maandag 31 juli 2006

Gezocht


Een tijdje terug plaatste ik al eens een oproep voor stofjes voor mijn poppenkast-in-wording.

Nu doe ik dat nog eens, maar niet enkel voor stofjes, wel voor allerlei muziekinstrumentjes (tot de stomste triangel of kokosnoot toe) of stemeffect-kastjes en van die dingen. Zelfs al is het een instrument dat je vroeger zelf met kroonkurken hebt gemaakt of een speelgoedmicro, alles is welkom.

In bruikleen welteverstaan! Tenzij je er écht vanaf wil natuurlijk :o)

Wij hebben gisteren de motor van onze auto kaput gereden (1000 euro auch), het Tijdperk van Algemene Besparingen is aangebroken dus nieuwe dingen kopen zit er momenteel niet in, vandaar mijn smeekbede naar jullie, allerliefste Bloggertjes! Je mag nog steeds bij de première van de voorstelling supergratis naar binnen...

woensdag 26 juli 2006

Singalong

Zing op de tonen van "en den boom staat op den berg, hali halo, en den boom staat op den berg, hali halo":

"...en mijne rok plakt aan mijn billen, hali halo, en mijne rok plakt aan mijn billen hali halo!
en aan die rok daar plakt een stoel, een goeie stoel, een grote stoel, o jongens wat een stoel is dat, de stoel van de rok, de rok van mijn bil en mijne rok plakt aan mijn billen hali halo..."

maandag 24 juli 2006

Laatste groet

Vanochtend kregen we op het werk het trieste bericht dat onze poetsvrouw, Rita, in de nacht van donderdag op vrijdag in haar slaap gestorven is aan een hartstilstand. Ze voelde zich blijkbaar donderdag al niet goed, maar dit is toch wel heel erg plots. En ik bedoel maar,
52 jaar is toch nog piepjong?!

Ik verwacht nog ieder moment dat ze hier op haar brommertje komt aangesjeesd en mijn bureau onder handen neemt. Of zaagt dat de planten niet genoeg water hebben. :)

Ik kan het echt niet geloven.

Dus als je dit leest, doe dan eens je ogen dicht en denk eraan dat je elke dag van elke minuut moet genieten. Asjeblief? Ik dank u.

donderdag 20 juli 2006

Barbecuetje

Ik zit links. En ik kan kei-spectaculaire dingen vertellen.

Ofwel zat er iets heel vies tussen mijn tanden.

zondag 16 juli 2006

Festival Sarah

Liefste dagboek,

gisteren zijn we naar Rock Herk geweest. Het was héél leuk en veel van mijn vrienden waren daar: Maarten ; het geslacht Vanlaer ; Sies en company ; mijn zus met Alexe ; Bjorn en company ; en nog véél meer mensen die ik al veel te lang niet gezien had...

De toiletten stonken dit jaar niet zo hard. Daar was ik blij om.

We hebben ook een lekker frietje gegeten. Een vriend van Sven en Maarten had een frietje, dat nog halfvol was maar waar iemand genoeg van had en dat ergens in het gras stond, verder opgegeten. Dat leek me toch niet zo lekker.

Er was één jongen met groen haar en veel jongens met lang haar.

Ik voelde me net terug zestien, toen ik nog in D. woonde. Toen was dat festival het begin van de zomer, het was mijn motivatie om door de examens te geraken...

Dat is intussen dus al tien jaar geleden. Dat vind ik toch gek. Ik heb wel tien keer herinneringen opgehaald gisteren. Niet dat ik er heimwee-erig van werd hoor. Maar het was wel schattig om die pubers-van-nu te zien sukkelen met hun imago en -vooral- met hun liefje.
Blij dat ik dat niet meer hoef te doen!

Dag liefste dagboek!

maandag 10 juli 2006

Solden

Nog helemaal op een roze wolk door het bezoek van de kleine reuzin en de olifant, vond ik mezelf vanmiddag heel slim toen ik op het idee kwam eens te gaan shoppen. Ik dacht: maandagmiddag, warm weer, er is geen kat op de Meir. Hm.

