur in Zeeland.


Had ik eigenlijk al gezegd dat ik gek ben op Zeeland? Ik ben gek op Zeeland! (Eigenlijk ben ik gek op Nederland in het algemeen, maar daar valt zoveel over te vertellen dat het binnenkort nog wel eens in een apart stukje komt, watch it!)

Waarom gaat iedereen trouwens toch altijd maar weer in de file staan naar de Belgische Kust, terwijl er zo'n prachtige uitgestrekte stranden op amper een klein uur van Antwerpen liggen? Welke snodaard bedacht ooit om al die lelijke gebouwen op de dijk te placeren?

Maar ik heb niks gezegd: laat iedereen maar in de waan dat onze kust zoveel mooier is. Dan hebben wij het strand volgende keer weer lekker voor ons alleen. En voor onze hofnar D en zijn first lady A natuurlijk!

vrijdag 20 maart 2009

Sarah Bree

Nu ik vanaf juni zo vrij ben als een vogeltje, begin ik mij af te vragen wat ik wil gaan doen. Wat zal ik eens gaan worden? Serveuse in een koffiehuisje? Levend standbeeld? Medewerkster bij een tof theatergezelschap? Verkoopster in een leuke kinderboekenwinkel? Scenarioschrijfster? Kinderboekenmakeres?

Elke job gaat door mijn mentale scanner, voor- en nadelen worden tegen elkaar afgewogen. Maar als ik heel eerlijk ben weet ik het antwoord op mijn vraag al. Als ik op woensdagmiddag met de buurvrouwmeisjes ga lunchen blijkt namelijk dat ik toch wel één zeer groot talent heb. Desperate housewife spelen. Want u vindt door de week lunchen met een glas wijn misschien nogal not done voor iemand die net haar ontslag heeft gegeven, ik draai er mijn hand niet voor om. Bovendien kan ik middagdutjes -siesta's, excuseer- doen als geen ander en als ik een poetsvrouw zou kunnen betalen, ik zou haar nogal eens alle hoekjes van het huis laten zien!

Dus eigenlijk heb ik mijn roeping al gevonden. Maar mocht u nu toch denken dat er een illustratrice/toegepaste grafische mevrouw aan mij verloren gaat als ik voltijds desperate housewife zou worden, dan mag u natuurlijk ook altijd schandalig veel nieuwe kaartjes bestellen. Zodat ik toch nog iéts te doen heb vanaf juni.

woensdag 18 maart 2009

Entertainment tijdens saaie en andere werkdagen

Heeft u er al eens op gelet hoe vaak uw collega - of uzelf - tijdens een telefoongesprek zit te wijzen naar het computerscherm, in de lucht, naar een papier? Terwijl het natuurlijk idioot is, want geen kat* die dat ziet, buiten de collega naast u. Dat is gewoon belachelijk! Maar ik doe het zelf ook! En als je er één keer op begint te letten is het helemaal onnozel!

Zo. Dan ga ik mezelf nu even afvragen hoeveel mensen er ongeveer aan mij gaan denken bij hun telefoongesprek vandaag.


* voor de Nederlandse lezers: 'geen hond'

maandag 16 maart 2009

Take me back to 1948


Oh, wat zou ik ervoor over hebben om eens terug naar het einde van de jaren 1940 te reizen! Vorige zaterdag in de kunstgeschiedenisles (inherent aan mijn opleiding Toegepaste Grafiek) werden we terug gekatapulteerd naar de tijd vlak na WO II. Toen artiesten als Motherwell, Rothko en Jackson Pollock samenklitten in een rokerig café in New York City. Toen vrouwen nog mooie jurken droegen en mannen nette pakken. Toen alles nog nieuw was of leek. Toen er al wel elektriciteit was maar geen gsm-straling. Toen je Django Reinhardt en Billie Holiday nog gewoon live kon zien spelen. Toen feestjes nog begonnen om acht uur 's avonds.

Oh, als er één tijd is waarin ik zou willen geleefd hebben dan was het die tijd wel... Ik zie mezelf er al zitten! Natuurlijk in het artistieke -niet het vreselijk saaie burgerlijke- wereldje.

Wie wil mag deze post als een stokje beschouwen: in welke tijd zou jij willen geleefd hebben?

vrijdag 13 maart 2009

Breek maar op, breek maar uit, breek uit jezelf!

Stilte voor de storm was het hier, he? Maar ik had een goeie reden: na zeven jaren trouwe dienst heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en mijn ontslag gegeven!

Omdat:
- ik 'veel verlof en het is vlakbij huis' géén goeie redenen vind om ergens te blijven werken
- een mens bij mijn weten nog altijd maar één keer leeft
- je af en toe eens moet veranderen vooraleer je vastroest
- ik al lang zin heb in iets anders
- je beter spijt kan hebben van iets dat je wél dan niet hebt gedaan
- ik dit gedaan wou hebben vooraleer ik niet meer durfde vanwege eventuele kinderen
- ik maar met dat liedje van Wim De Craene in mijn hoofd bleef zitten (het refrein dan toch ;)
- ik het boek 'Whatever you think, think the opposite' heb gelezen voor dat laatste duwtje in mijn rug.

