Na een helse zoektocht naar nieuwe botjes, had ik vorige week ein-de-lijk prijs. En, hallelujah, ik kreeg zomaar eventjes twéé paar botjes in mijn schoot geworpen! Een rood paar en een zwart paar. De hemel te rijk, dat was ik.
Bovendien had ik –allergisch aan shoppen en verkoopsters die je een stretchjeansbroek met versierseltjes laten passen als je zegt dat je op zoek bent naar “een jeans, géén stretch, zonder versierseltjes”- diezelfde dag ook nog een nieuwe jeansbroek én twee rokken én een topje gevonden. Voorwaar, het was mijn lucky day!
De inhoud van mijn kleerkast verdrievoudigde plots, want de dingen die ik niet meer kon dragen vanwege kapot of versleten, hadden nu plaats geruimd voor hippe botjes en die waren blijkbaar te combineren bij zo goed als alles.
Maar een hip leven heeft ook een keerzijde. En dan komen we bij de KGG (ja daar zat u lekker op te wachten he).
Want ik kan niet meer fietsen zonder aan elk –overvol- kruispunt geweldig bruusk van mijn pedalen af te glijden. Want dat zijn mijn botjes óók: spiegelglad aan de onderkant. Dus als ik me weer eens met de versnelling op zes schrap zet om stevig door te trappen, schiet mijn rechtervoet steevast van de trapper af (meestal met mij erbij). En dat doet geen deugd. En –ik kan het je verzekeren- dat valt op.
Ook mijn immer sierlijke pasjes zijn op de werk (-en tevens glad geboende parket)vloer gereduceerd tot een hou-je-aan-elke-kast-vast-of-je-glijdt-uit-eendengangetje. Totdat ik me weer eens vergeet vast te houden en op niet zo sierlijke wijze uit de bocht vlieg.
Ach ja. Wie mooi wil zijn moet pijn lijden. Dat zei mijn moeder toch altijd.
Liefste lezers, ik heb nu al oude en hele oude Kleine Genante Gebeurtenissen aan uw neus gehangen. Maar: wie bent u en wat is uw KGG? Want, ik geef het toe, ik wil ook wel eens lachen. Met u.
Dat heb ik toch wel verdiend, als cadeautje voor mijn driehonderdste post, vindt u ook niet?
7 opmerkingen:
happy 300ste blogitem!!
bestaan daar al hallmark-cards voor? een gat in de markt voorwaar!
KGG's... er zijn er zeker, maar ik kan nu niet meteen op een concreet geval komen... misschien weten M of K er wel van mij, die ik (bewust) verdrongen heb...
mijn KGG van de afgelopen week sluit perfect aan bij de uwe, want ik heb ook een paar nieuwe botten. En de fietsmoeilijkheden heb ik zaterdag ook ineens mogen ondervinden.
Maar desondanks ben ook ik heel erg tevreden met mijn buit (botten, zomerbloesjes uit de stockverkopen, 'basics' uit het Paleis). Eens te meer omdat ze in die laatste winkel 100 euro te weinig hebben aangerekend op mijn visakaart.
Dusss, nu kan ik nog meer kleren gaan kopen! Joehoe!
goh mijn laatste kleine genante gebeurtenis was toen ik met E naar een concert ging, we wat stonden te shaken, hij mij een heupstoot geeft, ik mijn evenwicht verlies en een houvast zoek om niet helemaal te vallen... en die houvast bleek zijn kruis te zijn.
Van KD kan ik me alleen maar herinneren dat hij in petrol vrolijk achter een wit marcelleke aanliep en daaraan vroeg wanneer hij ging beginnen draaien. Hij dacht namelijk in hem de DJ van dienst te hebben herkent. Fout gedacht.
Of aan andere winkelde mensen vragen of ze dat ook nog in ne small hebben...
Ahum, een van m'n KGG's is bv. iemand proficiat wensen met een zwangerschap die er niet is... M.a.w.: ze was en is gewoon wat te mollig. Gênant, héél gênant!
Cis
ik heb een hele reeks van KGG, ook GGG trouwens. maar om het klein te houden, op de trein heb je geen palen of lussen om je aan vast te houden, dus ik ben zo een keer, op een volle spitsuurtrein, pardoes op iemand zijn schoot geeindigd. er was geen stoppen aan. of, toen ik het quebecois nog niet zo machtig was, de grapjes niet verstaan maar dan een halve minuut later wel meelachen (omdat lachen aanstekelijk is)...
Elke dag is voor mij (minstens) een KGG. Trouwens van juf Nele een goeie tip voor, eigenlijk meer 'tegen', gladde zolen: van die rubbere lapjes om eronder te plakken (antislipzolen!). Te vinden bij elke ouderwetse schoenmaker of nieuwerwetse brantano/scapino.
grtz,
d.
Zal ik eens een kgg vertellen van mijn wederhelft, kwestie van het voor mij leuk te houden! ;)
Een paar jaar geleden zaten wij te eten in een poepsjiek restaurant in de Ardennen, zo een restaurant waar ze je jas aannemen als je binnenkomt en waar de chef zelf de kaart komt toelichten. We hadden daar al een geweldige entree gemaakt, want we waren in volledige wandeltenue, compleet met modderige stapschoenen (dat verhaal bespaar ik u). Enfin... We bestellen -beetje op goed geluk, want de kaart was volledig in het frans en die toelichting van de chef was ook niet je dat. We krijgen een tijdje later een 'proeversbordje', bestaande uit een stukje vlees, een geleiachtige substantie en een warme vloeistof in een glaasje. Wij bestuderen dat dus eerst een kwartier om toch ongeveer te weten wat we gaan eten. Mijn geniale wederhelft besluit daarop dat die warme vloeistof 'waarschijnlijk saus is voor dat stukje vlees' en met een sierlijke zwaai giet hij dat goedje over dat vlees. op dat moment komt de ober die geeft ons de meest bedenkelijke blik. Bij het proeven bleek dan dat die 'vloeistof' eigenlijk soep was... Jongejonge en toen moesten de andere gangen nog komen... Gelukkig waren wij daar ongeveer de enige gasten. Hah, ik heb er tijdens het typen nog eens smakelijk om gelachen. ;)
Een reactie posten