Laat ik eens een potje jeugdsentiment opentrekken om het weekend mee te beginnen

Vrouwtje Theelepel! Dat vond ik zó cute! Lalalaa... vààààààngeeeeeeeeen... Dat laatste moest je natuurlijk echt wel met overdreven veel theatrale intonatie in je stem zingen he. Ik was hier precies altijd te laat voor. Dat ik het programma nét opzette tijdens de eindgeneriek. Want die lieten ze toen nog zien, ja, de aftiteling.


Boes Boes, Boes Boes. En een fietsband repareren.. Dit programma vond ik altijd véél te kort duren.


Er was eens.. het leven. Wist ik veel dat dat programma zo heette. Ik deed het gewoon voor die catchy elektronische drums! Maar het coolste was toch wel dat die mannetjes gewoon zuurstofbellen in hun rugzak hadden. Handig! Mam, heb je nog een zuurstofbel voor me? Maar natuurlijk, schatje, hier..


David de Boskabouter. Ik geloofde dat toen echt, denk ik. Dat-ie ergens bestond, die immer vriendelijke, eerlijke en nooit eens slechtgezinde, klagende, ambetante kabouter. Dat zou ik wel eens willen zien, die aflevering: "David heeft een rothumeur"


Ovide! Kijk uit..lalaa.. een kokosnoot.. Instant happiness was dit!


De Snorkels. En die goeie ouwe kapitein Ortega. Allstar vond ik echt de stoerste van heel de bende. Ja, ik wil graag mee naar Snorkelland! Toetoetoetoetoetoooooooooooet!

En dan heb ik het nog niet over Seabert, de Gummibeertjes, Babar en Foofur gehad!

Als ik deze filmpjes terugzie ben ik plots weer het Saartje dat op zondagochtend in de zetel zat (ok, ok, ik zat al-tijd in de zetel, maar toen zéker), meeknikkend met de muziek, stilletjes meemompelend met de tekst, hopend dat mijn mama nog làng niet wakker zou worden (wat ze om één of andere bizarre reden ook nooit deed ;) zodat ik het hele zondagochtendrijtje zou kunnen doorlopen.

Fijn weekend!