vrijdag 29 juli 2011

Intussen in...

...de Nieuwe Antwerpenaar, het magazine van 't stad.
Coming soon to een brievenbus near you (als je in Antwerpen woont).
klik op de foto voor de grote versie

zondag 24 juli 2011

Cultuur, een mens kan daar niet vroeg genoeg mee beginnen!

Knappe fototentoonstelling in een al even knap museum: "In de marge" in het Dr. Guislain Museum. Afgewerkt met een flinke gulp melk en de dagen nadien gevolgd door nog een paar rondjes overgeven, maar hey, dat middagje Gent kunnen ze ons toch al niet meer afpakken!


maandag 18 juli 2011

Ruilhandel

We zouden van ruilhandel doen, Vlijtige Vink en ik. Ik zou een rittenboek maken voor de nieuwe camion van haar werk en zij zou als 'betaalmiddel' een overtrek naaien voor mijn zwangerschaps-/borstvoedingskussen. Ook wel gekend als de wust of de sossies.

En de weken passeerden en het kwam er langs beide kanten maar niet van -druk, druk- en plots was ik met zwangerschapsverlof en ik was vastberaden om het rittenboek dan toch zeker in die laatste twee weken af te werken, maar toen was onze dochter daar met één week vervroeging en nu is het rittenboek nog altijd niet klaar. Maar de kussensloop wel en we zijn er supercontent mee! En we kregen ook nog eens twee supermooie bavetten op de koop toe.
Zo lief!

Maar nu is het rittenboek nog altijd niet af. Want wij mogen dan wel een brave dochter hebben, veel krijg ik op zo'n dag bepaald niet gedaan. Ik mag al blij zijn als ik tegen de middag mijn tanden gepoetst heb, dus ik leef op hoop dat het rittenboek klaar is tegen het einde van de zomervakantie. Duimt u even mee met mij? Ik dank u.

Het kussen is intussen alvast uitgebreid getest én goedgekeurd. Bedankt, Vink!

dinsdag 12 juli 2011

Vier weken!

Vier weken geleden, exact rond dit uur, kreeg ik de boodschap dat ik mocht beginnen persen. Hoera! Gelukkige ver-maand-dag, meisje!

En gisteren nog eens een Grote Uitstap gedaan met ons drietjes: met de tram naar de Meir in volle soldenperiode, jihaa (what were we thinking). We kunnen alweer wat prijzen uitdelen:

- Prijs voor de Meest Voze Opmerking gaat naar het oude besje dat de kinderwagen letterlijk de tram op duwde omdat het voor haar allemaal niet snel genoeg (!) ging: "Alléé, zoe een groot geval vur zoé nen kleine baby!"
- Prijs voor het Moment Waarop ik besefte dat ik Officieel Volwassen ben: toen het winkelmeisje me de hele tijd beleefd aansprak met 'u' en 'mevrouw'.
Prijs voor De Grootste Persoonlijke Overwinning: voor de eerste keer op een openbare plek (Via Via Café) borstvoeding geven. En het ging nog goed ook!
- Prijs voor Onszelf: hoewel we thuis al eten in de koelkast hadden staan zijn we toch lekker uit gaan eten op een zonnig terrasje. Anna was wakker voor en na het eten en sliep lekker door toen onze bestelling eraan kwam. Geweldig timing heeft dat kind!



En vandaag gaat de Prijs voor de Foto met Hoogste Smeltfactor (vind ik dan toch ;-) naar Anna en haar nieuwste vriendje, het muziekdiertje. Dat is liefde voor het leven!

zondag 10 juli 2011

Hopelijk kan Anna later even goed koken als haar papa

Want onder het motto 'als wij niet naar het restaurant kunnen, brengen we het restaurant wel naar ons' prepareerde mijn wederhelft gisterenavond een overheerlijk diner-voor-twee. Zo sloop er onverwacht toch nog een flinke portie romantiek in onze huiselijke zaterdagavond.

Zalige verrassing en zeker voor herhaling vatbaar (hint, hint ;-)!