Ik weet nog helemaal niet wat ik ga doen, and it feels great!! De bedoeling is om vanaf juni een paar tijdelijke jobs te doen, zo rond de 1 à 3 maanden en dan ook nog liefst in de culturele of creatieve sector, zodat ik echt kan uitpluizen wat ik nu eigenlijk wil doen.

Het gevoel is er een van bevrijding, opluchting, spanning en benieuwd uitkijken naar wat er gaat komen. Dat ik niet weet wàt er komt, dat vind ik nu eigenlijk best leuk.

Je kan het aan me zien. Ik loop gewoon anders: rug recht, kin omhoog. Ik kijk de toekomst recht in de ogen en ik ben niet bang. (een aanrader voor single vrouwen trouwens, ontslag geven: plots is de mannelijke aandacht alomtegenwoordig ;) Alleen heb ik een beetje spijt waarom ik dat niet veel eerder heb gedaan, maar daar denk ik best niet teveel aan.

En dan zou ik nu nog graag een woord van enorm veel dank aan mijn allerliefste wederhelft willen richten. Bedankt voor de back-up, liefje, zowel emotioneel als praktisch. Zonder die knuffels en ruimte voor mezelf had ik het waarschijnlijk nooit gedaan. Je haalt echt het beste uit mezelf.

Als u me dan even wilt excuseren. Dan ga ik nu een gat in de lucht springen!

donderdag 5 maart 2009

En dan nu een filmpje in de categorie: wààrom heb ik dat verdorie niet zelf bedacht?!


OK. Deze kerel was zijn job beu en begon te reizen. Toen een vriend zijn (héél!) onnozele dansje opnam, werd dit filmpje zo populair, dat een of ander kauwgummerk hem bij zijn terugkomst vroeg om nóg eens een grote rondreis te maken. Op. Hun. Kosten. Om dat onnozele dansje nog eens te doen, op allerlei prachtige plaatsen. Toen hij terugkwam, mocht hij nóg eens op reis, om dat dansje nog eens te doen, maar dan samen met andere mensen.

Eigenlijk hebben Sven en ik al sinds jaar en dag één dagdroom die met kop en schouders boven alle andere plannen en ideetjes uitsteekt, en dat is: een paar maanden met een cool busje door Europa trekken. Dus. Mocht er iemand zijn die geld teveel heeft en mij wilt betalen om een rondreis te maken. Echt. Ik doe het. Ik wil er zelfs een onnozel dansje voor doen. Of over bloggen. Of een andere leuke opdracht. Anything! Mocht er dus een leuke firma zijn die ons daarvoor wilt betàlen. Tja. Dan offeren wij ons wel op, hoor.

Echt.

dinsdag 3 maart 2009

De salontafelboekenkast


Met de eerste lentezon, het zomeruur in zicht, de handschoenen die al eens thuis mogen blijven, de vogeltjes die ik tot 's avonds laat hoor fluiten en mensen die het allemaal weer zien zitten krijg ik ook altijd goesting om vanalles te doen. Taarten bakken, grote kuis, rokjes van Mme. Zsazsa naaien, knuffels maken en geven, tekenen, leuke afspraakjes regelen, mensen bezoeken, ik lijk wel zin te hebben in alles!
Helaas ben ik (nu al, ja!) drie dagen aan de zetel gekluisterd vanwege een stevige Belgische verkoudheid. De goesting zal nog even moeten wachten, de ideeën komen in elk geval al vollen bak mijn hoofd binnen gedwarreld.

Afgelopen weekend hebben we alvast ons eerste lenteproject uitgevoerd. Dat we hiervoor twéé keer naar een Zweudse Meubelweunkel zijn moeten gaan in volle vakantiedrukte hebben we al uit ons geheugen verbannen. Misschien toch nog een tip meegeven: als je een maat opmeet vooraleer je een maand op reis gaat, dan ben je die maat dus vergeten na de vakantie. En dan breng je een te grote kast mee. En moet je weer terug om die te gaan ruilen.

Maar goed: in de achtergrond op de foto ziet u in primeur onze salontafelboekenkast! (als dat geen driemaal woordwaarde oplevert weet ik het ook niet meer). In onze bureaukamer hebben we een hele grote boekenkast, maar in de salontafelboekenkast steken we alle 'kijkboeken'. Boeken over kunst, grafisch ontwerp, illustratoren, muzikanten, ... Boeken die je af en toe eens wilt vastpakken om erin te bladeren, iets wat wij dus niet doen als die boven in onze bureau staan. Ik krijg er in elk geval nog méér inspiratie van!

zondag 1 maart 2009

Goeiendag weet iemand waar mijn linkerkolom gebleven is?

Ja, helemaal onderaan, onder de teksten, dat weet ik ook wel. Maar waarom zou die niet meer braafjes naast de teksten willen staan? Dat wil ik nu wel eens weten, eigenlijk feitelijk.

Dan zou ik graag nu een hulplijn inschakelen.