maandag 13 mei 2013

Hoe ik het strafste en het mafste deed wat ik ooit al heb gedaan

Ja! Ik ben terug! Terug op de planeet der niet-waggelende, mobiele, actieve mensen.
En met een heel nieuwe ervaring in mijn rugzak: die van bevallen zonder epidurale! Dat ze daar maar eens een belevenis-cadeaubon voor maken: 'bevallen zonder verdoving'. Een succes dat dat zou worden!

Hier komt het verhaal.

De gynaecoloog had gegokt dat Rosie op 1 mei tevoorschijn zou komen. Die dag moesten we sowieso even aan de monitor om te kijken hoe het ging. Ik had op voorhand een bevriende vroedvrouw (die ook in het ziekenhuis werkt waar ik ging bevallen) gevraagd om bij de hele bevalling te zijn. Toen ze voelde dat ik al wat opening had, heeft ze mijn vliezen gestript (lees: de vliezen manueel een beetje loswroeten van de baarmoederwand (uhu!). Dat zou alles een beetje kunnen stimuleren.

Meer dan vier uur stevige rugpijn leverde het helaas niet op. Dacht ik. Een flinke dut later ging het wel weer en gingen we met drie nog even naar een buurtfeest en op een terrasje van de zon genieten.

"Nog niks aan de hand," dacht ik. "'t Zal niet werken bij mij, dat strippen, die vroedvrouw heeft mij goed liggen, verdorie."
Maar toen kon ik 's nachts niet slapen. En zat ik om 1u30 beneden in de zetel weeën op te vangen. De hele stapel achterstallige tijdschriften ging erdoor. Ongeveer acht minuten tussen de weeën. Lang leve de buikademhaling! Tijd zat. Dacht ik.

Als ik rondstapte kwamen de weeën ongeveer om de vier minuten. Oei. Hadden ze bij de prenatale kine niet gezegd dat je bij een tweede naar het ziekenhuis moest als je om de vijf minuten weeën had? Oké. Toch maar eens de wederhelft wakker maken. Intussen was het ook al 4u30, een fatsoenlijk uur om op te staan, leek mij.

Op weg naar het ziekenhuis speelde dit liedje op de radio. Totaal niet toepasselijk maar vanaf nu wel voor eeuwig geassocieerd met weeën.

Om 5u45 onderzocht de vroedvrouw van dienst hoeveel opening er al was.
"This better be good," dacht ik. "Ik heb hier geen halve nacht weeën zitten opvangen om nog altijd maar 1 centimeter te hebben!" Bleek ik al op 5-6 centimeter te zitten.

Oké, tijd voor het echte werk. We belden onze persoonlijke vroedvrouw Ellen uit bed en ik belandde in het bed, op de zitbal en uiteindelijk in het bad met de douchekop op mijn onderrug gericht. Tussen de weeën door hing ik in trance als een lappenpop aan de rand van de badkuip.

De opening na een uur badtijd: 7-8 centimter. Jihaa!
"Sarah!" riep Ellen enthousiast uit, "ik wil uw vliezen breken!"
"Néé, dan doet dat nog meer pijn en dan kan ik geen epidurale meer vragen en ik ga dat niet kunnen en dat doet zoveel zeer en dat gaat nooit lukken." jammerde ik.
"Jawel," zeiden Ellen en Sven in koor, "dat gaat u zeker lukken! En anders is de Man met de Spuit direct hier."
En zo speelden we nog een tijdje overtuiging-geweeklaag-ping-pong en uiteindelijk liet ik me overhalen om de vliezen te breken. Ongeveer gelijktijdig was daar die befaamde persdrang en werd ik overvallen door iets dat ik echt niet anders kan omschrijven dan een overweldigend oergevoel.

Ik smeet mijn bril door de kamer en ook het topje dat ik nog aanhad zwierde ik uit. Ik zweette als gek en ik kon niks aan mijn lijf verdragen. Ik moet ongeveer de hele gang bij elkaar geroepen hebben. En toen moest ik het hoofdje er nog uit krijgen. Toén heb ik pas de hele gang bij elkaar geroepen. My god, wat was dat, seg!

Hierbij de top tien van meest geroepen dingen:
  1. Dat brandt!
  2. Ik kan dat niet!
  3. Geef mij die spuit!
  4. Die blijft erin zitten!
  5. Ik krijg die daar nooit uit!
  6. Ik kan niet meer!
  7. WAAAHRGH!
  8. Haal die daar uit!
  9. Waar zit gij mee te lachen?
  10. Dat doet zéér!
Maar om 8u45, na nog geen tien keer persen (denk ik tenminste) was het hoofdje eruit en was het ergste achter de rug. Het volgende dat ik mij herinner is een happende, glibberige dochter die op mijn blote lijf werd gelegd en een ongelofelijk adrenalinestoot door heel mijn lijf. YES, I CAN!

Na een heerlijk knuffel- en snuffeluurtje (er gaat toch niks boven de geur van uw pasgeboren, bloedeigen kind), de hechtingen (auwie) en de nageboorte (zo'n groot ding jong, die moederkoek!) stond ik recht en ging ik eens wat kleren uitkiezen om aan te trekken.