Aperitiefhapje en hoofdgerecht: zoek de verschillen.  
(en nee, nu doen we verder níks meer met rode ruitjes! ;-)

En als afsluiter koffie en whisky met papa.

Life is good...

vrijdag 8 juli 2011

Auch

Nee, ik ben niet van de aardbol verdwenen maar die 'paar seconden' pijn bij het begin van het voeden zijn geëvolueerd tot een heuse borstontsteking. En nee, ik zal niet verder in detail treden (voor ik hier alle lezers kwijt ben ;-) maar dat doet g*%!§*$mme zéér!

Dus ik trek me even terug en hopelijk kan ik dan eindelijk eens een rooskleurig verhaaltje over borstvoeding ophangen. To be continued.

O ja en een fijne vakantie aan u allen, als u daar al aan toe bent! Geniet!

zondag 3 juli 2011

Super-de-luxe

Zo hels als de bevalling en de eerste dagen erna waren, zo heerlijk zijn de dagen nu. Want die lieve Anna van ons, die eet, die slaapt en een uur of vier later eet ze opnieuw en zo gunt ze ons eigenlijk best nog wel wat nacht- en andere rust. Misschien piepen we over een paar weken alweer anders, maar voorlopig mogen we echt niet klagen. Wij hebben hier precies gewoon de super-de-luxe-baby-uitvoering in huis gekregen!

Maar om even op de eerste zin terug te komen. Ik vond bevallen dus echt vreselijk! Dat duurde allemaal zo lang (24u), ik wist niet waar kruipen van de pijn, die vacuümpomp ziet eruit als iets uit de dierenkliniek en ik wou dat ik véél vroeger -laten we zeggen vóór de allereerste wee bijvoorbeeld?- een epidurale verdoving had gevraagd. Chapeau voor alle oermoeders die hun kind eruit persen alsof het niks is -mij was het niet gegeven!

En dan bleek ik nog eens zoveel bloed verloren te hebben -denk: flauwvallen, lijkbleek uitslaan, uw bed niet uitkunnen- dat ik de volgende dag aan een baxter met twee zakjes bloed moest gaan hangen. Waardoor de eerste uren van mijn dochter op deze wereldbol compleet aan mij voorbij zijn gegaan. Al een geluk dat ik niet in de brousse van Afrika moest bevallen ofzo want dan zou ik a) dagenlang in arbeid geweest zijn, b) wekenlang hebben moeten herstellen van het bloedverlies en c) mijn kind nooit hebben kunnen voeden.

Want dat was nog zoiets: borstvoeding! Dat vond ik dus echt moeilijk om te leren. De eerste dag drong het trouwens ook niet tot me door dat ík verondersteld werd van dat kind te voeden eigenlijk. Met tepelhoedje, zonder tepelhoedje, rugbyhouding, madonnahouding, poeh... Het heeft me letterlijk zweet, tranen en zelfs een beetje bloed gekost. Maar hey, op de ochtend dat we uit het ziekenhuis mochten vertrekken lukte het me dan weliswaar toch! En dat was dan weer een geweldig gevoel. Dus het feit dat de vroedvrouwen mijn gejammer en gesmeek voor afkolfapparaten of flesvoeding compleet negeerden heeft dan toch geloond -waarvoor dank.

En sindsdien -een extra nachtje ziekenhuis om onder de lamp te liggen niet meegerekend- gaat het echt ongelofelijk goed. Alle kraamtranen heb ik in het ziekenhuis achtergelaten en hoewel ik soms nog door het plafond ga tijdens de eerste seconden van de borstvoeding, is het nu een heerlijke gemakkelijkheid -en geruststelling-, om altijd en overal eten bij te hebben voor mijn dochter.

Voilà, zover staan we dus, bijna drie weken later.
Met stip mijn favoriete momenten:
  • het moment dat ze wakker wordt (zie vorige blogpost -ik ken niemand die zich zo schattig kan uitrekken! :)
  • het moment van complete verzadiging en gelukzaligheid na het eten
  • smelten als Sven met Anna speelt
  • na het gebrul van het wassen alleen maar genieten in het badje 
  • samen dutjes doen

 


Heerlijk.