dinsdag 26 februari 2008

De knikker

mijn eerste opdracht voor de cursus columnschrijven

Zes ben ik. Ik hang aan mama’s hand. We gaan om vlees bij de slager in de straat. Ik staar een beetje ongemakkelijk naar de potige man in zijn bebloede schort. Ik ben bang, maar echt maar een heel klein beetje.
Mama tilt me op om een nummertje uit het rode bakje te scheuren. “Nummer 14, zeg het maar”.

De stevige slagersvrouw geeft me een opgerold plakje boterhamworst. Ze kijkt me samenzweerderig aan en knipoogt. Ik voel me speciaal. Het lijkt wel alsof we het grootste geheim van heel de wereld delen.
Waarom krijg ik nu eigenlijk nooit meer een stiekem stukje?

Mama bestelt: 100 gram van dit, 200 gram van dat, een centimetertje van nog iets anders. “Mag het 220 gram zijn, madame?”
Ik wacht geduldig en ga zitten op de houten plank voor de toog. Mama en de slagersvrouw lachen nog eens om die keer toen een van mijn zusjes geen gehakt maar gekakt bestelde.

Ik wacht, nog eventjes. Een voor een laat ik mijn benen wiebelen. Ik schuifel heen en weer.
“Mama”, fluister ik.
- “Wacht even, Saartje.”
“Maar mama..”
- “Ssst…”

“En dat is dan vijfentwintig frank terug, madame. Bedankt en tot ziens!”
Mijn ogen lichten op. Nu is het mijn moment. Hierop heb ik heel de ochtend zitten wachten. Ik kijk omhoog, mama bukt zich naar me toe. Ze geeft me het muntstuk en aait over mijn krullen.

Op de tippen van mijn tenen, met het puntje van mijn tong uit mijn mond, strek ik mijn arm uit naar het mannetje. Het zwarte kindje in het rode gewaad dat al die tijd in mijn ooghoeken stond te blinken. Nog even hoger, nog even…

Het geldstuk valt rinkelend in de gleuf, het mannetje knikt hevig. Het lijkt wel of hij echt “Bedankt!” zegt tegen me.
“Graag gedaan!” fluister ik tegen het negertje (toen mocht je dat nog zeggen) en ik geef hem een dikke zoen op zijn kale, knikkende, afgebladderde hoofd.

13 opmerkingen:

Anoniem zei

Bah boterhamworst, eikes slagers, schandalig jaknikkende negerbeeldjes!

;-)

Anoniem zei

ik kan al niet wachten op je tweede column!
en ik was ook altijd wreed content met dat rolletje boterhamsaucisse ....

E. Stilker zei

Wat een toeval ... we hadden het dit weekend nog over rolletjes boterhamworst. Ik hou wel van je "melancholie naar den goeien ouwen tijd"-stijl.

Anoniem zei

tiens, heeft Bart Moeyaert dit al niet eens geschreven? ;-)

goe bezig mitske

Anoniem zei

Ja zus, ik kan het mij weer helemaal voor de geest halen zo leuk geschreven...
En nee ik was niet die zus die gekakt bestelde...
Lies.

Anoniem zei

Ik heb ook nog zo een verhaal, maar wil jij het voor me schrijven, Sarah?

Groetjes, Sara.

Anoniem zei

Volg je cursus bij Zezunja?
Ik heb onlangs ook een weekend bij haar gevolgd.Leuk, interessant, maar veel te kort!

Sarah zei

Ja, Veerle, bij Zezunja, vijf zaterdagmiddagen. De eerste les was alvast veelbelovend!

Anoniem zei

Leuk!
Je bent wel erg snel klaar, ik ben nog aan 't schaven...

Anoniem zei

Wat een leuke column!

Sid Frisjes zei

Haha, gekakt...

mooi geschreven ook, zoals altijd hé.

Anoniem zei

da was ik dus samen met mijn tweelingzusje.
knap geschreven.

Griet zei

Hai die Sarita! Ik kom véél te weinig op je blog en zeker nu ik hier in het Afrika-met-de-internetverbinding-waar-je-haren-nog-grijzer-van-worden zit! Maar ik ga het toch proberen wat vaker te doen, want dit is bijvoorbeeld een supermooi geschreven columnpje!
Dikke zoen van Griet(je?) in Afrika !