In de eerste winkel moest ik al onmiddellijk de enorme boezem van een al even enorme Hollandse dame trotseren. Aangezien zij minstens één kop groter was dan mij, staarde ik recht in die enorme décolleté. Van uitwijken was van haar kant geen sprake: mefrouw kwam solden doen en ik moest aan de kant. Zeer beangstigd door het uitzicht van zee woman with zee big boobies ging ik nederig opzij.

Volgende winkel: chaos. Kleren liggen overhoop op enorme tafels, bloesjes worden niet meer opgeraapt van de grond: hier geldt de wet van de sterkste. Of eigenlijk geldt er hier geen enkele wet meer.
Sta je rustig naar een rekje te staren (want in die hitte en verwarring weet je plots niet meer of je die nieuwe mode met kleine bolletjes nu wilde volgen of dat je daar eigenlijk niet aan mee ging doen), staan er onmiddellijk drie vrouwen in je nek te blazen omdat je niet snel genoeg graait naar wat je wil passen.

Ik dacht dat vrouwen hun enorme sjakkoshen gebruikten om alle koopjes in te steken - of al het geld om die koopjes te doen erin staken. Wat blijkt? Het is een weapon of mass destruction.
Die vrouwen gebruiken hun sjakkosh gewoon om je uit de weg te maaien. Je moest maar eens tussen hun en hùn koopje staan.
Sorry of pardon wordt tijdens de soldenperiode trouwens steevast uit het woordenboek geschrapt. Een kwaaie blik als tijdelijke vervanger van verontschuldigingen.

Intussen begonnen mijn voeten pijn te doen. Gaan shoppen kan ik namelijk niet doen in joggingbroek: ik moet mezelf op voorhand een beetje optutten, anders wil ik helemaal geen énkele spiegel tegenkomen. En die zijn er natuurlijk te over when you're shopping your way into heaven.
Dus mijn hakkesandaaltjes deden zeer. Ik ben naar de Habitat gevlucht voor nog wat Echt Noodzakelijke Soepkommetjes -ondertussen hardnekkig tien koopjes-die-je-anders-toch-nooit-zou-kopen-negerend- en dan richting terras gespurt.

Heb ik mijn 12.20 euro tenminste wél goed aan besteed.

vrijdag 7 juli 2006

Wat een raket teweeg kan brengen

Ongelofelijk! Check deze link eens http://www.atv.be/v3/newsdetail.aspx?mid=&id=2427 .

Het gaat om een reportage van ATV (lokale Antwerpse TV), die het mysterieuze spel meespelen. Zalig, echt zalig!

Toch hartverwarmend hoe mensen hun fantasie toch nog werkt he?

Ik hoop dat de mevrouw, die ik vanmorgen hoorde zeggen "jajaa... 't is toch niemiejer lek as vreuger" bedoelde dat het nu echt véél leuker is! :)

Het bezoek van de sultan der Indiën op zijn olifant die door de tijd kan reizen


Ik vind het verhaal van die Olifant en de Reuzin echt ongelofelijk superfantastisch!! Dat mag je gewoon niet missen. Ik vind het zooo jammer dat ik moet werken vandaag... Maar verlof nemen was geen optie dus ga ik vanavond én zaterdag én zondag heel de tijd achter die olifant aan.
And that's a promise!


06-07-2006 - 7 JULI: BERICHT VAN DE RAADSMAN VAN ZIJNE MAJESTEIT

Bericht van de Raadsman van Zijne Majesteit

Zijne Hoogheid en zijn hofhouding hebben hun intrek genomen in het Koninklijk Paleis op de Meir ter hoogte van de Wapper, vanwaar zij tijdens hun verblijf elke ochtend rond 10u30 zullen vertrekken om de olifant te vervoegen.

De eunuch, belast met het bewaken van de olifant zal gedurende de drie dagen van het bezoek in de olifant zelf verblijven. ‘s Avonds na het slapen gaan van de olifant keren de sultan en zijn gevolg terug naar het Paleis.

