Joepie, jeeuj en hoezee tegelijk!

Terwijl het ene boek bijna in druk gaat, komt er alweer een nieuwe opdracht binnen gefladderd. Ik moet zo ongeveer de grootste geluksvogel zijn van het westelijk halfrond. Want kreeg ik me daar vorige week toch een leuk mailtje! Van een supertoffe madam van Uitgeverij Averbode, of ik toevallig niet voor Zonneland en Zonnestraal wil gaan schrijven.

"Denk je er eens over na?" vroeg ze aan mij. Lieve mensen van Uitgeverij Averbode, schrijven voor lagereschoolkinderen, voor een tof tijdschrift dat ik vroeger van voor naar achter verslond, daar moet ik helemaal niet over nadenken! Dat is nondedjoemele waar ik vroeger altijd al stiekem van droomde en dat wordt me nu zomaar op een presenteerblaadje aangeboden. Bleek dat de mevrouw mijn blog gelezen had en dat ze daardoor zo'n vermoeden had dat ik goed zou schrijven voor de kinderen van de doelgroep. Mocht ik kunnen, ik zou mijn blog er prompt van gaan omhelzen!

Dus vandaag toog ik met een mandje vol verwezenlijkingen (en maar een kwartiertje te laat) naar de bossen van Everbeur om er kennis te maken met twee lieve dames die me een stapeltje tijdschriften en enkele opdrachtjes in mijn handen duwden. Een goed uur later stond ik weer buiten, surfend op een golfje van geluk. Zo een golf die je helemaal overspoelt met een gevoel van juiste keuzes, blijheid voor de kansen en de erkenning en ja, verdorie toch ook wel een flinke portie trots omdat ik het toch maar heb gedaan, mijn leven in een nieuw jasje gestoken twee jaar geleden.

Af en toe eens je stoute schoenen aantrekken en uit je makkelijke, voorspelbare comfortzone komen: ik kan het iedereen aanbevelen.

En ja, binnenkort ga ik naar de kapper.