Fantastique, tique, tique!

Er waren:
- veel Dikke Toeristen
- veel trappen op de Eiffeltoren
- veel Volledig Belachelijk Geklede Toeristen
- veel Spanjaarden
- veel Irritant Luidruchtige Toeristen
- veel gezellige pleintjes
- toeristen die dachten dat ze het Louvre wel even helemaal op een uurtje konden 'doen'

Bleek dat:
- mijn neefje plots een heel eigen stijl -geïnspireerd op S.- ontwikkeld had doorheen het weekend (lees: nieuw Parijs' petje en ongeveer dezelfde zonnebril als S. ;)
- mijn neefje hoopt dat hij later ook zo'n baard gaat hebben als mijn lief
- ik zondag maar niet wakker geraakte, ondanks de koffie
- er héél veel mensen foto's trokken in het Louvre maar ik vraag me af of iemand de Mona Lisa echt bekéken heeft
- sommige mensen denken dat 'geen flits gebruiken' voor iedereen telt, behalve voor henzelf
- Place du Tertre (met die kunstenaars) eigenlijk gewoon een verschrikking was
- sommige mensen écht hun videocamera gewoon héél de tijd door laten opnemen (oh, hoe boeiend moet dat zijn voor de thuisblijvers!)
- het echte Parijs moeilijk te vinden was, maar met een beetje moeite is het ons toch gelukt
- het een heet, vermoeiend, maar fantastisch weekend was!

Et qu'est-ce que vous faites ce weekend?

Nous allons à Paris!


Mijn neef(je) Jeroen kreeg in plaats van de gebruikelijke centen voor zijn plechtige communie een tripje naar Parijs cadeau van ons.

Vanochtend klikkerdeklikkerdeklikte ik wat bij beeld en tekst bij elkaar en hopsieflopsie... er kwam een soort van boekje uit met alle dingen die we gaan doen.

Je vous souhaite un bon week-end, et à la prochaine!

Inspiratieloze donderdag

Try JibJab Sendables® eCards today!

Veel te warm om zelf iets te schrijven en geen tijd want wij gaan dadelijk picknicken in het park dus ter uwer entertainment een filmpje over een man die mij wel inspireert! (behalve vandaag dan..)

Let vooral op de flapperende oortjes hihi.

Dertien belangrijke en minder belangrijke dingen die ik me soms afvraag

Waarom worden sojascheuten altijd in van die grote zakken verkocht, terwijl ik die toch nooit helemaal opkrijg?

Hoe zou de wereld eruit zien als de vrouwen aan de macht waren?

Waarom heeft nog niemand een geluidloze mug uitgevonden?

Wie zijn toch die idioten die hun nog idiotere commentaren vol schrijffouten op de krantenwebsites uitstrooien?

Waar komt al dat stof altijd weer vandaan?

Hoe komt het dat oude mensen soms dingen zien die er niet zijn?

Hoe komt het dat mensen die zogezegd nooit tijd hebben toch twee uur naar onzin op de tv kunnen kijken?

Waarom ben ik altijd zo onzeker en beïnvloedbaar? Of ben ik dat niet? Of wat denkt u? Of..

Zouden vieze mannetjes die je op straat aanspreken écht denken dat ze een kans bij je maken?

Als een astronaut zijn gereedschap in de ruimte verliest, is dat dan echt-echt-echt voor altijd weg?

Zou ik anders zijn als ik in een andere maand en dus met een andere horoscoop zou geboren zijn?

Hoe zal mijn leven er over tien jaar uitzien?

Wordt het een warme zomer? Zo eentje waarin we wekenlang op flipflops naar het park slenteren en daar de hete dag zien overgaan in een zwoele nacht onder het genot van een lekker wijntje? En na het eten van alwéér een slaatje reikhalzend uitkijken naar gezellige winteravonden met een lekker theetje en een dekentje?

Een primeur

Nieuw kaartje, in primeur te verkrijgen op de Beparkte Oplage in het fantastische nieuwe Park Spoor Noord in Antwerpen-Noord - nu zondag in de shelter van 12-18u.

De stempel van het mevrouwtje heb ik zelf gemaakt met een stel lino-mesjes, een blokje rubber en een stukje plexi. Zo eenvoudig, maar toch een heel leuk effect. Vind ik alvast.

Sarah komt tijd te kort

Even niet werken is drukker dan verwacht. Er zijn niet genoeg uren in een dag om alles te doen wat ik wil doen tegenwoordig! Leuk zijn ook alle onverwachte voordeeltjes die mijn kant op komen. Omdat ik overdag toch tijd heb, kan ik 'ja' zeggen op dingen die anders nooit zou meemaken.

