Marjetje

Vriendin/regisseur S. en ik reden woensdagavond naar een lezing over 'comedy in Vlaanderen', voor scenarioschrijvers. Niet dat ik (al) een (echte) scenarioschrijver ben, maar een beetje doen alsof kan nooit kwaad. Wist ik veel dat we diezelfde avond nog zouden figureren in een hilarische sketch!

We zaten met z'n drietjes in de auto: ik, S. en haar goeie vriendin: Marjetje de leugenachtige bitch. Ook wel 'gps' genaamd. Marjetje is een toffe, maar ze heeft één probleem: ze kan de weg niet wijzen! Op de heenweg bereikten we de eindbestemming zonder al teveel problemen. Behalve wanneer we een andere (binnen)weg namen -een mens gaat soms af op zijn eigen gezonde verstand, nietwaar. Toen vond Marjetje het niet meer leuk. "Probeer om te keren!" blafte ze ons dan streng toe. "Alstublieft." mopperde ze er achteraan, toen ze spijt leek te krijgen van haar vermanende vingertje. Maar goed, we geraakten in Brussel en dat was dat.

Eén lezing en één bescheiden colaatje later zaten we weer in de auto. Maar Marjetje was niet wakker te krijgen! Hoe we haar ook toespraken -lief, boos, nog bozer- Marjet bleef in haar bed.

Er kon maar één conclusie zijn. Er moet ergens een echte gps-centrale bestaan. Waar allerlei helpdeskachtige figuren met een hoofdtelefoon en zo'n hippe microfoon achter hun bureautje zitten. In de centrale staan ook bedden waar de gps-stemmen een dutje mogen doen als de chauffeur hen niet nodig heeft. Alle bureaus liggen bezaaid met landkaarten en wegenatlassen. Ziet u het al voor zich?

Daar zat ons Marjetje dus. Of liever: ze làg daar, want ze was met geen stokken uit haar bed te krijgen. Toen Gianni -een van haar helpdeskcollega's- onze boze oproepen hoorde, ging hij haar snel wakker schudden. "Marjet, Marjet!" riep Gianni met wapperende handjes "Die trezebezen van daarstraks hebben je weer nodig! Ze zijn wéér verloren aan het rijden!" Enigszins tegen haar zin zwaaide ons Marjet haar benen over de rand van het bed en dronk ze de koffie die Gianni voor haar had uitgeschonken.

Nog niet helemaal wakker, schuift Marjet de koptelefoon over haar hoofd en probeert tijd te winnen met een standaard "Probeer om te keren. Alstublieft." Intussen zet ze de knop op 'mute' en sist ze allerlei verwensingen naar ons hoofd. Die wij natuurlijk niet horen.

S. en ik zitten nog altijd toertjes te rijden in Brussel, en krijgen af en toe een melding van Marjet: "Over 60 meter scherp links afdraaien." En dan weer stilte. We vermoeden dat Marjetje naarstig in haar atlassen en wegenkaarten aan het zoeken is welke kant we eigenlijk op moeten. Maar ze weet het zelf niet. Bijna horen we paniekerig geritsel van papier door de gps heen. Bijna.

Gelukkig beschikt S. wel over een degelijk reactievermogen en ziet ze de richtingaanwijzer naar Antwerpen staan. Marjetje doet nog een laatste poging om ons de verkeerde kant op te sturen -het kind weet echt niets af van de juiste weg wijzen- maar het pakt niet meer.

Het laatste nieuws dat we van haar hoorden? Marjetje werd ontslagen uit de gps-centrale. Gianni werd gepromoveerd en zit nu op haar plaats. Bestemming bereikt.