Heeft u er al eens op gelet hoe vaak uw collega - of uzelf - tijdens een telefoongesprek zit te wijzen naar het computerscherm, in de lucht, naar een papier? Terwijl het natuurlijk idioot is, want geen kat* die dat ziet, buiten de collega naast u. Dat is gewoon belachelijk! Maar ik doe het zelf ook! En als je er één keer op begint te letten is het helemaal onnozel!
Zo. Dan ga ik mezelf nu even afvragen hoeveel mensen er ongeveer aan mij gaan denken bij hun telefoongesprek vandaag.
* voor de Nederlandse lezers: 'geen hond'
5 opmerkingen:
*knikt bevestigend naar zijn scherm, bedenkt dan de clichématigheid ervan en schudt het hoofd*
Najaaaaaa. Najaaaaaa. Realiseer me nu pas het geen kat/geen hond verschil. Tss. En ik ben nog wel hollandsche import.
En ik ga er morgen dus op letten. Bij anderen. Want nu ik dit gelezen heb ben ik natuurlijk al "voorbereid" als ik zelf ga bellen. Dus.
Vandaag ga ik niet meer bellen, dus ook niet meer aan je denken :)
Maar bekende fenomeen. Morgen misschien.
Ik beken hier ook een stomme activiteit: toen ik de kinderen met een lepel hun hapje gaf, deed ik elke keer zelf mijn mond ook open. Stom automatisme, mijn lief lag elke keer in een duik, ik kreeg het niet afgeleerd. Maarzover ik weet wijs ik niet naar een scherm ;)
Ik ga je zeker even mailen over Antwerpen! Ik kom er elk jaar wel, maar jij weet vast wel meer dan ik daar te vinden!
Kleine kinderen aan de telefoon, die zijn daar pas echt goed in. Erg grappig om te zien. En Noeks, dat met die hapjes...vreselijk, bij Nisse deed ik het ook. Nu bij Neeltje moet ik mezelf echt dwingen het niet te doen.
Een reactie posten