En dan zit je daar in je bh en je niet-bijpassende onderbroek (mentale post-it: volgende keer geen kleedje maar een jeans aantrekken) bij de ostheopaat.
En dan moet je als op een paardje gaan zitten, handen op je schouders en dan hoor je je wervels knakken alsof iemand doodleuk zijn vingers even kraakt. Kr, kr, kr, krk.
En dan zit je de hele tijd je buik in te trekken. Volgende keer raak je geen chips meer aan. Echt!
En dan wordt je been in de meest rare posities gedraaid waardoor je alleen maar kan hopen dat je niet-bijpassende onderbroek alles wel netjes blijft bedekken.
En dan blijkt dat de pijn in je borstkas (waardoor je in het holst van de nacht al een of andere ernstige longaandoening begon te vrezen) gewoon van een wervel in je rug komt.
En dan vind je het plots toch wel een beetje raar, al dat fysieke contact.
4 opmerkingen:
Ge zijt ne krak.
Ik vind die "kr kr kr" 's echt zalig! Ik heb geleerd - door ondervinding - om mijn rugwervels zelf te 'kraken' wanneer ik in bed lig. Ben ik nu een rare (unieke) kwiet of zijn er nog mensen met 'krakende kwaliteiten' (lijkt wel een Suske en Wiske titel!)? Niet het gewone vingerkraken, maar het betere werk. Ik dacht dat .s bijvoorbeeld op commando zijn knieën kan doen krakken.
Sarah, ge zijt een krak en wanneer krijgen we nu is een échte roddelrubriek? :)
F
Ikke mijn duim, gewoon door die te bewegen, mijn rug bij het uitrekken, mij nek als ik het wil, mijn kniekes bij het doorbuigen... zal ik doorgaan! Dat is de tol die je betaald als je de big 30 gepasseerd bent.
Een reactie posten