Vrijdag rond 11u gaan we over tot het ontschepen van de kleine reuzin uit de raket op de Italiëlei. Daarna zal ze de olifant ontmoeten die in de loop van de nacht op het Sint-Jansplein aangekomen is, en mag ze de cadeaus in ontvangst nemen die Zijne Majesteit voor haar meebracht zodat ze zich tijdens haar vakantie kan bezig houden.


Rond 15u00 beginnen ze aan een eerste bezoek van de stad en de Wijk Stuivenberg, waarna ze zich te ruste zullen leggen rond 18u op Scheldekaai 28 (Rijnkaai).

donderdag 6 juli 2006

Artistiekerig

Soms vind ik dat ik toch eens wat meer iets artistiekerigs zou moeten doen… Niet dat ik zelf per se heel artistiekerig hoef te worden, maar dat ik artistieke mensen een platformpje zou willen geven.

Ik ken wel een paar artistiekerige mensen, maar ik vraag me af, zou het niet leuk zijn daar een artistiekerig forumpje of tijdschriftje of nog iets helemaal anders voor te maken.

En dan bedoel ik niet me (en de mensen) beperken tot één richting van de “kunsten” maar wel alles waar een artistiekerig-creatief mens zich mee bezighoudt. Of dat nu een heuse installatie is, of een schilderij of een zelfgemaakte knuffel, dat wordt dan volledige artistiekerige vrijheid.

Dus geen kunst met de grote K en geen artyfarty gedoe, maar artistiekerige mensen en een creatief ei dat zomaar gelegd kan worden.

Misschien zou ik dan telkens met een themaatje kunnen werken.. Of ook niet. Dat zien we dan wel weer. Eerst eens een paar artistiekerige mensen ronselen.

Waar wacht u nog op? U moest al aan uw schildersezel staan!

Funny

Spam is blijkbaar niet altijd irritant. Ik heb er vanmorgen eens goed mee gelachen!

Normaal gezien staat er in zo'n mailtjes "send me money" of "i need your help" maar deze vroeg " i need your assistant".

Hihi.

dinsdag 4 juli 2006

Mijn liefke

Mijn lief lief S. is aan zijn eigen kleine revolutie bezig. Een crusade tegen het VB. Kijk maar op zijn blog Blitzkriegnoise (zie de links rechts).

Als hij het heeft over het VB wordt hij er bijna letterlijk misselijk van. Er is zelfs vaak een VB'er te vinden die reacties post op zijn site. S. mét goeie argumenten, die VB'er al-tijd zónder.

Zoals Miek en Roel al zongen: "we maken revolutie, de grote revolutie..."

Wie weet helpt dit druppeltje wel op een oververhitte plaat... Ik mag het hopen. 't Is in ieder geval toch weer een van de (vele!) redenen waarom ik 'm zo graag zie!

zondag 2 juli 2006

Het Syndroom van de Lege Zak Chips


Wat is dat toch met mij en die zak chips.
  1. Ik kan géén zak chips opendoen en hem dan niet tot op het laatste kruimeltje leegeten.
  2. Ik kan géén chips op tafel zetten als hapje voor de gasten zonder er zelf van mee te eten.
  3. Ik kan géén chips eten zonder dat het lijkt alsof ik al drie weken ondervoed op survival ben.
  4. Ik lust niet alle flavours, maar als de chips voor mij staan en er is geen andere smaak in de buurt, vind ik plots dat "deze smaak toch eigenlijk ook wel meevalt".
  5. Het aantal vetrolletjes groeit recht evenredig met het aantal zakken chips dat ik eet. Daar denk ik ook vaak aan als ik die chips eet. En tóch kan dat me niet weerhouden van punt 1, 2, 3 en 4.
  6. Er is niets dat zo hard stinkt als de adem van iemand die net aan de paprika chips heeft gezeten. En tóch kan dat me niet weerhouden van punt 1, 2, 3 en 4.

Tegenwoordig probeer ik mezelf te redden door op elk "tsjippeke" een halfuur te knabbelen, maar dan neemt de macht der gewoonte over en begin ik weer aan punt drie.

Professionele hulp is aangewezen, vrees ik.