Gisteren mijn allereerste kerstlied van het jaar gehoord in de Delhaize. Dames en heren: het is weer van dattum! Ik geef het toe: ik vind Kerstmis wel leuk. Niet het Cocacolakerstman-shopaholic-dure cadeaus-kerstmis. Wél het versiering-lichtjes-familie-warmbinnenkoudbuiten-kerstmis.
Dit jaar is het bij mijn familie eenvoudigweg kaas-en-wijn-avond in plaats van een zesgangenmenu. En ik moet zeggen: I like it! Zeker met zeven kleine kindjes (én negen volwassenen!) is dat gewoon veel gezelliger.
Bij de schoonfamilie is het veel uitgebreider maar dan zijn we dan ook maar met zes of zeven volwassenen.
De cadeautjes... dat is een ander verhaal.
Bij ons gaat het zo: aan mijn kant van de familie worden namen getrokken, sinds kort maakt iedereen een wish list van cadeautjes (o verrassing) en het budget is 25 euro.
Bij mijn schoonfamilie kopen we gewoon cadeautjes voor wie we iets vinden (dat is niet altijd makkelijk!).
Al goed dat ik mijn pa niet meer zie: anders was er nóg een extra feest geweest ;)
Ik heb al een paar keer geprobeerd om eens zelfgemaakte cadeautjes te introduceren onder de kerstboom. Zelfgemaakt in de ruimste zin van het woord: een cake, een schilderijtje, een potje confituur, een persoonlijk gedichtje, een sjakkoshke, een ketting, ... Alles kan!
Helaas voor mij: niemand reageerde...
Enkele jaren geleden heb ik nochtans een enorm succes geoogst met mijn "perkamentjes". Dat waren perkamentjes met een rood strikje errond die eerst als versiering in de boom hingen. Op Kerstdag haalde ik de papiertjes één voor één uit de boom, en las ik het gedichtje voor. Voor iedereen een persoonlijk gedichtje, met een paar herinneringen aan het voorbije jaar. Ze spreken er nu nog van.
Ik denk dat ik er straks maar eens terug aan begin. Iémand moet toch het goede voorbeeld geven!
... wachten op Pinokia in het atelier van Theater Froe Froe...
