donderdag 25 november 2010

Nieuw bericht (onder lichte sociale dwang)

Bon, als een mens al niet meer op café kan gaan zonder reclamaties te krijgen dat er al een week -een wéék, schande!- niets meer gepost is op deze blog, dan is het tijd om daar iets aan te doen. Vertellen hoe het komt dat er al even niets nieuws meer te lezen valt, bijvoorbeeld.

Ik zeg het maar gewoon zoals het is, -de gevoelige lezers slaan deze paragraaf best even over:- ik was de laatste tijd vooral bezig met andere dingen dan bloggen. Ja, mensen, soms heb ik ook wel eens wat anders te doen. Zoals:

1. Dat bewuste nieuwe café achter onze hoek uittesten. Gevaarlijk, zeg ik u, zo'n gezellige koffiebar/kroeg (resp. overdag en 's avonds) op minder dan één minuut van je huis! Maar iemand moet zich opofferen om de volledige kaart te testen, natuurlijk. Ik krijg stilaan zo'n donkerbruin vermoeden waar het grootste deel van het nieuwe boek geschreven zal worden. O ja, en ze hebben er ook warme melk met een vollédige zak Maltesers in. Het heet een 'trekbom', maar het had net zo goed 'caloriebom' kunnen heten. Wie dit eens met mij wilt gaan uittesten, ik ben kandidaat.

2. Verjaren! En dat bleek helemaal zo erg niet te zijn, die 3 vooraan. Zoals het een jarige betaamt, mocht ik kiezen wat we gingen eten. Aangezien sterrenrestaurants en ik niet goed samen gaan (of ik word ziek, of ik val in slaap, of ik lust het niet, of alles tegelijk), koos ik gewoon voor een lekker frietje -met mayonaise erop en stoofvleessaus in een potje apart, dank u- en gingen we daarna met de hele bende gezellig op café. Meer moet dat soms niet zijn!

3. Naaien met de buurvrouwen! Klinkt kinky, is het niet. De bestellingen voor Vlag For Life dwarrelen net zo snel binnen als de eerste sneeuwvlokken. De teller staat op 80 bestellingen, 500 meter keperlint gaat er vlotjes door, we knipten al meer dan 2000 (!) driehoekjes uit restjes stof, al bijna de helft van de bestellingen zijn de deur uit. De zere polsen en de vermoeide ogen nemen we er graag bij, maar ik zou er niet van schrikken als ik morgenvroeg opsta met een resem vlaggen die uit mijn oren groeien.


En voilà, bij deze bent u weer volledig mee. Ik wens op café dan ook niet meer aangesproken te worden op mijn slabakkende blog behaviour. Ik dank u vriendelijk.

Trekbom, iemand?

10 opmerkingen:

Sylvie zei

Tututut, hebben wij ook niet nog een deel II van het huwelijk tegoed :) (pretty please?)? Die trekbom klinkt trouwens wel njammie!

Sarah zei

Ja, ik wacht ook nog altijd op de foto's van Sid/Mr. Coolinary voor dat tweede deel!

Sylvie zei

Verdorie, ik zal hem eens achter zijn veren zitten ;)

Astrid zei

Ja. Van die trekbom dus. Ja.
Djiez. Die moeten ze in het café hier soort van om de hoek ook dringend introduceren vind ik.

Kapucijnaap zei

niet dat wij elkaar kennen ofzo, maar die melk met Maltesers, daarvoor zou ik u met plezier vervoegen!

Eline Du Mongh Photography zei

Haha wat een grappig blogje!!
En btw. JE hebt meer dan gelijk dat je de kaart gaat ontdekken. Je moet tenslotte toch weten wat er in je buurt gebeurd.

Groetjes
Eline

Janina Modaal zei

Ik heb hét excuus gevonden om u eens intecht te bezoeken.
Redenen genoeg sowieso al, maar die trekbom is de druppel.

Anoniem zei

Hallo hallo, vergeet de buurtvrouw niet! ik kan tegen extra calorieën tegen! bommetjeuh!M.

Riet (Leven met Liv) zei

We kunnen inderdaad spreken van een schandalig verwaarlozende blogattitude, maar kom, 't is u vergeven en mijn vlagjes zijn besteld.

Sid Frisjes zei

Ik zorg onverwijld voor de foto's als ik één van die 200 Antwerpse punten voor in uw boek mag kiezen...(met chocolade en een museum enz.)