Sarah & het Stokje

Ik kreeg een stokje van Madrina. Ze wil tien dingen van me weten die niemand weet. Nu heb ik twee jaar geleden al wel tien geheimen met jullie gedeeld, maar kom, ik ben van goede wil dus ik geef er u tien nieuwe:

1. Ik droom ervan om ooit een Echt Kinderboek te schrijven. Een boek dat zo succesvol is dat ik een buitenverblijfje kan kopen waar ik dan heel de dag onder die appelboom kan gaan zitten. Dat spreekt voor zich.

2. Ons kabelabonnement opzeggen was de beste beslissing sinds lang. We hebben een klein bakje waarmee we één en Canvas nog kunnen ontvangen en dat is meer dan genoeg. Ik snap hoe langer hoe minder waarom zoveel mensen hun tijd verdoen met zoveel domme tv-programma's terwijl ze intussen oneindig veel fijnere dingen zouden kunnen doen, zoals op café gaan, naar de film gaan, lezen, vrienden bezoeken, slapen, dansen in de living, ...

3. We dromen ervan om binnen een paar jaar een maand of drie met een busje door Europa te trekken. Kwestie van onze dochter onder het motto "jong geleerd is oud gedaan" alvast goed voor te bereiden op een leven vol reizen. Als het even kan.

4. Ik heb een hekel aan overgeven. Alles beter -zelfs drie dagen misselijk zijn- dan dat.

5. Ik heb drie oudere zussen, waarvan er twee een tweeling vormen. De oudste zus heet Liesbeth maar we noemen haar Lies. De tweelingzussen heten Joke en Eefje. Toen mijn mama bevallen was van Joke, zei de gynaecoloog: "Hou u maar vast, madammeke, want er komt er nog ééntje!" Dus moest mijn mama in allerijl wennen aan het idee dat ze plots niet twee maar drié kinderen had. En een extra naam verzinnen. En alles dubbel kopen.
En alsof die schok nog niet groot genoeg was, kwam ik zeven jaar later ook nog tevoorschijn. Per ongeluk.

6. Ik kan soms in een ongelofelijke paniek schieten als ik eraan denk dat sommige mensen er op een bepaald moment niet meer zullen zijn. Daar wil ik eigenlijk niet aan denken, maar soms overvalt het me. En dan word ik al op voorhand triest.

7. In de krant lees ik eerst de strips.

8. Mijn naam werd gekozen door mijn zussen en komt uit het boek 'Simon en Saartje'. Tot mijn twaalfde noemde iedereen mij ook Saartje. Tot ik op een keer besliste dat het maar eens genoeg moest zijn met dat verkleinwoord en ik me resoluut Sarah liet noemen.

9. Ik ben de Koningin van Middagdutjes. Maar vreemd genoeg kan ik de siesta's die ik deed sinds de komst van mijn dochter op één hand tellen.

10.  Ik zou het leuk vinden om eens een (paar) jaar in het buitenland te wonen. Niet rondreizend met een rugzak, maar op één vaste plek. Bijvoorbeeld om er te werken, of nog beter: om er niks te doen terwijl mijn man daar werkt. Ja, dat lijkt me wel wat. Ik betwijfel of het er ooit van komt. Maar mocht iemand een fijne jobaanbieding hebben: één adres!