Dankzij Kleine Genante Gebeurtenissen kan een mens af en toe nog eens goed lachen met zichzelf. Dat moet namelijk af en toe gebeuren. Ik heb er ook helemaal geen problemen mee dat mij dat af en toe overkomt. Af en toe. Maar niet te vaak!
Vanochtend op de bus twee Kleine Genante Gebeurtenissen meegemaakt: eentje met mezelf en eentje met een andere mevrouw. Beleefd als ik ben vertel ik eerst de KGG van die andere mevrouw natuurlijk.
Ik neem de laatste dagen terug bus 6 naar het werk (wegens kapotte fiets, maar dat is een ander verhaal). Bus 6 komt onder andere langs het station van Berchem (spreek uit: Baarochoem) en daar stappen altijd enkele blinden-met-stok op. Op de weg van bus 6 is namelijk een blindenzorg-instelling.
Vanmorgen was het nog maar eens nogal druk op de bus en een rechststaand mevrouwtje hield zich vast aan een paal. Naast mij zat een blinde, met zijn witte stok in de handen (dit klinkt nogal dubbelzinnig maar dat is het helemaal niet!).
De bus doet naar goede gewoonte een bruusk maneuver en die mevrouw neemt gewoon die witte stok van die blinde vast! Die dacht dat dat ook zo’n bus-vasthou-paal was! Oeps!
Eerlijk is eerlijk, hier komt mijn Kleine Genante Gebeurtenis:
Ik moet afstappen en probeer tussen twee blinden door te laveren. Ik werp me een beetje in de middengang, probeer zo’n hangende lus vast te grijpen in mijn vlucht. Dat lukte gelukkig.
Maar zoals je al weet was de buschauffeur nogal ehm.. goed in remmen. De eerste keer dat de man remde, maakte ik al een mooie diagonale hangbeweging. Je weet wel: zo’n beetje het gevoel dat je in de speeltuin aan de ringen hangt. Ik kon jammer genoeg niks anders in de buurt vastnemen, dus ik was blij dat ik tenminste mijn lus nog had. Ook al hing ik dan een beetje vreemd te hangen. De tweede keer dat de bus remde (iets harder), maakte ik er ook nog een mooie anderhalve draai bij.
Mooi choreografietje, dat wel. Maar toch wel een redelijk Genante Gebeurtenis!