Gisterenavond was heerlijk. Het was zo’n perfecte avond zoals je die soms wel eens mag meemaken. It was all good.
Eerst een superlekkere pasta putanesca van mijn liefje gegeten. Dan de bus genomen naar de academie – maar vijf minuutjes moeten wachten. Hele vriendelijke chauffeur die rustig reed en oprecht bezorgd was toen iemand net zijn aansluiting miste. Gemoedelijk gekeuvel in de bus, net een café op wielen. Mensen die ‘goeiendag’ zeiden als ze opstapten. Gezelligheid op de academie, ondanks het feit dat wat ik eigenlijk ging afwerken nog thuis op het salontafeltje lag. Dankzij het onweer een wij-zitten-toch-gelukkig-binnen-gevoeletje.
Vanochtend. Het contrast kon niet groter zijn. En dan heb ik het nog maar over mijn vijftien minuten durende fietstocht naar het werk.
Het begon al toen ik nog maar net de hoek om was. Aan het kruispunt stond ik te wachten, toen er plots een auto luid toeterend een fietser de pas afsneed. De chauffeur stapt woest uit zijn auto, gaat uitdagend dicht tegen het gezicht van de fietser aan staan hijgen en tieren. Ik zag de fietser het benauwd krijgen en naar adem happen vanaf de overkant van de straat. Ik heb een beetje gemompeld van ‘enfin, meneer, doe dat toch niet!’ maar veel verder dan dat ben ik ook niet geraakt. Gewoon fietsen. Zwijgen. Niks terugroepen. Niet gaan helpen. Stom he.
Dan zag ik achtereenvolgens een halve junkie van een moeder met een boos en verdrietig kind dat zich achter de hoek verstopte. De mama stapte gewoon verder.
Een auto die een grote plas water splashte over een fietser. Een chauffeur die zonder over zijn schouder te kijken naar rechts afdraaide. Walmen uitlaatgassen in mijn gezicht. Een kop-staart-botsing (een heel kleintje weliswaar) met drie fietsers. Ik was de middelste.
Zo’n grote oranje wagen die een beerput kwam leegzuigen. De stank hiervan. Een grote darm die naar de wagen kronkelde over het fietspad. Ik die moet afstappen om over die darm te kunnen met mijn fiets. Het gesputter en gereutel toen er iets moeilijk door kon stromen in die buis. Echt. It was all bad.
En on top of it all heeft mijn lief vannacht in de zetel geslapen! Nee, maakt u geen zorgen, er is geen –excusez le mot- stront aan de knikker. Mijn lief slaapt gewoon slecht. En in afwachting van het nieuwe bed dat we vorige zondag zomaar eventjes gekocht hebben (Niks prijzen vergelijken! Niks winkels afschuimen! Gewoon een bed kiezen en kopen! Nah!), heeft hij eens beneden geslapen. Eens zien wat dat gaf.
Maar deze nacht komt hij toch weer bij mij liggen. Toch niet all bad dus.
All bed. Ha.
9 opmerkingen:
Plus vanavond naar Fleet Foxes in de AB, dus die dag komt nog helemaal goed hoor!
En tja, die zetel was het toch niet...
Oh, ik dacht dat je mij te hard gemist had ;p
Amai, dat bed van in de Boudewijnstraat was andere het beste waar ik ooit in gelegen heb.
Ik heb op de camping van het Bizarre festival (D) ooit zo'n strontdarm van de camion zien losspringen. Die gast van dat bedrijf is die dus terug gaan aansluiten en hing na de klus echt vol met kak.
Awel, kom dan nog maar eens logeren, het oude bed verhuist naar de logeerkamer. No more zetels for you, my friend!
joepie
Op zo'n dagen zou je terug in je bed moeten kunnen kruipen. Dat nieuwe bed, uiteraard, en tesamen, vanzelfsprekend.
Pfff, wij slapen al twee weken beneden in de living omdat boven onze badkamer helemaal uitgebroken is, het (fijn) stof met de decikilo's tegelijk rondzwermt en neerslaat en de slaapkamer er vlak naast ligt. Daarom douchen we al twee weken bij onze (schoon-)ouders, vallen er dagelijks lijken uit de kaste (van het 60-jaar-oude huisje dat we bewonen) en heb ik ook al zelf zo'n oranje-slurf-kak-ding aan de deur gehad en moeten helpen met onze put, die dan ook nog eens tegensputterde (ook excuses voor de woordkeuze hier)
Maar hoor je ons klagen? ;-)
Eddieke, Eddieke. Wij hebben eerst vijf màànden in de living moeten slapen. En S. kan je het relaas van onze beerputwagen ook doen. We zitten in hetzelfde verbouwingsschuitje. ;))
Maar sàmen slapen -ook al is het in een stoffige living- is toch nog altijd stukken leuker dan eentje in de zetel en eentje in het bed, niet?
Nog veel verbouwingsplezier in elk geval ;)
Hehe, ik wist dat het verhaal flashbacks zou veroorzaken ;-)
Een reactie posten