Vanaf het moment dat ik na een lange winter niet meer verpakt rondloop in twee paar panty's en vijf lagen bovenkleding (hoera!) en het lekkkere geurtje van mijn deo terug door mijn lichte kleren komt, ben ik in een flits weer op rugzakreis. In een ver land met continu warm weer maar beperkte toegang tot propere douches, waardoor de deo altijd binnen handbereik bleef. De geur van vakantie, alleen maar doen waar je zin in hebt, zeezout in je haar en een gebruinde huid.
En zo zijn er nog meer geuren die bepaalde herinneringen totaal uit het niets weer laten opduiken in mijn hoofd. Zoals daar onder andere zijn:
Geurherinnering #1: De geur van gebakken koteletjes
Instant flashback naar de eettafel van mama. De soep aten we al op tijdens Home & Away en nu komt het avondeten (zonder tv). Dat vlees, dat at ik meestal op met lange tanden, maar lekker rùiken dat dat kon doen.
Geurherinnering #2: Mojito
Feestjes à l'improviste op ons hoekappartementje, zomaar, op een doordeweekse avond, breng jij wat chips mee, wij zullen snel nog wat drank gaan halen. Met een huis vol kaarsjes en het licht van een zomeravond dat héél langzaam, bijna ongemerkt, wegebt en plaats maakt voor een warme nacht. Gekeuvel en muziekjes luisteren tot een kot in de nacht. Toen we mojito's nog exotisch vonden en theelichthoudertjes nog niet hoefden te matchen met elkaar.
Geurherinnering #3: Snottebellensoep
Ik weet totaal niet waar ik deze geur vandaan haal, maar een bepaalde mama van een bepaald vriendinnetje uit de lagere school maakte soms soep waarvan ik vond dat ze naar snottebellen rook. Als ik daar ging slapen hoopte ik altijd uit de grond van mijn hart dat ze iets anders had klaargemaakt. Alles behalve dié soep. Nu vermoed ik dat dat het een -misschien nogal mislukt?- recept voor erwtensoep was, maar destijds was ik absoluut geen fan. Intussen gelukkig wel. Van andere versies althans.
Geurherinnering #4: De jas van mijn lief
Tijdens de eerste, zalige, kalverliefdevolle maanden met Sven had zijn tweedehandsjas een aparte geur die je niet vaak ruikt. Niet vies, niet bijzonder lekker en zeker ook niet die typische tweedehandsklerengeur waarvoor ik mijn neus altijd moet dichtknijpen. Ik kan de geur met niets anders vergelijken, maar als dat geurtje terug voorbij komt gekringeld, zit ik in een klap weer op het Conscienceplein in de zon, met mijn hoofd in de schoot van mijn lief en één ijsje voor twee.
Geurherinnering #5: Gras
Ik was wat je noemt totaal geen buitenkind, maar als ik dan toch eens mijn luie boekenwurmenkont uit de zetel richting tuin bewoog, dan ging ik liefst op blote voeten badmintonnen in de tuin. En precies die geur van dat gras, tijdens de eeuwigdurende zomervakantiedagen met slaatjes van rijst, appel, kaas en mayonaise en als dessert een zakje chips van de crèmekar, die mis ik hier in de stad soms nog het meest van allemaal.
7 opmerkingen:
O, die geuren, dat kan inderdaad zo sterke herinneringen oproepen he.
Maar echt, snottebellensoep, die is hilarisch :).
ik heb ook zo'n paar geuren: verseschoolboekengeur, of eenbepaaldsoortgangineengebouwgeur dat me terug doet denken aan mijn erasmus in finland; instant happiness
zalig stukje. brengt ook herinneringen boven ...
Mooi stukje en zo herkenbaar! Iederen heeft zo wel zijn geurtjes. Mijn twee favorieten:
De geur van ozon op een zomeravond na een flink onweer. Net alsof je extra zuurstof ruikt. Ik ga er graag in lopen en heb dan vaak het gevoel dat het door die"extra zuurstof" nog zoveel betere gaat.
De geur, Chèvrefeuille van Yves Rocher), van mijn toenmalig liefje (dezer dagen mijn echtgenote). Ik heb toen weken met haar sjaal rondgelopen alleen omwille van de geur!
heel mooi stukje en heel mooi luistervoer ook!
Telkens als ik vis eet denk ik terug aan het kutje van mijn eerste lief!
Eunk, ok... nu gaat vis eten nooit meer hetzelfde zijn he ;-)
Een reactie posten