Maar echte Belgen zijn ook zéér plichtsgetrouw en vandaar een stukje over deze zomer voor Maarten. U vraagt, ik draai:
In mijn herinnering zijn de zomervakanties één langgerekte, redelijk saaie boel. Je billen die aan de plastieken tuinstoelen plakken. Binnen in de zetel een boek lezen omdat het te warm is. Wéér barbecue. Vriendinnen die allemaal op vakantie zijn. Oudere zussen die pas na heel lang zagen één spelletje badminton willen meespelen omdat ze het te druk hebben met zonnen/vakantieliefdes/cassetjes van de Ultra Top 40 samenstellen.
Zo vanaf mijn dertiende kwam er een beetje verandering in de zaak. Zwemmen in de Halve Maan en zomerfestivals om zelf (lelijke) vakantieliefjes te scoren. Geen enkele belde ooit terug. Pas na heel veel getreuzel en minstens drie opeenvolgende hittegolven in badpak durven -en zéker niet in bikini zoals nu blijkbaar alle bakvismeisjes- wegens melkfleswit en eerste haartjes op plaatsen waar je ze liever niet had. Als ik het dan toch durfde op één dag zo bruin mogelijk willen worden wat resulteerde in een diep kreeftrood. Daarna wéér niet buitenkomen vanwege te verbrand. Altijd hetzelfde zwarte kleedje. Dat nog extra lekker contrasteerde met mijn witte benen. (Wààrom o waarom was er verdorie geen H&M als ik veertien was?!)
Zo vanaf mijn achttiende, was ik wel bikiniklaar maar toen had ik altijd tweede zit waardoor ik heel goed werd in het overdreven melancholisch naar buiten staren door mijn slaapkamerraam, wensend dat ik toch in de zon kon gaan liggen en niet met mijn neus in de boeken moest zitten. Gecombineerd met vakantiewerk waarvoor ik achtereenvolgens wortelen mocht raspen, sla mocht kuisen of tankstationbroodjes mocht beleggen maakte dat een fantastische zomer, dat begrijpt u ook wel. Wehey!
En deze zomer? Deze zomer is de allereerste waar er ten huize S&S sprake is van een echt terras! Na vier jaar op een appartementje heeft ons krakkemikkig, overwoekerd stadstuintje nog eens drie jaar later plaats geruimd voor een klein maar fijn, gezellig terrasje.
Het is geen tuin met een voetbalveld vol gras of dramatisch uitzicht, maar we zijn er zo gelukkig mee. Er moeten nog een paar muren geverfd worden en je moet meedraaien met de zon, maar bij het eerste straaltje zon kan ik in mijn splinternieuwe ligzetel (thank god for Casa - twintig euro voor mega-ligcomfort!) ploffen. Ik moet gelukkig geen gras afrijden vooraleer ik kan genieten van mijn (ecologisch verantwoorde!) hout. Het enige dat ik moet doen is mezelf een lekker fris glas grenadine inschenken en luieriken. En als er nu één ding is dat ik goed kan...
Als u mij dus zoekt deze zomer, u weet mij te vinden:
8 opmerkingen:
De Halve Maan, daar durfde ik zelfs niet heen, zo'n vleeskeuring... fjew, de jeugdtrauma's steken weer de kop op ;)
Je terrasje ziet er schitterend uit!!
(is dat .s op de achtergrond?)
die gelakte teennagels zijn er om gedaan he! aaaaargh!
:-)
kakeltrut, ik vrees dat ik toch wat dagen gesleten heb op 'dalfmaan'.. och ja :)
kd: speciaal voor u staan mijn voeten en meer bepaald mijn tenen er bij op. misschien moet ik daar eens een stukje over schrijven, een jongen die huivert van.. tenen :)
Kijk, je was misschien geen zomermens, maar met die nieuwe tuin kan je er zomaar een worden :)
Mmm, da ziet er gezellig uit. Binnenkort eens komen 'terassen'. Hangt de hamaca er al? Grtn, Joris
Pief Poef Paf,
Je wint een webaward van Coolinary en dat is terecht maar ook straf.
Checksitout!
Zalig zo'n terras. Onze tuin is dat ook, maar het vele werk erin niet...
Van den aannemer trouwens ook nog boekskes gekregen met tal van tegels en allerhande terrasdingen... Alsof verbouwen niet moeilijk genoeg was moeten we ook nog met den buiten rekening houden.
Een reactie posten