Dus toen ik net twee knisperverse broden had gekocht bij de bakker, hielden ze me tegen. Twee magere, ongezond uitziende mensen. Een man en een vrouw. De man sprak me aan. Hij rechtte zijn rug en in een soort van stijfdeftig Nederlands begon hij zijn verkoopspraatje.
"Goeiemorgend, mevrouw. Zou ik u eens 'eel evekes iets mogen vragen, alstublieft? Het is namelijk het volgende. Mijn vrouw en ik 'emme al twee dagen niks meer gegeten en wij 'emme echt heel veel honger. Wij zouden u willen vragen of het misschien mogelijk is dat u ons een klein bitje geld zou kunnen geven zodat wij deze nacht toch zouden kunnen gaan slapen in de Biekorf, alstublieft. Dat zou echt heel vriendelijk zijn van u."
Ik wou nog verder stappen, maar het was al te laat. In dit soort zaken is er nu eenmaal een bepaald kantelpunt waarop er geen weg terug is. Meestal ben ik dat punt voor en maak ik me uit de voeten, maar nu dus niet. Ik gaf hen een euro. Hun ogen blonken en ze renden nog net niet als twee schoolkinderen op het einde van het schooljaar naar huis.
"Dat is echt heel vriendelijk van u. Bedankt, mevrouw."
De man maakte nerveus aanstalten om verder te wandelen.
"Maar willen jullie anders een paar sneetjes brood misschien?", probeerde ik nog.
"Goh.. Pfft. Brood? Euh, neeje. Moete gij brood 'emme?" knikte de man naar zijn vrouw.
"Brood? Neuh."
17 opmerkingen:
een glazen boke zou meer succes hebben, zo zegt toch het cliché.
Ik ken het gevoel: http://dodosinhetwild.wordpress.com/2011/11/06/hautain/
Ha, doet me met plezier terugdenken aan het verhaal van uw wederhelft. Ik kan er weer tegen.
Verder probeer ik het principe te hanteren dat ze mij om geld mogen vragen, maar ze moeten wel iets kunnen. Ik ben op m'n gulst als ze het Belgisch Volkslied spelen op een steeldrum!
Zal wel geweest zijn om Carapintjes mee te gaan kopen! :-)
Haha, Sid, mijn wederhelft is ook van die mening :) Ze moeten wel een kunstje kunnen of iets anders speciaals, voor hij geld geeft.
Ken dat ze staan ook op dukke kruispunten ... ik geef ze dan mijn koekjes.
Tja, die mensen doen dat natuurlijk voor hun plezier.
Uhu!
http://www.sloddervossen.be/2010/01/20/ik-zeg-maar-iets/
Nee, dat bedoel ik daar natuurlijk ook niet mee.
Ik vond het gewoon vreemd dat iemand die al twee dagen niet gegeten had, geen -overduidelijk vers gekocht- brood wou.
Maar dat is dan misschien weer raar van mij.
Wat Dodo's in het Wild zegt, dat gevoel is het. En heb ik hier al vaak meegemaakt..
Oh nee, Drien!
Misschien is het iets Antwerps :-s
Ik had het niet tegen u hoor, maar dat mensen kunstjes moeten doen voor ze iets zouden krijgen vind ik wel een beetje raar.
Klinkt een beetje hond-af-zit-lig-achtig, da's waar. Maar hier (ge weet wel, in de Grote Stad) zijn het er soms zoveel. En een mens kan niet aan iedereen iets geven.
Spijtig genoeg...
Het ergste vind ik die Oostblokmoeders die met hun (eigen?) kind in de winter op de steenkoude grond van de Meir gaan zitten. En je wéét dat het een bende is en dat ze 's avonds met een busje opgepikt worden, maar ondertussen zit dat kind daar wel in de kou natuurlijk.
Brr.
eigenlijk is brood ofzo geven dan nog het beste - want geld gebruiken ze toch voor iets anders ...
Euhm, ergens met be kapotte bekert gaan zitten bedelen en meer gouden tanden in uw smoelwerk dan old dirty bastaard sorry, maar die geef ik inderdaad niets wegens heel het bende ding. Als iemand in het buitenland vraagt waar je van bent en vervolgens het nationale volkslied op steelpan speelt dan charmeert mij dat. En ik weet dat die voor de volgende toerist dat grapje in het Duits, Spaans en Italiaans nog eens over doet. Sorry dat ik anno 2012 niet direct nog in het verhaal van de neger geloof die 2euro nodig heeft om met de telefoon naar zijn zwangere vrouw in Afrika te bellen. Neger zeggen, dat mag toch noch?
Geld geven, een kwartier later dezelfde vraag krijgen van dezelfde meneer en mevrouw. Toch vriendelijk bedankt de tweede keer!
Hoogstwaarschijnlijk voor sigaretten of zo.
maakt het uit waarvoor?
Ik denk dat vragen op zich al niet gemakkelijk is.
Een reactie posten