Anyway. Omdat onze buurman het schimmenspel tijdens L'Amour de Loin voor zijn rekening mocht nemen, konden we operaticketjes aan verminderd tarief op de (meestal nogal dure) kop tikken. Nu blijkt dat ik niet zo'n fan ben van opera an sich, toch vond ik het een heerlijke avond. Die prachtige zaal, mensen, die moet u echt eens met eigen ogen aanschouwen. Nog voor ik de zaal binnenschreed op de grote trappen -ah ja, want in een opera stap je niet binnen, dat heet daar schrijden- voelde ik me al net dat tikkeltje chiquer dan een kwartiertje ervoor. En huwelijksgewijs ook tof om al eens te oefenen, zo'n breed uitlopende trap.
En dan het sprookjesachtige decor, met al die wapperende gewaden, fladderende doeken en over elkaar schuivende decorstukken. Ik was blij dat het niet enkel om zingen draaide, want -eerlijk is eerlijk- ik snap niet zoveel van opera. De K van deze kunst is blijkbaar juist iets te groot voor mijn boerinnenverstand. Maar mijn buurman deed zijn rol natuurlijk geweldig goed - hij kreeg dan ook een bescheiden fluitconcert van mij, op het einde, bij het groeten. Volledig not done voor het beschaafde operapubliek, denk ik, maar dat zal me worst wezen.
Maar wat ik u nog vragen wou, wat is dat met dat weer de laatste dagen? De neuroot in mij kan daar niet tegen! Nylonkousen en winterkleedjes die zomaar naast mijn zomerjurkje op de slaapkamerstoel hangen? Ja, dat gààt dus echt niet, hoor. Beslis, weergoden, beslis!
foto's van het www, ik wwweet helaas niet meer van waar, sorry
2 opmerkingen:
neem er rustig je tijd voor, maar hou wel in gedachte dat ik altijd kandidaat ben om schandalig duur te gaan eten hé...
het wordt inderdaad dik tijd dat die weergoden gaan beslissen, sebiet krijg ik al last van wintertenen!
wat een toeval, ik ga in oktober ook naar de opera! (en ik kijk er al naar uit dankzij uw verhaal)
Een reactie posten