There, I've said it. Ik zal niet beweren dat ik mezelf elke avond naar huis haast in het vooruitzicht om te 'mogen' strijken, maar eens ik erin vlieg, is het allesbehalve een straf. Het zal wel iets te maken hebben met het propere van strijken (en het feit dat ik dus zo'n kind was dat zichzelf niet graag vuil maakte). Of misschien is het de geur van meiklokjes en de warme stoom die het hem doen.
Vergis u niet, het kan makkelijk gebeuren dat een zak vol strijk weken werkloos in de keuken staat te wachten tot ik zin krijg om erin te vliegen, maar eens ik mezelf eraan zet vind ik het de beste meditatie die er bestaat! Vooral simpele dingen als zakdoeken en handdoeken, méér zen kan het toch niet worden? En dan achteraf al die dikke stapels kleren nog een paar uur laten liggen voor je ze in de kast legt, zodat je er af en toe nog een voldane blik op kan werpen.
Ieder zijn afwijking, he.
14 opmerkingen:
Ewel, ik ben heel dankbaar om die bekentenis.
Zie: Janina strijkt haar ondergoed en soms blijft het eens aan het ijzer hangen.
Dit weekend vroeg de mama me zelfs "je strijkt toch je ondergoed he, zoals ik je geleerd heb" :). Een erfelijke afwijking dus...
Herkenbaar :-)
't is dat u wat ver weg woont, anders zou ik regelmatig even langskomen :)
Ik heb hier nog wat hemden liggen.... en ons ma streek mijn ondergoed ook altijd.
schone bekentenis, en zeker niet voor schamen hoor!
ik wou al keihard beginnen lachen (wie strijkt er nu handdoeken?) toen ik besefte dat ik iets soortgelijks heb met afwassen ...
hoe kunnen andere mensen gaan slapen terwijl er nog afwas staat te staan in de keuken? ik snap dat niet
Strijken?
Dat doe ik dus NOOIT. :-)
http://meermohr.blogspot.com/2010/01/my-little-housewife.html
we can shake hands! ;-)
Nee.
Ik kan me hier niet in vinden. :)
daar moet een zelfhulpgroep voor bestaan ergens ... ;-)
Awel, ik vind dat dus ook helemaal niet erg. Alles mooi sorteren, stapeltjes, volle wasmanden vol proper gevouwen en gestreken wasgoed. Meestal ligt het netter in de wasmand dan nadien als het weer in de kast belandt...
Oje... neen. De voldoening achteraf is wel herkenbaar, maar al de rest? Niet voor mij. Dus zal ik die meiklokjesgeur misschien eens testen, lijkt me een verzachtende factor.
ik zal eens in de leer komen dan... m.
Tiens... díe afwijking ben ik toch verleerd precies.
5 jaar geleden:"Maar nee, ik zal uw hemden en uw broeken wel strijken."
nu (4 kinderen later): "Daar kruipt zoooveel tijd in... Deed die strijk zichzelf nu maar eens."
Een reactie posten