Af en toe teken ik dus nog wel eens iets anders dan schattige meisjes voor op wenskaartjes. Het was de tweede keer dat we onze teken'kunsten' mochten uitproberen op een naaktmodel. Vorige keer hadden we een jongen en wat blijkt: ik vind vrouwen véél leuker om te tekenen.
Ondanks het feit dat ik geen echt doorwinterde tekenaar ben, ben ik toch tevreden met het resultaat! De eerste twee tekeningen waren de twee meest gelukte van de avond. De derde is hetzelfde model, maar omdat ze het koud kreeg, tekenden we haar gewoon gezellig in haar badjas en mocht het ook wat illustratiever.
Ik vind het altijd een beetje sneu voor die modellen. Ze worden er wel voor betaald maar veel is het naar het schijnt niet en je moet toch lef hebben om in uwe pure te gaan staan/zitten/liggen, terwijl elk -maar dan ook élk- detail van je lichaam bestudeerd wordt door twintig tekenende mensen.
Maar ik denk dat ik dat erger vond voor het model dan het model zelf.
10 opmerkingen:
amai goed, ik vind de 2de tekening echt heel mooi, wist ni dat ge les volgde
merci sue! ik zit in mijn 4de (van de 5) jaar toegepaste grafiek aan de academie van Berchem (avondschool). meestal is het net veel illustratiever maar omdat sommigen (waaronder ik dus ;) de tekenbasis missen, doen we toch af en toe 'echt' modeltekenen.
de houding bij die eerste foto lijkt me vooral nogal onhandig voor het model!
x
Ik vind de tweede ook erg goed gelukt, zo zonder gezicht.
Petje af!
en de tekening van de man?
:-)
kd
1/ ongemakkelijke pose
2/ typische vrouwen om er een extra rolleke bij te tekenen.
griet, ziet er ongemakkelijker uit dan het was denk ik. haar voeten steunden nog op een bak. en het zijn snelle schetsen, dus langer dan 10-15 minuten heeft dat niet geduurd ;)
cyriel, haha! er staat geen gezicht bij omdat ik geen tijd meer had... :)
kd, de tekeningen van de man zijn lelijk. echt. die wil je niet zien. anders word je misschien zomaar weer hetero ;)
sid, zwijgen gij!
En ik vind dat juist zo sterk aan die tekening. Haha!
Ooit dacht ik dat ik dat wel zou durven, model staan voor een tekenclubje. Maar toen ik halverwege was met de trein, zag ik het ineens toch niet meer zitten en ben rechtsomkeerd gegaan. Later heb ik wel met een klein clubje model getekend, bijles voor onszelf zeg maar (ik deed illustratie en docentenopleiding aan de kunstacademie), om de beurt model staan. Dat was best even eng, maar wende heel snel. Met 1 van de clubgenoten ben ik nu getrouwd. :)
waw Sanneke, da's nog eens een verhaal om te vertellen aan je (klein)kinderen :))
ja, ik denk ook dat je gewoon een drempel over moet. beetje zoals met de sauna zeker ;)
Een reactie posten