woensdag 23 mei 2012

Het washandje

Anna is ziek. Hoesten. Snot. Zeuren. Hoewel ze er meestal nog verbazingwekkend vrolijk onder blijft, zijn er toch momenten waarop ze echt alleen maar wil hangen, bij voorkeur op onze arm. En als ze daar dan ligt, met haar gezicht vol snot en tranen, dan is het tijd.

Tijd om te doen wat mijn mama altijd deed.
Tijd voor waar ik zelf als kind zoveel deugd van had, dat ik het nu nog altijd voel.
Tijd om een nat washandje boven te halen.

Als ik met dat washandje over haar gezicht wrijf, dan besef ik plots dubbel zo hard dat ik haar mama ben. De enige. En dan denk ik aan mijn mama. En hoeveel deugd het deed als ze met een nat washandje over mijn zieke gezicht veegde.

En dan wens ik dat iedereen op de hele wereld iemand heeft die met een nat washandje klaar staat als het even niet meer gaat.

10 opmerkingen:

EMMA EN MONA zei

O! Wat mooi!

KRuiMeL zei

schoon...

Marion zei

Mijn mama deed dat vroeger ook altijd :-) Kga dat nog es vragen :-)

Miss and Mrs. zei

Ontroerend...

Nowelja zei

zo waar!

Die van A (Christel - Luc en Gaëtan) zei

Als je ziek bent dan heb je het meeste aan je mama!

Linda zei

Ja. Zo is het. Ik hoop het ook.

Jonge Sla zei

Mooi!
(En ja, washandje = geborgenheid en melancholie)

Guy en Dina zei

zucht

Anoniem zei

Schoon!