Lang moet je dus niet nadenken om te zien van wie ze de dochter is.
Maar de laatste weken gebeurde het een paar keer. Dan zie ik niet meer alleen mijn lief in haar, maar dan lijkt het alsof ik in een spiegel kijk. Een teletijdspiegel, met een goeie dertig jaar er tussenin. Wat een vreemd gevoel om plots een miniversie van jezelf voor je te hebben. Maar als ik dan eens met mijn ogen knipper en wat dichterbij schuif om nog eens goed te kijken, is het moment alweer voorbij. In een flits.
7 opmerkingen:
Dat is zo waar!!!! :-)
Euh, ik aai wel geen wildvreemden hoor!
Awel Sven dat was ook het eerste dat in mij opkwam. wacht maar Sarah tot die dochter van u net op dezelfde manier begint te telefoneren, of je ze tegen haar poppen net hetzelfde hoort zeggen als hetgeen jij tegen haar zegt héél confronterend maar ook héél grappig!!! Geniet er van en als ik de beschrijving lees lijkt ze vooral op haar meter... :)
Oja, dat herken ik, die spiegel. Bij Dochter had ik dat vanaf het moment dat ze geboren was tot nu, een, lange, grote blik in een spiegel. Bij Het Kleine Meisje heb ik alleen maar zo nu en dan een flits. Maar allebei is het bijzonder.
En die dottige wangetjes... keilief!
Ze houden je een spiegel voor. En zoals ze hier al zeiden: "Wacht maar tot ze je terugkaatst wat je eens gezegd hebt!";Maar dat is dan wel lachen in het vuistje! Geniet van je mooie meid.
Wacht tot ze puber zijn (ha ha hier ben ik weer!) en ze plots merken dat hun poep dezelfde richting uitgaat als de jouwe (alhoewel dat bij jou geen probleem zal zijn!). Of dat hun tanden even scheef staan als die van hun papa (alhoewel dat bij Sven geen probleem zal zijn!).
Maar die flits herken ik wel.
ja altijd grappig - ook hoe zo heel rare dingen net hetzelfde zijn - zo heeft mauro echt exact dezelfde voeten als geert maar dan in t mini
Een reactie posten