"Dan stuur je toch gewoon een handgeschreven brief richting Burundi?" zei Griet onlangs.
Ja, eigenlijk, waarom niet? Want hoewel ik zelf zo ontzettend blij word van een ouderwetse brief, schrijf ik er zelf amper nog. En nu vond ik deze allereerste september wel een prima dag om daar verandering in te brengen.
Dus vanochtend diepte ik mijn goeie, ouwe vulpen op uit de kast. In één beweging vloeide er een brief uit mijn pen, en terzelfdertijd groeide in mijn hoofd een voornemen. Namelijk het voornemen om elke dag van dit jaar (of half jaar of schooljaar, dat zien we dan wel weer, want we weten al hoe het gaat met mij en langlopende projecten...) iemand een brief te schrijven.
't Is dat ik zoveel tijd op overschot heb, maar eigenlijk is een brief snel geschreven. De woorden heb ik vaak al gekozen in mijn hoofd. Dan hoef ik ze alleen nog maar op papier te zetten. Voortaan start ik mijn dag dus met een kop koffie en een brief in plaats van met de krant.
Ik weet niet of ik het ga volhouden. Ik weet ook niet of ik wel 365 keer een brief kan schrijven. Ik weet ook niet of het me elke dag zal lukken. Maar dat is niet waar het om draait. Het gaat erom dingen te vertellen die ik in de rapte van de dag al snel vergeet te zeggen, tegen de mensen die er toe doen. Over wat ik precies zo leuk vind aan iemand, bijvoorbeeld. Want wat is er fijner dan een Ouderwetse Handgeschreven Brief krijgen? Een Ouderwetse Handgeschreven Brief vol Lieve Complimenten krijgen!
En dat is precies wat ik nu ga doen. Nummer één zit al op de post.
10 opmerkingen:
Glimlach!
Ik zou moeten pleiten voor die arme krant! Maar toch.
Wat een fijn voornemen!
En waar kunnen we ons adres achterlaten om er ook eentje te ontvangen? :)
Gildenstraat 9 in Turnhout :-) Alvast bedankt!
ps je krijgt er ook één terug hoor ;-)
Als dat geen geweldig voornemen is!
Maar jij bent dan ook best geweldig hè? :-)
als je brieven zo vlot lezen als deze tekst mag je mij ook altijd eentje sturen (mochten je ontvangers uitgeput geraken)
ik schrijf nog regelmatig eens een briefje. ik vind het leuk om er te krijgen en dan ga ik er ook van uit dat anderen ze graag ontvangen :)
Een soort van brievendagboek, da's leuk! Misschien moet je voor jezelf ook telkens een kopietje bijhouden (ineens op doordrukpapier schrijven bijvoorbeeld). Ik hield mijn groepmails over ons eerste jaar in Montreal ook voor mijzelf bij en dat is best leuk om die achteraf nog eens te lezen. Maar zelfs e-mailen komt er de laatste tijd niet meer van. Facebook killed letter/e-mail writing ;-)
Fijn zeg! Wij schrijven onze kinderen telkens als ze op kamp zijn brieven.elke dag eentje! Onze dochter spaart ze in een kistje! Ik kan me het leuke moment van brieven krijgen op kamp nog zo herinneren! Blijft altijd leuk zo'n brief.
(5e keer dat ik een reactie probeer te plaatsen...)
Super! Ben wel boos als die eerste brief niet aan mij gericht was dan! :) Hoop dat je er BP 255 Bujumbura hebt bijgezet?
x
Een reactie posten