zondag 10 augustus 2008

Vinde gij mijn gat niet te dik in deze rok?

Hallelujah. Gisteren had ik weer zo'n dagje hoor. Vreselijk. Onverklaarbaar. En het was niet eens die tijd van de maand, moet u weten. Echt zo'n dag die je gewoon zou willen overslaan.

Ik (zit al heel de dag te zagen en te klagen): "Pfft in alles wat ik aandoe ben ik veel te dik! Ik ga wel gewoon zónder kleren naar dat feestje. Of ik ga gewoon niet. Pfft. Zucht. Zucht zucht zucht."
S. (probeert tevergeefs al zijn overtuigingskracht te gebruiken): "Maar nee, je ziet er super uit! Je bent toch helemaal niet te dik! Je ziet er echt geweldig uit!"

Ik (wil mezelf het liefst dramatisch huilend op bed werpen): "Ik heb helemaal geen kleren meer! Ofwel is het hopeloos uit de mode ofwel pas ik er niet meer in!"
S. (met de moed der wanhoop): "Dan gaan wij binnenkort nog eens uitgebreid shoppen, wat denk je daarvan?"
Ik (huiverend bij het vooruitzicht): "Maar ik hààt shoppen!"

Op de tram. We staan temidden van een hele resem gesluierde, oudere vrouwen. Een oud Vlaams mevrouwtje dat gaat afstappen tikt mij heel expliciet aan en zegt: "Ier is sebiet ploats zunne, godier mor zitten."
Ik jammer: "Ja, die denkt natuurlijk dat ik zwanger ben!" (wat, ter uwer informatie, dus niét het geval is). Met mijn hoofd tussen mijn schouders loop ik naast S. door de stad. Zuchtend, zuchtend.

Tot S. het lumineuze idee krijgt om mij in de Fnac los te laten op de boekenafdeling: "Wou jij niet nog wat boeken kopen?" vraagt hij opgelucht, mij alvast richting boekenafdeling duwend.
Kijk, dat heeft-ie dan echt geleerd in de loop van onze acht jaar samen. Op zo'n dagen: géén kleren proberen aan te smeren! Niet teveel spiegels passeren! Niet te lang in de stad blijven! Maar wel iéts kopen. Iets kopen helpt. Kopen maakt vrolijk. Dus met twee dikke turven onder mijn arm staat mijn hoofd al ietsje rechter en mijn gemoed al iets zonniger.

Als we weer thuiskomen verander ik nog drie keer van outfit, maar het liefst van al zou ik het feestje afzeggen en gewoon in een hoekje kruipen om er ergens volgende week weer uit te komen.

Maar whatdoyouknow: het feestje was heel gezellig en vandaag voel ik me alweer op-en-top. Ondanks de regen. Kan ik mijn boek tenminste eens onder handen nemen.

20 opmerkingen:

Anoniem zei

Uw gat is helemaal niet te dik in diene rok ;-) Btw, welke boeken heb je gekocht???? Groetjes, Sara.

Miss K zei

als het een troost kan zijn: ik heb dit jaar al drie felicitaties in ontvangst mogen nemen voor mijn (niet bestaande) zwangerschap... heel genant voor beide partijen en écht niet bevorderlijk voor het gemoed...

Anoniem zei

Ook ik was al een aantal keer slachtoffer van de vraag of ik zwanger was, verschrikkelijk! En als je een hekel hebt aan shoppen bestel je toch gewoon online? Kan je heel relaxt thuis passen. H&M is leuk, goedkoop en je kan het makkelijk retourneren.

Sarah zei

Dames, misschien moeten we daar eens een boompje over opzetten? Het best gepaste antwoord voor zo'n genante momenten? pfft :)

Sara, het waren "het huis van de moskee" (kader abdolah) en de biografie van Frida Kahlo (mexicaanse schilderes)

Aukje, bedankt voor de tip. Is dat echt zo eenvoudig? Ik denk altijd: pff, dat gaat toch nooit passen. Doe jij dat vaak?

Anoniem zei

een dik gat..? jij..????
misschien wilde het menske gewoon vriendelijk zijn of wilde ze expliciet niet dat iemand 'anders' er ging zitten...
wacht maar tot je echt zwanger bent...dan voel je je pas echt dik!
nog een tip: in inno zijn nog massa's koopjes...je komt er herboren van terug!

Sarah zei

hej annelies
(ben jij dé annelies M? joepie!)
ik denk achteraf bekeken inderdaad ook dat die mevrouw gewoon op de verkeerde partij stemde en dus niet wilde dat er een gesluierde vrouw op haar plek kwam zitten. maar gisteren dacht ik daar effe anders over. ofwel zag ik er gewoon zwanger uit, kan ook nog altijd ;)

zal eens gaan zien in de inno x

Anoniem zei

Ik heb het erger. Stel je voor.
Ik dartel vrolijk rond in mijn retro H&Mjurkje maatje 36 waarvan ik vind dat hij me weergaloos goed staat.
Vriendin: ooohhh, wat leuk! (Wijst naar mijn buik)
Ik: watte?
Vriendin: je bent weer zwanger!
Ik: nee dus.
Vriendin: ahem.
Ik: bitch.
Het kwam de hele middag niet meer goed.

