Heeft u er de laatste tijd nog wel eens bij stilgestaan hoe wonderlijk het is dat u zomaar naar uw werk bent kunnen gaan zonder bang te zijn om beschoten of neergeknuppeld te worden?
Dat het water gewoon, zoals elke dag, uit het kraantje stroomde zonder dat u daarvoor tien kilometer, drie rebellen en een leeuw hoefde te trotseren?
Dat niemand het u kwalijk neemt dat u Vlaams bent, of toch niet in die mate dat u de strot wordt overgesneden?
En dat er iemand is om voor u te zorgen als u -ocharme- uw enkel heeft verstuikt?
Had u er nog wel eens aan gedacht dat het voor sommige mensen op deze wereld helemaal niet evident is om op elk moment van de dag te weten waar vrienden en familie zich bevinden? Mensen wiens kleine kindjes moederziel alleen, zonder mama en papa, in een volgepropt vluchtelingenkamp zijn beland met niets meer dan vodden rond hun lijf? En dat zij dan nog diegenen zijn die geluk hebben?
Vindt u het gek dat de weg naar uw werk niet bezaaid ligt met lijken?
Als u op al deze vragen met nee kan antwoorden, heeft u zaterdag zeker niet naar Hotel Rwanda gekeken. Het zou verplicht voer moeten zijn. Maar het is wel triest voer.
11 opmerkingen:
gezien geshockeerd en gehuiverd...
ook gekeken, kippenvel en tranen....
En daarbij ook nog eens Valentino Achak Deng's verhaal lezen... No wonder you're feeling gloomy.
Jep, je slaat de nagel op de kop: ik zit er helemaal in.
Ik voél me momenteel gewoon een Afrikaanse vluchteling... ;)
Allez jom... straf dat ge daar ne film voor nodig hebt om te beseffen dat wij het uitzonderlijk goed hebben!
Ik denk dat sarah dat al wel wist sid, maar als je Hotel Rwanda bekijkt, word je daar nog eens heel hard mee geconfronteerd...
Anonieme posters, I ate em! Ik weet ongetwijfeld dat Sarah dat weet (moet ik mezelf nog komen verantwoorden) maar het is wel tekenend voor onze maatschappij (niet noodzakelijk voor ons, want wij staan daar uiteraard boven) dat de actualiteiten / de berichten of kortweg het "nifs" genaamd vaak geen emoties meer los maken terwijl dezelfde feiten, jaren later netjes verpakt in een kwaliteitsfilm dat wel/pas doen!
En zelfs dat komt in de film aan bod. "I think if people see this footage they'll say, 'oh my God that's horrible,' and then go on eating their dinners."
of ze gaan wat rondsurfen op blogs...
Filmtip: 'Shooting Dogs'. Over hetzelfde thema en even aangrijpend.
pfff ook gezien...en dan te bedenken dat veel van de Rwandese vluchtelingen ook in België terecht zijn gekomen...en dat die hier toch ook vaak met hun nek worden aangekeken, en niet altijd overal zo welkom zijn...ik vind het moeilijk om de oneerlijkheid in het leven een plaats te geven in het mijne.
want, man wat hebben wij een geluk!
Een reactie posten