maandag 26 januari 2009

Off we go

Dag lieve blog-lezende, niet-limerickende, hard-werkende, file-trotserende, kou-lijdende mensjes! (Het is de laatste keer dat ik het er inwrijf, beloofd ;)

Tussen het inpakken, last-minute-winkels-afschuimen en poetsen (onze logée, remember) door wil ik jullie nog even uitwuiven. Zwaai, zwaai!

Ik zal misschien af en toe wel eens iets posten hier. Als er internet is. En elektriciteit natuurlijk. En als ik tijd en zin heb. We zien wel. Maar tot zover: see you later alligator...

vrijdag 23 januari 2009

Help ik kan mij niet meer concentreren.

Nog een paar uurtjes werken maar het lukt me niet. Hoe dichter we bij de vakantie komen, hoe moeilijker ik kan wachten.

Dus ik vroeg me af of jullie me een beetje zouden kunnen afleiden? Met een grappige limerick ofzo? Dat is in de geschiedenis van deze weblog al wel eens leuk gebleken (zie hier, hier en hier). Dus, for old time's sake, en omdat het vrijdagnamiddag is, wat denken jullie?
Ik geef alvast een voorzet:


Een mugje uit oosterse streken
gaf een vrouw een paar heel rake steken

maar plots zat-ie strop
kon geen kanten meer op

te lang onder haar rokje gekeken


Nu jullie!

woensdag 21 januari 2009

Ditjes en datjes.. o ja en dat ook nog!


Dus nu moet ik al die laatste klusjes die bij op reis gaan horen nog regelen. Kapper, check. Apotheker voor productjeuhs tegen al die vieze beestjes, check. Uitpluizen welke malariapillen ik nu eigenlijk ga nemen, nog niet check. Belangrijke papieren kopiëren, nog niet check. Laatste bestelde knuffels klaarmaken, check! Mijn tas puilt dezer dagen uit van de inpak-, medicijn-, to do- en andere lijstjes.

En dan heb ik de belangrijkste 'check' nog niet eens kunnen uitvinken: alles bijeen zoeken voor de jury van de avondschool. Want ik ben een echte sloddervos. Ik word gék van mezelf en toch lijk ik het niet te kunnen veranderen. Bijgevolg moet ik nu tussen allerlei uitpuilende stapels papier de bruikbare werkjes trekken. En netjes afprinten wat her en der op verschillende computers en usb-sticks en cd'tjes verspreid staat. En dat allemaal mooi in een mapje steken. En schetsboeken, waar ik altijd in begin te tekenen maar nog niet eens halfweg alweer in stop, bij elkaar rapen. Ik ga nog een lange avond tegemoet.

O ja: deze tekening floepte maandagavond zomaar tevoorschijn op mijn blad. Een soort Roodkapje Nieuwe Stijl. Ik denk dat ik na de vakantie de Snotprinses maar eens op deze manier ga tekenen. Ik kijk er al naar uit!

dinsdag 20 januari 2009

Extra veel kofferruimte


OK. Er zijn blijkbaar een aantal mensen die (echt héél subtiel overigens) aan het vissen zijn of er niet nog een plekje vrij is in mijn rugzak.

Nu hebben die mensen geluk: we gaan toch niet zoveel moeten meenemen aangezien het daar héél warm is. Maar echt overdreven warm. Zo warm wordt het hier echt bijna nooit. Echt niet! En de zon gaat er ook heel vaak schijnen. Jonge jonge, niet te geloven zo warm. Gloeiend warm, zodat je eigenlijk alleen maar kan chillen en zwemmen. 0ch och, zo zonnig. Zo warm. Hehe.

Dus. Als u nu even opgeeft welke van bovenstaande activiteiten u wilt meedoen met ons, dan kan ik alvast een schemaatje maken om de beschikbare kofferruimte eerlijk te verdelen.