Kakeltrut zei

Dat is godsamme een samenzwering! Ik ben ook al eens 'zwanger' genoemd. Ik heb het misverstand toen niet rechtgezet, maar heb de brave, edoch dwalende man al mijn boodschappen laten dragen omdat mijn rug zo afzag van die zware zwangerschap. Don't get mad, get even. Nah!

Sarah zei

Octavie, Kakeltrut, en alle anderen: dat is inderdaad een samenzwering! Revenge, iemand? ;)

Of we kunnen misschien beter een praatgroepje oprichten haha.

Sid Frisjes zei

En ik zeg dan weer nooit iets tegen zwangere vrouwens totdat de baby er bijna uitfloept om zulke misverstanden te vermijden. Nee ik ben niet onvriendelijk, wel voorzichtig (als dat al een woord is)

Anoniem zei

Och, bij mij hebben ze ook al een paar keer gedacht dat ik zwanger was...

:)

Anoniem zei

Honestly... vrouwen eh.

In plaats van je daarin op te boeien, beschouw het toch als een compliment. Het is het ultieme bewijs dat mensen in jou een gezonde, stabiele, vruchtbare en blije jonge vrouw zien. In die mate zelfs dat ze je een kindje toewensen.

En wat dat gat en die rok en de rest van de verzameling complexen betreft, kan ik alleen maar de wijze woorden van Kama herhalen: 'wees blij met wat je hebt'.

Anoniem zei

De Fnac is altijd goed voor een tijdje instant-geluk.
Waarom zijn er trouwens geen Fnac's met kleren? En zeg nu niet: de H&M, want daar kom ik niet elke keer buiten met iets nieuw. Integendeel: het eindigt daar meestal met een slecht humeur dat ik dan weer in de Fnac moet gaan goedmaken...

Anoniem zei

Bij mij heeft nog nooit iemand gevraagd of ik zwanger was terwijl het niet zo was, maar wel toen ik aan het verloskwartier stond te wachten om van de tweede spruit te bevallen "oh moet gij ook bevallen, sorry ik had het niet gezien" tja dat hebt ge dan als uw borsten véél groter zijn dan uw buik :). Zusje wat ik gewoon effe wil zeggen is dat jij er eigenlijk altijd geweldig goed uitziet en zolang uw buik dan niet dikker is als die van S. terwijl je niet zwanger bent is het toch goed zeker.
Lies.

Sarah zei

haha merci allemaal he!
en ik weet ook wel dat ik niet te klagen heb maar op sommige dagen valt mijn buikje mezelf meer op dan op andere dagen.. en eens goed zagen en bleten helpt dan he ;)

Anoniem zei

Oh, ik heb het al lang geaccepteerd dat iedereen altijd denkt dat ik een maand of 3 zwanger ben (Continu. Onveranderlijk. Met soms, als het heel erg is, een uitstapje naar de 4 maanden). Vooral m'n zussen hebben er een handje van om daar opmerkingen over te maken (da's blijkbaar een speciaal privilege van zussen, dat ze dat soort impertinente dingen hardop mogen zeggen. De rest denkt het alleen maar).
Ik zeg zelf altijd maar dat ik een holle rug heb. Tis m'n houding he! Ik vind het zelf eigenlijk wel schattig, een klein buikje. Al schrik ik altijd wel een beetje als ik het op de foto zie. Zo dik is ie normaal toch nooit? ;)

esther zei

Het is hormonaal, zo een stemming, wat ik je brom. Hormonen doen rare dingen met je, ook als het niet de tijd van de maand is!

Anoniem zei

Na de geboorte van Zoonlief is mijn buik nooit meer weggegaan, zelfs niet na dieet. Ik ben het ondertussen gewoon dat men denkt dat ik zwanger ben. Ik vind het vervelend, maar Manlief ergert zich er verschrikkelijk aan. Waar ik me dan weer verschrikkelijk aan erger.
Ik doe dus mee met de praatclub.

Anoniem zei

kan ik me ook nog even aanmelden bij de praatclub. dochterlief loopt inmiddels alweer een maand of twee en nog zie ik er zwanger uit. grrrrrr.....

Griet zei

Ik wil absoluut niet meedoen met de praatclub, maar ff melden:
hier in Afrika (in Benin althans) krijg ik continu te horen van Beninese collega's of vrienden - met een smile van oor tot oor - dat ik toch weer zo goed verdikt ben er zo goed uit zie, zelfs tot de opmerking: "on a des fesses comme ça en Belgique aussi alors? Hmm, hmm" en inderdaad gisteren nog: "sinds je van Dakar terug bent (waar mijn lief woont) begint dat buikje wel te groeien, hmmm"...
En dan nu het ergste: dat zijn dus allemaal complimenten!!! Dus ik moet nog dankbaar en blij verrast zijn ook als ik die complimenten in ontvangst neem !!! Enkel als ik zwaar ziek geweest ben, krijg ik te horen dat ik vermagerd ben en dan is dat met het hoofdje schuin en een meewarig nee-schudden en een klakje met de tong erbij als extra nadruk op het feit dat ik er er toch o zo slecht uitzie....