Zoals bril-advies krijgen van en mezelf laten schminken door een of andere wereldbekende make-up-artieste, die blijkbaar ook al Naomi Campbell onder haar concealer heeft mogen steken. Maar een toffe madam was het niet, nee, die Mary. Beetje bekakt eigenlijk. Toen ze mij onder handen moest nemen, keek ze mij en de journaliste van een krant aan met een blik die boekdelen sprak. "Wat duwen ze mij hier nù in mijne bak?!", zag ik haar denken. Toen ik vertelde dat ik me amper opmaak, leek de moed haar helemààl in haar schoenen te zakken.

Maar goed, ze wilde het plebs ook wel eens wat gunnen. Dat was goed voor mijn ego ofzoiets. "Ok, darling, you will do EXACTLY what I tell you." Daarna volgde er een mitraillette aan orders die ik moest opvolgen. Look down! Look up! Look down + een tik aan de rechterzijde van mijn wang wilde zeggen dat ik naar rechts beneden moest kijken. En dat een halfuur lang.

Ja, ons Mary was duidelijk goedgezind. Ondertussen deed ze ook nog een zéér vriendelijk babbeltje met de journaliste. "Do I do this to make people happy?? Happy?? I couldn't care less about happy! It's all about ego's!" Make-up-tips voor mensen met brillen? Had ze niet! Er zijn geen regels en de bril is een accessoire voor je make-up, punt.

Tussen al haar welgemikte oneliners door, had ik een van haar vele bevelen niet goed begrepen. Vreselijk geërgerd siste ze me toe: LOOK. AT. ME!
Ok, Mary, I will look at you. En het enige dat ik zie is een vrouw die 's avonds op haar hotelkamer een peperdure fles Sjaardonneej bestelt en zichzelf in slaap huilt.

Maar goed. Het 'officiële' verslag van deze middag volgt in september in bovenvermelde krant. En binnenkort krijg ik ook een bril van Silhouette in mijn bus. Uitgekozen door Queen Mary herself. Wonderful, darling!

O ja. En gisteren ging ik ook nog helpen op een hele grappige fotoshoot van het werk van mijn lief. Ik was manusje-van-alles, aanmaakblokjes-koopster, runner, handdoek-aangeefster en lichtscherm-vasthoudster. Vermoeiend maar heerlijk! Alle jobaanbiedingen in dit genre: één adres!

I have a dream

(klik voor de grote versie van de droom)

Nu nog een geldschieter.

This weekend I will be mostly...

...selling cards op de Kunstsuperette. Of dat hoop ik tenminste toch..
Nu zaterdag en zondag van 11-19u op het Sint-Baafsplein in Hent! (Gent)
Ter info: De kraampjesuren lopen op zaterdag van 11-18u en op zondag van 11-17u.

Vet!

Met de eerste zonnestralen komen bij de vrouwelijke helft van de wereldbevolking steevast ook de eerste vet-complexen tevoorschijn van onder een dikke laag winterstof. Ik moet bekennen dat ik er ook last van kan hebben. Wij hebben bewust geen weegschaal -ik voel het wel aan mijn kleren als er weer wat af moet- en ik weet ook dat niet te klagen heb, maar toch is mijn buikarea altijd al een gevoelige plek geweest.

Onbewust kruis ik mijn armen voor mijn buik bij het vooroverbuigen en strakke topjes vermijd ik al jaren als ik weet dat ik heel de avond moet gaan zitten. Misschien ligt het ook aan de kleren die ik aantrek. In een spannende jeans komen zwembandjes nu eenmaal sneller bovendrijven dan bij een perfect jurkje.

Hoe zou het dan toch komen dat net de Afrikaanse vrouwen, zeg maar de opper-konten en -buiken, daar zo parmantig mee door de straat kunnen wiebelen? Met vet dat alle kanten op wilt en achterwerken die lekker afgetekend staan in die opzichtige jeans? Shakin' what their mommas gave them.

Ik vind het nochtans een heerlijk zicht, die zelfbewuste vrouwen die als een pauw over het erf paraderen. Want zwarte vrouwen paraderen . Ze haasten zich nooit, was dat u al opgevallen?

Ik zeg, dames, zwart is deze zomer het nieuwe ehm.. zwart!
Ik zeg, dames, shake what your momma gave ya!

