dinsdag 6 april 2010

Patatjes voor te bakken, of stoemp?

Dat was de vraag die Sven en ik jarenlang elke vrijdag kregen. Op zondagavond stond er altijd een zak vol lekkere dingen klaar voor ons, klaar om er weer een kot- of werkweek tegenaan te kunnen. En als we één keer zegden dat iets ons gesmaakt had, bijvoorbeeld een bokaaltje asperges, dan stak je dat ineens ook standaard bij in het pakket. Tot de asperges onze oren uitkwamen, maar we dat eigenlijk niet durfden zeggen omdat het zo lief was wat je deed.

Ook de stapels Suskes & Wiskes en Jommekesboeken die je voor je kleinzonen verzamelde zijn bijna niet te tellen. Zelfs wanneer ze al lang de stripleeftijd voorbij waren, stopte je hen iedere keer trots weer de nieuwste editie in hun handen.

Net voor we terug naar huis gingen, al overladen met zakken vol soep en patatjes, schuifelde je vaak nog even naar de tuin om ons een paar rozen mee te geven. Ik heb daarna trouwens nooit meer rozen gehad die zó goed roken als de rozen uit jouw tuin.

En de trots strààlde gewoon van je af als je tegen je vriendinnen of een verpleegster kon zeggen: dàt is mijne kleinzoon, se. Zo fier dat je op je kleinzonen was, en terecht! Het zijn dan ook echte goeie jongens. Maar dat kan moeilijk anders als je zo’n goeie bomma hebt.

Ik kan nog wel even doorgaan, over de grapjes die je maakte. Of over de bananen die je niet lustte. Of over den Doogie en de Fik, de honden waar je zo gek op was.

Het waren al die kleine dingen samen waardoor jij –ook al was je niet mijn eigen bomma- de beste bomma van heel de wereld was.
Het zijn die kleine dingen die we allemaal zo hard gaan missen.

De laatste jaren mocht en kon je altijd maar minder en minder. Niet meer zelf patatten koken. Niet meer breien. Geen suiker meer. Een voor een vielen de plezante dingen af. Tot je op den duur zelfs niet meer alleen uit bed kon stappen.

Maar omdat er zoveel mensen je graag zagen, hield je moedig vol en aanvaardde je wat er ging komen. Zelfs toen we een paar weken geleden alle kaartjes die je kreeg voor je 82ste verjaardag lazen, in het ziekenhuis. Zelfs toen spraken we nog af dat we je volgende verjaardag wel op een plezantere manier zouden vieren.

Tot vorige vrijdag. Toen was het genoeg geweest. En na dat laatste gebedje voor jou, toen de pastoor nog maar net klaar was met bidden, begon de zon stralend fel te schijnen. Ik ben er zeker van dat dat het moment was waarop je Jos terugzag.
Eindelijk, he, Anna. Je hebt hem lang genoeg moeten missen. Ik vraag me af van op welke wolk jullie nu naar ons kijken.

Anna, laat de rijstpap –met goed veel bruine suiker!- smaken en amuseer u met het kaarten daarboven, met alle mensen die je al die jaren hebt moeten missen. En niet foefelen he! Of zoals de laatste heldere woorden die jij tegen ons zei: "Braaf zijn en goed thuis, he menneke."

Dag Anna, laat de zon af en toe nog eens op ons schijnen.

23 opmerkingen:

Jo zei

Sterkte.

Riet (Leven met Liv) zei

Oh dat schrijf je mooi. En dat is jammer, en ik hoop dat jullie genoeg rust en tijd krijgen om het een plaats te kunnen geven.
Veel liefs!

Anoniem zei

Sterkte Sarah!

De mama van 1 van onze beste vrienden is ook vertrokken op Goede Vrijdag, na een val in een verlaten steenbakkerij op donderdag 1 april... Iedereen in shock, totaal onverwacht, 't was zo'n moederkloek die geen dag van haar leven ziek was. Haar jongste dochter merkte droog op dat ze dankbaar was dat hun moeke toch gewacht had tot vrijdag om te vertrekken, want op 1 april was écht te erg geweest.

Geen woorden die dit kunnen omvatten.
Bie

Tine zei

Sterkte!
Ik kreeg kippenvel op het einde van je tekst.

Unknown zei

Oh zo mooi geschreven. Je kan zo de genegenheid voelen die je voor deze vrouw had.
Sterkte!

Sid Frisjes zei

Zoals tegen Sven virtueel gewijs ook al gezegd... ik hoor Anna het zo zeggen hé. Veel sterkte!

Cyriel zei

Wat een liefde, van haar, van jullie.

Stien zei

zo ontroerend, zo mooi en lief geschreven. Wat een geluk zo'n vrouw in je leven te hebben gehad.
Sterkte!

sarah zei

Sarah en Sven, dat is in alle triestigheid ook heel erg mooi!

In de auto op weg naar mijn bomma, sprak je met zoveel liefde over bomma Anna, en aan het zonneke te zien dat mijn living (en wegens de korte afstand ook wel de jouwe) binnenschijnt denk ik dat die liefde heel erg wederzijds is.

Sterkte!

zusjesenzo zei

Amai zeg, zo schoon geschreven... en ik kan me precies ook levendig voorstellen wat een lieve bomma dat was, want ik heb zelf ook zo'n bomma gehad. Spijtig genoeg is ze geen 82 maar 67 geworden, maar jullie hebben dus echt heel lang van haar kunnen genieten!

muriel zei

wat ontzettend teder en lief geschreven!
sterkte ermee

Octavie zei

Op goede vrijdag, dan gaan alleen de besten. Wat mooi geschreven, Sarahke, sterkte voor jou en Sven.

madelief zei

Tranen met tuiten hier. Heel erg mooi. Sterkte.

Miss K zei

ik kende bomma patatjes niet, maar ik zit hier mee met tranen in mijn ogen. je hebt een prachtige tekst geschreven, recht uit het hart.
veel liefs x

Mme Zsazsa zei

Sterkte Sarah.

Heel erg mooi geschreven.

anneliesw zei

wat een lieve tekst! sterkte en 82 is inderdaad een mooie leeftijd

B. zei

Amaai. Mooie woorden.
Sterke madammen.
x

Hélène zei

Mooi, Sarah !
Elk streepje zon is nu een kusje van haar voor jullie !
En je kan ervan op aan dat "onze bompa" wel eens een gebakken petatje gaat eten bij jouw bomma en allebei gaan ze vertellen van die 2 Sarah's die hen zo graag zien !!
Kusjes voor jullie allebei
Hélène van Line en Sarah en Esther

cpt.eddie zei

Sterkte aan Sven en Bjorn en alle andere mensen die haar in het hart dragen.

Sophia Van Asselberghs zei

Sarah,

We reageerden hier al eens eerder, op een blogpost van je. Maar toen ging het over leukere, luchtige dingen. Echter sindsdien volgen we ook jouw blog en willen we jou nu onze deelneming meegeven via deze korte reactie. Sterkte!

Vriendelijke groeten,
AVEVE-team.

Sarah zei

Bedankt allemaal. x

Sylvie zei

Sorry, was even met vakantie, vandaar de late reactie ... Sterkte en heel mooi geschreven ..

wendy zei

hallo, ik ken je niet persoonlijk maar ik was gisteren in de kerk bij de begravenis van Anna.
Ik ben de poetshulp van Chris, ik mag je zeggen dat je een hele mooie tekst geschreven hebt. echt het is een zeer aangrijpende tekst waar ik echt kippenvel van kreeg.

Nog veel sterkte in deze moeilijke dagen

xx wendy