Maar om even op de eerste zin terug te komen. Ik vond bevallen dus echt vreselijk! Dat duurde allemaal zo lang (24u), ik wist niet waar kruipen van de pijn, die vacuümpomp ziet eruit als iets uit de dierenkliniek en ik wou dat ik véél vroeger -laten we zeggen vóór de allereerste wee bijvoorbeeld?- een epidurale verdoving had gevraagd. Chapeau voor alle oermoeders die hun kind eruit persen alsof het niks is -mij was het niet gegeven!
En dan bleek ik nog eens zoveel bloed verloren te hebben -denk: flauwvallen, lijkbleek uitslaan, uw bed niet uitkunnen- dat ik de volgende dag aan een baxter met twee zakjes bloed moest gaan hangen. Waardoor de eerste uren van mijn dochter op deze wereldbol compleet aan mij voorbij zijn gegaan. Al een geluk dat ik niet in de brousse van Afrika moest bevallen ofzo want dan zou ik a) dagenlang in arbeid geweest zijn, b) wekenlang hebben moeten herstellen van het bloedverlies en c) mijn kind nooit hebben kunnen voeden.
Want dat was nog zoiets: borstvoeding! Dat vond ik dus echt moeilijk om te leren. De eerste dag drong het trouwens ook niet tot me door dat ík verondersteld werd van dat kind te voeden eigenlijk. Met tepelhoedje, zonder tepelhoedje, rugbyhouding, madonnahouding, poeh... Het heeft me letterlijk zweet, tranen en zelfs een beetje bloed gekost. Maar hey, op de ochtend dat we uit het ziekenhuis mochten vertrekken lukte het me dan weliswaar toch! En dat was dan weer een geweldig gevoel. Dus het feit dat de vroedvrouwen mijn gejammer en gesmeek voor afkolfapparaten of flesvoeding compleet negeerden heeft dan toch geloond -waarvoor dank.
En sindsdien -een extra nachtje ziekenhuis om onder de lamp te liggen niet meegerekend- gaat het echt ongelofelijk goed. Alle kraamtranen heb ik in het ziekenhuis achtergelaten en hoewel ik soms nog door het plafond ga tijdens de eerste seconden van de borstvoeding, is het nu een heerlijke gemakkelijkheid -en geruststelling-, om altijd en overal eten bij te hebben voor mijn dochter.
Voilà, zover staan we dus, bijna drie weken later.
Met stip mijn favoriete momenten:
- het moment dat ze wakker wordt (zie vorige blogpost -ik ken niemand die zich zo schattig kan uitrekken! :)
- het moment van complete verzadiging en gelukzaligheid na het eten
- smelten als Sven met Anna speelt
- na het gebrul van het wassen alleen maar genieten in het badje
- samen dutjes doen
Heerlijk.
11 opmerkingen:
Oh, ik smelt hier helemaal! Die laatste foto: zalig!
wat een intieme foto, jij slapende met verse baby...erg mooi.
en je tekst; belachelijk herkenbaar :)
Oké, bij die laatste foto smelt ik ook wel een beetje :) Jullie stralen zoveel geluk en rust uit...
Oh mooi ! En het beste is dat zo'n kindje hebbe alleen maar leuker wordt!
Mijn eerste dagen borstvoeding waren ook een ramp. De pijn herken ik helemaal! Maar bij mij ging die over na een paar druppeltjes lactolea. De vroedvrouw aan huis raadde dit aan en je krijgt het gewoon bij de apotheker. Misschien helpt het bij jou ook.
Oh my god, Sarah, nu wil ik dus nooit bevallen! Het eerst wat uit mijn mond komt, als ik zo ooit het ziekenhuis binnen moet: 'epidurale, en vlug wat! :D maar dat weegt allemaal niet op tegen het geluk achteraf zeker :) veel genieten samen!
zalig, zo een pasgeboren kindje in huis!
zalig - ik kijk er naar uit want eerlijk aan zwanger zijn, is niet mijn ding!
Ah, die blik van Sven naar zijn dochter!
Wat een trotse foto's! Het ziet er genieten uit :-)
Prachtige plaatjes!
Een reactie posten