Is dat niet sympathiek van mij? Ja he?
Gelieve mekaar wel niet te vertrappelen aub! En daar links vanachter, laat die mevrouw maar eventjes door, ja. Ik dank u vriendelijk.

zondag 18 januari 2009

Spic & Span

Het stond al sinds de vroege herfst (lees: zomer) op mijn to-do-lijstje maar verder dan een paar occasionele oplapbeurten en het weggooien van de overduidelijk beschimmelde potjes was ik nog niet geraakt. Maar met een logée die een maandje op ons huis komt letten in het vooruitzicht, begon mijn rechterarm vanochtend plots rare bewegingen te maken. Helemaal uit zichzelf. Ik dacht: "Hm, interessant, eens kijken waar dit naartoe leidt" en ik liet de arm doen wat-ie wou. Ik verheugde mezelf al op een wel héle gezellige ochtend, maar dat werd het dus niet. Het bleek namelijk 'de frigo uitkuisen' te zijn!

Elk laatje, elk klepje, elk schapje had vanochtend een afspraak met mijn poetsdoek. Eén derde van de koelkastinhoud ligt intussen in de vuilbak of in de gootsteen. Ondefinieerbare vlekken, waarvan ik op den duur begon te denken dat ze gewoon bij de koelkast hóórden, zijn plots verdwenen.

Na een uurtje schrobben en soppen weergalmde mijn zucht van opluchting in de lege, blinkende, witte ruimte. Ik schonk mezelf alvast een koffietje in terwijl ik me mentaal voorbereidde op datgene wat ik nog steeds het beste kan: zetelhangen.

Maar mijn arm liet die verdomde poetsvod niet los! Ik kón mezelf helemaal geen koffie inschenken! Mijn rechterarm ging gewoon rechtstreeks door naar de oven. Waar het EasyClean-programmaatje blijkbaar niet veel soelaas meer kon brengen. Helaas. Elbow grease dan maar.
Ik zweer het je, tante Kaat én Sien en Maria hingen binnen de tien seconden aan de lijn om de adoptieprocedure alvast op te starten.

Dus nu is de frigo proper. En de oven. Maar ik niet. Ik zweet er nog van. Maar dan ben ik alvast een beetje gewend aan de temperaturen die ons de komende weken te wachten staan.

Laat die vakantie maar komen!

vrijdag 16 januari 2009

Fakking funny, innit?



Als ik oud en (helemaal) grijs ben, dan zou ik best wel willen worden zoals nan Taylor. Mezelf niks aantrekken van wat iemand van me denkt, iedereen -behalve mezelf- meters door de grond laten zakken van schaamte, ongelimiteerd vloeken, ongegeneerd slechtgezind zijn op alles en iedereen, héérlijk! Dan kan ik de hele dag grommelen van 'Waddafakkingliberty!' (minuut 3'30"). Of nog beter: 'Waddaloadofoldshit! ('op 4'12")

Ik vrees alleen dat ik eerder zo'n lief, schattig, gekrompen omaatje zal worden in een huis dat altijd ruikt naar vanillewafels. Maar ik zeg never never! Nee hoor, wie weet is er nog hoop voor mij. Als ik echt héél goed oefen. Misschien.

O ja, check ook de website van de Catherine Tate Show. Dot co dot uk.

woensdag 14 januari 2009

Getagd

Sue(per) kwam met een stokje aandraven: ik moest de vierde map van mijn computer nemen en daar de vierde foto uithalen.

Ik weet niet wie er in godsnaam zo'n getal-vier-freak is maar ik heb geluk, het is een redelijk coole foto. Van op mijn idool-feestje, toen ik Frida Kahlo was. En deze is nog niet eens met het nieuwe fototoestel getrokken hehehe.

Voor wie het stokje ook wil... hup, ik heb het net gegooid, pak aan!

maandag 12 januari 2009

Wehey!

It's ours! Op de valreep voor onze vakantie - en gesponsord door nieuwjaarscenten van de bomma- nog een laat nieuwjaarscadeautje voor onszelf gekocht. Heerlijk om via de handleiding stap voor stap te ontdekken welke snufjes dit pareltje allemaal in huis heeft!

Wie weet maak ik ook wel eens een Tiltshift-plaatje dan. Tiltwatte, zegt u dan? Klikken, zeg ik dan. Het is een manier om via een Photoshop-fröbeltje echte foto's er te laten uitzien alsof het miniatuurscènes zijn. En dat vind ik nu eens supertof, zie!



En, ja, wij behoren tot de gelukkigen die over dit en exact twee weken deze rillende winter een maand inruilen voor.. goh.. pakweg een graadje of dertig. Het kan ook iets meer zijn, hoor. Ergens in Laos. Of in Cambodja. Of wie weet wel op een verlaten eilandje voor de Thaise kust, waar je echt niets -maar dan ook niets- anders kan doen dan boeken lezen en slapen.

