Een mens moet nogal wat keuzes maken in het leven. En dan bedoel ik niet de triviale zaken zoals “wat eten we vanavond?” of “vindegij mijn gat niet te dik in deze rok?”. Hoewel dat soms natuurlijk ook van wereldbelang lijkt te zijn.
Wat ik wel wil zeggen: ik loop langzaam maar zeker tegen de dertig aan, wat wil ik nu eigenlijk écht gaan doen?
Zie ik iemand met een kindje achterop zijn fiets rijden, dan wil ik een babietje.
Lees ik de blog van een paar wereldreizigers, dan wil ik er een paar maanden op uit trekken.
Ga ik naar de info-avond van de opleiding kleuterjuf, dan wil ik niets liever dan al die cursussen ineens meenemen en erin vliegen.
En ondertussen ratelt het maar verder in mijn hoofd: die cursus duurt twee jaar, dus als ik er nu aan begin ben ik 29 als-ie afloopt. Tegen dan ga ik dus misschien wel eens nadenken over die kindjes.
Het (luxe-)probleem is dat die kindjes er liefst niet te laat komen, vanwege mijn biejooloogiese klok en mijn psiechooloogiese grens van dertig jaar.
Wanneer plan je dan die rugzakmaanden? Ideaal tussen plan één (kinderen) en plan drie (opleiding).
Maar wie weet komt die reis er dan niet meer van. En dat wil ik dan ook weer niet op mijn geweten hebben. En vriend S. zou daar al helemààl ongelukkig van worden. Bovendien zou hij dan overwegen om die grote reis alleen te maken. En daar zou ik dan weer ongelukkig van worden.
Och, herejezus, leefde ik maar in de fifties!
Zwijgen en huis houden en eten klaarmaken en roddelen met de buurvrouw en middagdutjes doen en de sloefen van vriend S. klaarzetten en om de twee jaar op reis naar de zee. Hop, in onze coole fifities-bak met een hele resem kinderen op de achterbank bijeengepropt.
Ja, dat zou het leven zijn!
12 opmerkingen:
Ik zou gaan voor :
1. reis; met kindjes zal het nooit hetzelfde zijn en je kan dat pas weer vanaf ze een jaar of 2-3 zijn. (dat is ons plan toch, want het jeukt verschrikkelijk)
2. opleiding; na de reis onmiddelijk mee beginnen
3. kindjes; na de reis onmiddelijk mee beginnen, kan makkelijk tijdens de opleiding
zo zou ik het aanpakken.
Dat laatste stukje lijkt een beetje op mijn leven, alleen is het bij ons 4 jaar geleden dat we nog op vakantie geweest zijn! ;)
(graptje he Rafje, graptje)
Haha :)
Maar jullie zitten bijna aan het tijdperk dat de kinders +2 jaar zijn, dus kunnen jullie binnenkort weer grote reisplannen beginnen maken!
saartje! niet teveel zorgen maken, de grote "3" is bij mij veeeeel dichter (nog 7 maanden) en ik zit ook met al die vragen in mijn hoofd. met wel kleine nuance: al twee grote reizen achter de rug, maar mijn biejologische klok tikt al een jaar of twee serieus luid, maar ik vind dan weer niet de geschikte partner...
mijn raad: niet té hard over nadenken, gewoon doen. en die biologische klok, daar kunt ge misschien gewoon tijdelijk de batterijen uithalen. Dan kunt ge gewoon uw ding doen, en tegen de tijd dat het uitkomt die batterijen er gewoon terug weer even in steken.
Biologische klokjes hebben geen batterijen.
Als het tijd is gaat de wekker af. Niks aan te doen.
Wake up & smell the dirty diapers :-)
(nog 2 maanden en ik mag weer ... hiep hoi ! )
Maar inderdaad : niet te hard over nadenken en gewoon een reis plannen.
Haha :)
Ik heb nog een alternatief, misschien: ik ga proberen om via de opleiding stage te kunnen doen in het buitenland! Ik heb bv iets gevonden waar je zes weken in Afrika in een kleuterschool stage kan doen. Nu nog zien dat ze dat op de hogeschool aanvaarden.
En reizen plan ik genoeg, dat is net een beetje het probleem ;)
New York City en Canada, nog vier weekjes jihaa!!
Beschouw het misschien als een grote luxe dat je al die keuzes kunt overwegen.Want eigenlijk heb je al veel mooie reizen gemaakt en binnenkort trek je weer de deur achter je dicht ,en hup de wijde wereld in.Ik denk dat je als je nog kleuterjuf wil worden je dat best niet op de lange baan moet schuiven.maak er dan meteen werk van...want eenmaal kindjes aan uw rokken zal het zeker niet gemakkelijk zijn.En die bioklok kan je gerust nog wat opschuiven...denk ik.
Groot gelijk, 't is echt een luxeprobleem. Conclusie: ik start er in september aan en de rest zien we wel. JIHAA!
Liefste zusje, Geniet er gewoon van zou ik zeggen, doe die fantastische reizen, ga voor kleuterjuf en die kindjes komen wel. Wat ik wel effe wil zeggen is dat je ook met babietjes op vakantie kan, een kind past zich sneller aan dan je denkt, alleen verandert jouw visie over "hoe gaan we op vakantie?", want dan is vakantie echt wel effe uitrusten zeker als je al vier bengels hebt rondlopen. Geloof me, dan wil je echt niet met de rugzak rondtrekken...
Ik wou ook luxeprobleem en niet nadenken in m'n post zetten... maar men is me blijkbaar voor!
Doe wat je wil maar blijf dromen...
take away dreams and all there's left is.... ik ben er bijna met die goeie Sid quote
al uw reacties op deze post eindigen met een uitroepteken.
De pot verwijt de ketel blablabla
Een reactie posten