En plots stond ik midden in een koude februarizon de weinige slaap van de vlucht uit mijn ogen te wrijven. We werden warm ontvangen met een boterham met belegen kaas, échte koffie en heel veel liefde - héérlijk!
Thuiskomen in ons eigen huis was zoiets als weer verliefd worden. Een coupe de foudre voor een oude liefde. Wat woon ik hier toch graag. Het liefst rolde ik mezelf op in een piepklein bolletje om nog een paar dagen in de warme cocon die ons huis is rond te dwalen. Toch won de verstandige kant het van de gezellige, en pakten we de stinkende was, de souvenirs en de bestofte slippers uit onze rugzak. Alles weer op zijn vertrouwde plekje.
Maar ergens in de loop van de dag kreeg de melancholie de bovenhand. Toen ik mezelf onze huis-bubbel uit dwong om eten te halen (o ja, juist ja, we moeten dus zélf koken vanavond?) trok ik mijn strijdvaardig rode jas aan, maar het hielp niet tegen de grauwte van de dag. Mijn winkeltasjes raakten ondergemiezerd en de vrouwen begonnen alweer van 'ja, medam, 't is toch iet he, medam, met al die buitenlanders, medam!'.
Maar ik mis net mijn buitenlanders! Waar zijn al die vriendelijke mensen gebleven die me welgemeend met "sabaai diiii" begroeten, ook al koop ik niks in hun winkel? Waar zijn de glimlachen in dit land naartoe? Waar is de kleur? En waar is de zon? Ik probeerde haar mee te lokken naar huis, maar na een ochtend hield ze het hier blijkbaar ook al voor bekeken. Ik heb geen jet-lag maar een land-lag.
Prompt kocht ik alle krokussen en hyacinten die ik maar in de bloemenwinkel vond en ik haastte me terug naar mijn warme thuis, mijn lieve lief.
Misschien helpen witloof met kaassaus en puree me er straks wel bovenop.
11 opmerkingen:
En toch welkom terug!
Warm je op aan de herinneringen, dat helpt waarschijnlijk al een heleboel.
Dat is waar Cyriel, en bedankt. Ik probeerde het te weerstaan, maar waarschijnlijk zitten slaaptekort en vermoeidheid er ook voor een groot deel tussen..
Ik weet dat ik wel de laatste ben die zou mogen klagen, maarja.. soms moet het er eens uit he ;)
Toch merci voor de steun alvast!
Welkom!! Sterkte met het overwinnen van heimwee, jetlag, wennen aan het weer en de cultuurshock!
Haa, en weer terug... correct me if I'm wrong maaar die weken sinds ik ben blijven slapen zijn precies voorbij gevlogen.
Benieuwd naar de verhalen en oh ja, souvenirs, joepie :-)
Oh ja, dat terugkomen is altijd zo dubbel hè.
Thuis zijn is fijn, maar is het werkelijk nodig dat je weer alles zélf moet doen?
En dat weer, ja meid, tis nog even een maandje of 2 doorbikkelen!
hoera! sarah is terug! hej meid, 't is hier zo slecht nog niet... en wat die glimlachen betreft: geef er zelf één, in de meeste gevallen zal je er eentje terug krijgen :-)
In het vliegtuig stappen náár de vakantie is altijd veel fijner dan terugvliegen. De melancholie begint dan gewoon al bij het inpakken van de koffer...
En je hebt het vast heerlijk gehad. De mensen zijn daar zó vriendelijk. Zo oprecht.
Hoop voor jou (en voor mezelf, haha) dat de zon echt snel weer warmte gaat afgeven. Want het is hier veel te koud!
reklaam voor een nieuw blogske :-)
Dan moest je maar een portie warmte vanuit weblogland. Ik weet ook nog goed hoe het was om terug te komen na een tijdje aan de andere kant van de wereld te zijn geweest: wat overgeordend met bergen asfalt is het hier! En waarom is alles hier zo grauw? Maar al snel was ik weer gewend en bleef Midden-Amerika een plek waar ik aan terug kon denken als ik tot rust wilde komen. En zo zal het voor jou ook zijn. Doe je ogen dicht en je bent weer daar!
Goed dat je weer thuis bent. Al genoot ik zeer zeker ook van je vakantielogjes! Wat hebben jullie het mooi gehad he?! Droom er vannacht maar van. (trouwens, heeft het eten goed gesmaakt?)
Ooooh jullie zijn zo lief! De jetlag is al bijna weer weggeslapen, dus alles komt goed :)
Een reactie posten