Een van de onderdelen van mijn eindwerk waren interviews met zes bijzondere grootmoeders. Omdat hun verhalen zo pakkend zijn -een voor een toonbeelden van onverwoestbare vrouwelijke kracht- wil ik ze jullie niet onthouden.
De eerste in de reeks stel ik vandaag graag aan jullie voor: mijn eigen lieve mama.
“Bij de pakken neerzitten? Dat heeft nooit in mijn woordenboek gestaan!"
"Ik groeide op als vijfde in de rij van zes kinderen. De beste herinneringen heb ik aan de avonden tateren, samen met mijn zus in ons grote bed. En aan mijn broer en vader die vol overgave versjes voordroegen op familiefeesten. Dat was altijd lachen geblazen! Ik herinner mij ook nog goed dat er voor het eerst spaghetti verkrijgbaar was in de Hasseltse restaurants - van zoiets exotisch’ hadden wij nog nooit gehoord. Gelukkig waren er in die tijd al wel cassetterecorders. Toen een van mijn zussen een jaar lang in Venezuela ging werken, spraken we cassettebandjes in voor elkaar. Erg modern voor die tijd!
In mijn leven zaten veel verrassingen - de ene al wat leuker dan de andere. Zo lag ik 37 jaar geleden op de verlostafel, net bevallen van mijn tweede baby. Maar de gynaecoloog had nog een nieuwtje. Hij zei: “Hou u maar vast, madammeke, er komt er nog eentje!” Dat was wel even schrikken, ja. Niemand wist dat het een tweeling was.
Ook mijn vierde dochter was een verrassing, maar nu zou ik natuurlijk geen van de 4 nog willen missen.
In mijn leven ben ik al vaak helemaal van nul opnieuw begonnen. Ik ben intussen wel een expert in verven, boren en behangen, dat moét je wel leren als alleenstaande vrouw. Ook nu heb ik mijn huis helemaal naar mijn eigen smaak ingericht en ik doe alleen maar waar ik zelf zin in heb. En ik moet toegeven: dat bevalt me prima.
Soms zegt iemand mij: “Hoe dééd jij dat toch, als gescheiden moeder alleen 4 dochters grootbrengen?” Maar dan zeg ik: “Wat moest ik anders doen? In mijn bed liggen huilen? Dat ging toch ook niet!”
Het was wel vaak erg moeilijk en ik wist dikwijls niet van welk hout pijlen maken, maar ook daar kom je door en altijd was er wel een uitweg of een oplossing. Nee, bij de pakken neerzitten, dat heeft nooit in mijn woordenboek gestaan!”
11 opmerkingen:
O, dat is een reeks die ik met veel plezier ga lezen!
En je mama ziet er helemaal nog geen "oma-oma" uit :). Super!
Amai, ik hoop dat ik dát niet meemaak als ik in september op de verlostafel lig!
Verder: een geslacht van sterke madammen, jouw familie, da's duidelijk!
Zo tof dat je eigen mama er ook tussenstaat. En ze ziet er inderdaad nog geen "oma-oma" uit.
Dat ziet er een pittige dame uit, eentje die inderdaad niet bij de pakken heeft blijven zitten en dat siert haar!
Waar een wil is, is een weg (en dat is soms niet de gemakkelijkste!).
Ik kijk alvast uit naar de komende oma-verhalen!!
En ik tegen Staf op de 'receptie' maar zeggen dat Chris die ene oma precies goed kende... had ik je ma helemaal niet herkent :-)
d
Mijn eerste gedachte was: maar jouw mama, wat doet die in een reeks over oma's? Heel slim van mij...
Ik kijk al uit naar 't vervolg! Bedankt om het met ons te delen.
Wauw vier dochters alleen grootbrengen! Respect hoor! Seg, en stelduvoor seg, onverwacht bevallen van een tweeling!!! Wat moet dat verschieten zijn geweest!
Jaja, dat is mijn allerliefste mamaatje! En voor die zeven kleinkinderen zorgden mijn zussen natuurlijk, he ;-)
zeer leuk en heel herkenbaar verhaal ;)
ze heeft het toch maar goed gedaan jullie opvoeden, hoewel het met de vierde wat is fout gelopen ;p
Een reactie posten