Het leven kan toch hard zijn. Ik weet het.

vrijdag 9 januari 2009

Koud, dacht ik zo.

Laat ik nog maar eens een zelfportretje posten, dacht ik bij mezelf. Zodat u me nog herkent, mocht ik u nog eens tegen het ijzige lijf lopen. Wel zo handig, dacht ik zo.

Intussen weet ik ongeveer hoe een vrouw in een burka zich moet voelen. Niet zo best, dacht ik zo! Of weet je wat ik me ook voel? Zo'n lekker ouderwetse sokkenknuffel. Zoals de beestjes hieronder. Met een wee scottish accent. Die van het filmpje dan, niet ik. Verrie funnie, dacht ik zo! Een cadeautje van mij voor u. U had toch niets anders te doen dit weekend, dacht ik zo. Het zijn toch enkel zotten die dit weekend buitenkomen. Voor een fotoshoot ofzo.

donderdag 8 januari 2009

Receptieblabla

Haa, januari. Haa, nieuwjaarsrecepties.

Ja, al wat da’k u kan wensen he. Ja, en een goeie gezondheid he. Ja, en eindelijk eens een babietje he. Oh, maar dat zal nog niet voor direct zijn, hoor, nee nee, eerst nog een beetje reizen. Jaja. Ja, lekkere hapjes he. Jaja.

Ik ben niet zo’n fan van nieuwjaarsreceptie- en andere small talk. Of nog erger: drie kussen geven aan wildvreemde, raar ruikende, gek kussende mensen. Ik vergeet ook elk jaar opnieuw wie ook alweer die Belangrijke Mensen zijn die me komen begroeten. Dat mijn collega me dan moet influisteren dat de allerbelangrijkste mens op de receptie me net een hand kwam geven. Terwijl ik net heel elegant een gloeiend heet hapje probeer weg te werken. Of breed glimlachen naar iemand waar je door de drukte niet bij kan, met een stuk vlees tussen je tanden. Jep, that's me! De hapjes en bubbels, I love it, maar moeten al die zinloze gesprekjes en toebehoren daar nu echt bij? Zouden we dat niet kunnen afschaffen? Vindt iémand dat echt léuk?

Ik denk: gewoon binnenkappen die hapjes en vooruit met de geit. Ik blijf op recepties meestal ook bij de mensen hangen die ik al een béétje ken om de koetjes en kalfjes discreet te omzeilen. Naar recepties gaan om te (gaat even kotsen) netwerken, ik mag er niet aan denken!

Dus, bij voorbaat, mocht ik u binnenkort tegenkomen op een of andere receptie: al het beste gewenst voor het nieuwe jaar en een goeie gezondheid, want dat blijft toch het belangrijkste he. Jaja.

Mag ik dan nu nog zo’n lekker, warm kaashapje? Dank u wel.

maandag 5 januari 2009

Let it snow, let it snow, let it snow

Voor één keertje was ik blij de warme uitlaatgassen tegen mijn kuiten te voelen toen ik stond te wachten op de bus. Ik moest ervoor slalommen tussen gladde trottoirs en smeltende hondenpoep, maar ik ben er dan toch geraakt.

En morgen voorspellen ze tot -13 graden. Ha, Canadapeople, we zitten jullie op de hielen!

vrijdag 2 januari 2009

De eerste knuffel van 2009 is een feit!


2009 is begonnen... met een knuffel/kussen! Ik kan wel slechtere manieren bedenken om een jaar te starten.

Ik kan u alvast meedelen dat mijn naaimachine zonder concurrentie de beste aankoop van 2008 was. Met het risico dat het bijhorende gevloek en getier van mijn kant een bedreiging gaat vormen voor mijn relatie. Maar dat zal wel minderen, hoop ik (het gevloek bedoel ik dan, niet de relatie ofcourse).

Verder heb ik de laatste dagen niet veel meer gedaan dan rondgehangen, gelegen, TV gekeken, gelezen, gelachen, geslapen, gegeten, gedronken en geklonken, genaaid en getekend. Als de eerste twee dagen van het jaar symbolisch zijn voor alle andere, dan wordt het een prachtjaar, dacht ik zo.

En ik hoop voor u hetzelfde!