Enfin. Nu ze wat vaker rechtstaat en zelfs heuse wandelingen begint te maken -langs zetels, deuren, tafelpoten en andermans benen- begin ik het stilaan wel mooi te vinden, die mini-jurkjes.
Dus jurkjes hebben we al. Nu nog tanden.
zondag 22 april 2012
Op zijn zondags
Meestal vind ik jurkjes niet mooi bij baby's. Toch niet bij die dochter van ons, die -laat het mij subtiel zeggen- in de tijd van Rubens waarschijnlijk best veel succes gehad zou hebben. Superschattig, zo'n mollige baby -de eerste die niét in haar wangen wilt knijpen moet ik nog tegenkomen- maar die kleine kleedjes poffen meestal zo.
Enfin. Nu ze wat vaker rechtstaat en zelfs heuse wandelingen begint te maken -langs zetels, deuren, tafelpoten en andermans benen- begin ik het stilaan wel mooi te vinden, die mini-jurkjes.
Dus jurkjes hebben we al. Nu nog tanden.
Enfin. Nu ze wat vaker rechtstaat en zelfs heuse wandelingen begint te maken -langs zetels, deuren, tafelpoten en andermans benen- begin ik het stilaan wel mooi te vinden, die mini-jurkjes.
Dus jurkjes hebben we al. Nu nog tanden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Héél schoon jurkske! Tstaat haar beeldig! En die bolle kaakjes staan haar ook beeldig :) Daar wilt ge inderdaad direct (lief) in knijpen!
Dat kind verdient een jurkje, zo schattig! En ik ben helemaal weg van die haartjes met dat speldje...
Ik probeer mij ertegen te verzetten, maar het gaat echt niet: oetchiekoetchie!
Hoe schattig is die dochter van u wel niet!?
Oh, zeg, die is SCHATTIG!!!! En zo al echt helemaal meisjes aan het worden!
Een reactie posten