Een vluggertje tussendoor

Nee, wij gaan niet trouwen of iets anders, maar snel: geef mij alle ideetjes en suggesties voor originele locaties voor een feest! En een leuke manier om mensen hiervoor uit te nodigen mag ook!

Dus: niet de exacte locaties (echt niet nodig!), maar wel een soort van locatie, bv. een oude fabriek, een school, een wei vol zonnebloemen,...
Dus: ook niet een uitnodigings-kaartje, maar wel een uitnodiging op een andere drager, of over een hele andere boeg gegooid. Zoals daar zijn: een bedrukte schort voor een zelfkook-feestje, hell, zelfs een beschreven stokbrood of stuk kaas voor een kaas-en wijnavond is goed voor mij, echt waar.

Snel! Haast u! In de commentarenbox!! Dank u!

Er is er één jarig, hoera, hoera!

Mijn allerliefste wederhelft mag vandaag een eentje achter zijn vorig jaar verworven drie zetten. Voor mij een moment van lichte paniek want dat doet me denken aan al zijn andere verjaardagen en hoe moeilijk ik het altijd vind om een leuk cadeautje voor hem te bedenken. Oh, the memories.

Het eerste jaar
We waren nog maar net drie weken bij elkaar, en wat geeft een mens dan aan zijn lief? Juist! Een cd met 'onze' liedjes. (voor de geïnteresseerden: 'Close to you' van the Carpenters, het liedje van Friends, 'The time is now' van Moloko en 'I think we're alone now' van Tiffany. Don't ask.)
In die periode vonden we zelfs elkaars vuile sokken onweerstaanbaar sexy, dus dit cadeau werd ook enthousiast onthaald. Waarop we weer (pieeep-censuur).

Jaren 2-7
Vreemde cadeautjes. Cadeautjes die zeggen 'ik wil eigenlijk echt iets persoonlijks geven, ik weet niet goed wat maar ik doe het toch want ik wil echt niet met een peperduur hi-tech of huishoudelijk cadeau afkomen'. Waardoor ik nooit inspiratie had en dus op het laatste moment nog iets moest zitten verzinnen.
Gaande van een boek (over een kunstenaar waar hij eigenlijk totààl niks mee had) over een verrassingsontbijt (dat niet goed uitpakte want het was een doordeweekse dag en eigenlijk hadden we helemaal geen tijd voor een uitgebreid ontbijt met alles erop en eraan) tot een voetbal. Echt waar, een voetbal. Om mee in het park te gaan sjotten. Want dat vond hij toen leuk. Die voetbal werd amper gebruikt natuurlijk. What was I thinking! De rest van de cadeaus was zo memorabel dat ik het zelf niet eens meer weet. Ocharme mijn lief.

Vorig jaar
Dertig worden mag je stevig vieren, vond ik zo. Ik regelde een heerlijke vijfdaagse reis naar Sicilië. Drie maanden lang hield ik mijn mond. Het lukte! En het was het meest geslaagde cadeau ooit! Uiteraard niet elk jaar voor herhaling vatbaar. Tenzij het voor mijn verjaardag is, natuurlijk!

Vandaag
Het begint te lukken. Na negen jaar weet ik ongeveer wat ik kan geven aan mijn lief zonder een verbaasde blik te krijgen. Zonder dat hij zichzelf in bochten moet wringen met een beleefd glimlachend 'ehm.. hoe kom je dààrbij?'. Het waren ieder jaar tenminste echte verrassingen, dat wel. Maar dit jaar denk ik dat ik een beetje geslaagd ben.
Nu de dagen lekker lang zijn en we een zalig nieuw park in de buurt hebben kreeg hij iets om mee te spelen. Samen met mij. En allerlei attribuutjes. Kinky? Niet echt.

Aanschouw het Pret Park Pakket:

Als u ons deze zomer nodig heeft, wij zitten in het park!

En plots...

...zat ik in een HEMA-commercial! Bij een heerlijke picknick onder de boom (en nog wel dé boom van de Smaak van Dekeyser) in mijn geboortestreek met vriendinnen van vroeger die sinds een tijdje weer vriendinnen van nu zijn. Heerlijk!





Daarna zat ik altijd hier. Op ons terras. Dat eindelijk af is. Officieel werkloos te zijn. Maar het gaat, mensen, het gaat. Ja Jenny, het gaat. Ik werk hard aan oude en nieuwe projecten. Ik regel mijn zaakjes. Ik speel huisvrouwtje. En tussendoor geniet ik van de zon.

Serieus. Hier zou ik wel aan kunnen wennen.