Gisteren hadden mijn lief en ik het over onze slechte eigenschappen. Bij hem is het dat eeuwige uitstellen. Gelukkig maar dat-ie dat altijd doet eigenlijk, want een perfecte man, wat kan je daar nu mee?
En nu wilt u vast mijn persoonlijke werkpuntjes lezen, I assume? (Ja hoor, begint u zich al maar vast te verkneukelen! Andermans imperfecties? Zomaar te grabbel op het net? Leedvermaak op maandag? Hoera!)
Wel. Ik krijg het verschrikkelijk op mijn zenuwen van mijn eigen plannen en ideeën. Mijn eeuwige “JA!-laten-we-dat –doen!”hoofd, daar word ik zo moe van. Met de jaren heb ik geleerd mezelf in te tomen en even (minstens 3 minuten) na te denken alvorens mijn nieuwe levensroeping wereldkundig te maken. Maar dat lukt vaker niet dan wel.
Het gaat ongeveer als volgt. Ik zit een beetje rond te lummelen en plots krijg ik weer een lumineuze ingeving. Ik zie allerlei fantastische kanten aan dat idee en ben zo enthousiast dat ik prompt iedereen die ik ook maar in de verste verte zie ervan op de hoogte breng. Mijn nieuwe levensmissie! Mijn draai op deze wereld! Ja!
Maar. Dag na dag komen er onvermijdelijk zaken op de proppen die mijn Fantastische Idee onmogelijk haalbaar maken. En dan verlies ik de interesse en de moed om door te zetten en ik haak af. Gevolg? Weken later vragen mensen benieuwd naar mijn wilde plannen. Dus moet ik altijd eerst diep nadenken (er waren immers alweer drie andere Grote Plannen de revue gepasseerd in de tussentijd) en schoorvoetend toegeven: “Oh dat? Nee, jammer, niks van in huis gekomen…”
En dat vind ik nu eens echt een van mijn allerallerallerslechtste eigenschappen.
PS1: Dus. Volgende keer als ik met een idee kom aandraven: geloof het niet. Maar dat deed u vast allang niet meer.
PS2: Als blijk van medeleven mag u altijd uw werkpuntjes in de commentaarbox hieronder deponeren. Gedeelde smart...
9 opmerkingen:
meestal kennen anderen je slechte kantjes eerst...
ik bijvoorbeeld heb helemaal geen werkpuntjes... de perfectie zelve...
oh ja, buiten misschien die ochtendhumeurigheid, jaloersheid, koppigheid, aandachtsnoodheid, naiviteit, etc. maar dat zijn maar details, n'est-ce pas...
ik heb de neiging om mensen hun zin af te maken als ze me iets komen vragen of vertellen, ik bijt op mijn nagels, als ik me slecht voel werk ik dat uit op anderen, ik leg de lat vaak (te) hoog (voor mezelf, maar ook voor anderen), ...
- ochtendhumeur (maar dat valt wel mee, als je maar niks tegen mij zegt)
- mij te snel ergeren aan de 'werk'puntjes van anderen, in plaats van de 'houden-zo'puntjes (maar ik vind uw ideeënstroom altijd wel heel leuk hoor)
- persé altijd mijn mening moeten geven (alhoewel ik daar de laatste jaren mezelf in aan het trainen ben om eerst na te denken, en dan mening id groep te gooien)
- en... ik weet het ALTIJD beter, en dat is echt zo!
Ma meid, dat vind ik nu net zowat je superste eigenschap!!! Zo'n creativiteit en een oververmoeibare energie om er iets mee te doen! Hoe vaak ik al tegen mezelf gezegd heb dat ik daar een klein beetje van zou willen kunnen lenen zo af en toe... Vergeet niet dat van al je Fantastische Ideeën er maar een paar uiteindelijk in de prullenmand belanden!!!
Ah ja, mijn slechtste eigenschappen ... euh, ik overdrijf af en toe ... ;)
Kus,
Griet
(Lig trouwens nu half te sterven met 40° koorts in bed met malaria en parasieten als gezelschap en kan niet slapen...voor het geval je je begon af te vragen waarom ik ineens weer zoveel op je blog verschijn. Nee serieus, one nasty malaria down, a small parasite to go! No problemo, back on my feet in no time!)
Ja ik snap wat je bedoelt maar het zijn altijd zovéél ideeën en meestal is er geeneen waar echt iets van komt. En dat vind ik echt stom aan mezelf. Ik had inderdaad al miljonair kunnen zijn met al mijn grootse plannen ;p
Maarreuh... toch malaria dan?? Not so good!! En die parasieten kreeg je er gratis bij ofzo? Hm... lekker landje daar ;)
Zeer herkenbaar! Hoe vaak ik niet geroepen heb: dit ga ik doen, dit is het helemaal! En na een paar weken was het weer helemaal van de baan..
Ik heb geleerd die dingen stil te houden en eerst te kijken of het wel wat is.. Zo bespaar ik in elk geval de mensen om me heen een hartinfarct :) En gek genoeg lukken mijn plannen veel beter nu ik ze niet meer van de daken schreeuw :)
Pffft... als dat al een slechte eigenschap is? Dan heb ik die ook. Hoeveel mails heb je al wel niet gehad over coole uit te geven nieuwe kookboeken? Ik begin eraan, ben een maand enthusiast en dan... niks meer.
Niks mis mee, zeker niet als je geprobeerd hebt.
Oh hemel. Ik ben ook zo.
En eigenlijk vond ik het niet eens zo erg:)
Tja het is nu ook geen ramp op wereldschaal natuurlijk maar ik vind het van mezelf gewoon... stom.
Ik zou liever 1 geniaal idee van de daken schreeuwen, dat dan ook echt tot in de puntjes uitvoeren, eeuwige roem vergaren en dat mensen gillend met hun handen voor hun gezicht wapperen als ik voorbij wandel. Zoiets had ik meer in gedachten.
Het lijkt wel een aangeboren eigenschap van blogvrouwen precies? Misschien kunnen we in het vervolg onze ideeën gewoon tegen mekaar uitschreeuwen? ;)
Een reactie posten