"Jààà!", riep Ellen. "Dàt is bevallen, se!"

Inderdaad. Dàt is bevallen.

28 opmerkingen:

Stoffel zei

naar welke radiozender luisteren jullie in hemelsnaam :-)

maaaaaar super proficiat! xxxxxxxxxx

Sarah zei

haha radio1 in het holst van de nacht ;-)

maar merci!

Miss and Mrs. zei

Mooi verhaal! Zo vlotjes! Goed gedaan seg!

Marijke zei

ik begin zowaar uit te kijken naar mijn bevalling! Thanks! En gefeliciteerd!!

Marijke zei

zonder epidurale!

pumps & luiers zei

bij mij ook zonder epidurale - heeft bij mij wel maar 2 uurtjes geduurd: binnen met 5-6cm en vond alles nog wel ok, dus dacht dat lukt wel, anderhalfuur later dacht ik nee lukt niet maar toen was te laat en dan moeten wachten tot gynaecoloog er was want het ging toch te snel - toch wel ingrijpende en overweldigende gebeurtenis
ik dacht vroeger dat ik kleinzerig was, ma ben toch stoerder dan ik dacht
dikke proficiat nog

Mme Zsazsa zei

Ik zei het toch, een tweede, dat is niks in zijn eigen!

Goed gedaan jomske, proficiat!!

Buurvrouw zei

'Waar zit gij mee te lachen?' vond ik de beste.
Lekker grafisch allemaal en ik moest er gewoon hard om lachen. Aan mij had je dus ook niets gehad tijdens die bevalling. Of ik was gewoon hard weggelopen van grote schrik.

Die van A (Christel - Luc en Gaëtan) zei

Ge hebt dat fantastisch gedaan! Perfect!!!!

boomie zei

You go girl! Goe gedaan! Je mag supertrots zijn op jezelf! (en stiekem hoop ik dat het over 8 weken ook zo vlot verloopt...)

Juffertje in het Groen zei

Knap gedaan!

Karen. zei

wauw! Super :) en proficiat!

Elisse zei

Goe gedaan menneke!!! Dikke proficiat!

.s zei

Toch wel een held, die Sven!

Barbara zei

Zalige post, en zeker bemoedigend voor als er hier een tweede komt, want nog steeds spijt van epidurale vorige keer (omwille van het effect ervan op m'n dochter, verder niks ertegen hoor...). Hopelijk lukt het me dan ook!

Barbara zei

en by the way -ik zou het bijna vergeten zijn- keigoed en knap dat je 't zo hebt kunnen doen!! Dat is pas bevallen, inderdaad!

madelief zei

Beste. Bevallingsverhaal. Ever. Keihard gelachen (en gauw daarmee opgehouden bij nummer 9.) Heb ook de muziek eronder gedraaid want ik houd van bizarre associaties.
Gefeliciteerd!

Ellen zei

Moest er toch zo'n cadeaubon bestaan zou je de eerste zijn die ze van mij kreeg!! Je hebt het echt supergoed gedaan (Sven trouwens ook! Zo rustig dat hij bleef!!!)
En jullie trouwens nog eens bedankt om niet op de gynaecoloog te wachten en de mooie bevalling aan mij over te laten!!!!
Proficiat!!!!
Dikke kus

Katrien zei

Dat "YES, I CAN"- gevoel herken ik.
Ik dacht achteraf: "eindelijk iets waar ik goed in ben" ;-)
Je verhaal doet me al uitkijken naar een ooit-in-de-toekomst tweede bevalling :-)

Tiene zei

Wat leuk, proficiat met zo n bevalling! Ik schreef mijn verhaal ook op mijn blog. Groetjes tine

Nowelja zei

Goed gedaan! Dat is inderdaad 'machtig' waartoe een 'moederlijf' allemaal in staat is....

Lily zei

:) Zo mooi!
En natuurlijk kon je dat! Miljarden vrouwen zijn je al voorgegaan! Wat een oerkracht, inderdaad.

Geniet volop van jullie meisje!

vee zei

Ge moet dat niet te grappig vertellen.....straks krijg ik nog goesting om hetnog ne keermeete maken........

Anoniem zei

Gewoonweg een geweldig relaas, maar vooral een TOP PRESTATIE ! :-) Nog eens proficiat ! Lucy

Lies zei

Nice! En met stukken ook herkenbaar. Een tweede, da's toch echt een stuk gemakkelijker hé, zeg! Allee, bij mij toch :-) En proficiat hé!

Unknown zei

Formidabel gedaan Sarah. Dikke duim! Ik heb het ook gedaan zonder. Iets om terecht trots op te zijn! xxx

Sylvie zei

Oooh Sarah, chapeau!! Je hebt mij niet overtuigd, maar ik weet dan ook nog niet wat er op mij af zal komen. Voor deze (eerste) keer zal het voor mij toch nog epidurale worden vrees ik. Maar toch chapeau!

katrien t zei

Fantastisch! Proficiat! Geniet van Rosie, zo`n schoon bolleke... xx