donderdag 9 juli 2009

What a difference a day makes

Nog geen vier uur na mijn vorige berichtje was ik officieel uit de dip. Mijn potje zelfmedelijden was dan blijkbaar toch snel leeg, gelukkig. Wat een goed boek, lieve berichtjes van bloggers, een groot stuk zwarte chocola (ok, een pààr grote stukken chocola), een klein dutje (ok, een nooit geziene voormiddagslaap) en een beetje Billie Holiday (ok, drie cd's op repeat) al niet kunnen doen.

Om klokslag één uur gisterenmiddag sprong ik uit de zetel. Ik pakte de berg strijk onder handen, regelde de paperassen, ging naar de winkel en deed de afwas. Het was dus niets waar Billie en ik niet uitkwamen. Er is eigenlijk niet veel waar Billie en ik niet uitkomen.

Voor alle duidelijkheid: Billie Holiday is een vrouw, en nog een straffe ook. Op dit filmpje vind ik haar het coolst. Daarna werd ze een beetje dik en pafferig. Denk ik toch, want er zijn niet veel livebeelden van haar te vinden. Let ook op de presentator. De autocue was duidelijk nog niet uitgevonden! Verdorie, wat zou ik graag eens in dat filmpje binnenwandelen.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Allez, blij te horen dat het alweer beter gaat! En het zonneke komt er ook alweer een beetje door vandaag: joepie!
Katleen

Sid Frisjes zei

Zie je wel... medelijden is amper ergens goed voor. If you get your act together, you get your act together. Een waarheid als een klok men dunkt.

Good on you

cpt.eddie zei

Damn fine music indeed. En dat boek is ook in orde zie ik, een van de betere Murakami's!

grtz,
d