Dus kookten we patatjes uit een van haar oude potten en keken we nog eens extra lang naar haar foto, die altijd over onze schouder meekijkt als we aan het eten zijn.
Zou zij de zon van vandaag geregeld hebben? Zou het hààr bloed zijn, dat tenslotte ook door de aderen van haar eerste achterkleinkind stroomt, dat ervoor zorgde dat onze baby vandaag de hele dag lang extra actief was? Zou ze het daar een beetje naar haar zin hebben, met haar benen bungelend langs die wolk naast de man van haar leven? En zou ze het merken, telkens als we plots, vaak in een flits, weer even aan haar denken?
Dag lieve Anna, groetjes van ons drie.
8 opmerkingen:
schoon!
Keilief, de traantjes springen in mijn ogen bij zoveel lieve woordjes.
Heb hen vandaag een bezoekje gebracht en een kaarsje bij hen aangestoken. Mercikes.
Wat een lief en mooi blogje... en herkenbaar ook. Wat kan het soms een fijn idee zijn, dat het inderdaad onze dierbaren op de wolkjes zijn die zorgen voor een klein teken van boven.
Mooi tekstje!
heel mooi, blij dat ze nu weer bij de man van haar leven kan zijn :)
Wat een mooi eerbetoon Sarah, ze zal nu wel met een brede glimlach naast de man van haar leven zitten. x
Ik weet zeker dat ze nu zit te glunderen op haar wolkske :).
traantjes ... deugddoende goede traantjes ... XXX
Een reactie posten