Zet jezelf even in standje “slow motion” voor je begint te lezen. Gewoon voor een extraatje bij de beleving van het verhaal.
Voor ik ’s morgens naar het werk ga, drink ik meestal geen fokkietje, dus ik was nog niet goed wakker toen ik op mijn stalen ros sprong.
Op hetzelfde moment was er, iets verderop, een oud mannetje zijn stoep aan het schrobben.
Dat mannetje schrobt, snel, hevig. Zo hevig dat het onderste stuk van zijn borstel (de borstel zelf dus) wegvliegt. (denk aan de slow motion!) De houten borstel vliegt met een mooi boogje pal richting fietspad.
Uiteraard passeer ik daar net op dat moment. Ik gooi alles toe, rem keihard, met als gevolg dat mijn achterste wiel omhoog komt. Ik zie mezelf al bijna over mijn stuur vliegen, recht op een geparkeerde auto, of erger nog, midden op straat.
Maar ik was nog niet goed wakker, dus nog niet snel aan het fietsen, dus in plaats van spectaculair door de lucht te schieten, houdt mijn achterwiel eventjes ter plaatse rust in de lucht en valt mijn fiets flauwtjes omver naar links.
Ken je dat, het besef dat je aan het vallen bent, terwijl je valt? En de honderd dingen die je dan tegelijk denkt (oei ik moet hier weg – ik moet mijn voet neerzetten –kin ver van de grond houden – kan ik dat hier nog ontwijken - oei mijn broek gaat vuil of kapot zijn – rijdt er nog iemand achter mij – hoe belachelijk is dit - ik heb die geparkeerde auto toch niet geraakt – of erger nog dat mannetje – ik moet .. PATS) maar dat je toch geeneen van die dingen effectief doet of kan doen.
“Och got, ik krijg bekan iet! Gogget?” zei de meneer. “Ik zen 75 jaar mor dat hem ik naa nog noowet meegemokt!”
Ik ook niet, meneer...
9 opmerkingen:
En ik maar denken dat de Turnhoutse baan gevaarlijk is...
veel schade/pijn ?
En... is aave nieve velo na al kapot maske?
Dei van 't waark.
Nieje, nie veul zier: alleen maar een kapotte knie (en mijn vorige blauwe plek was net genezen! van die zatlap op een feestje twee weken geleden die het zo nodig vond om mij als ondersteuning te gebruiken tijdens zijn zatte dansjes, zodat ik op mijn twee kniekes op de grond belandde).
En gelukkig ook geen kapotte fiets!
In Brussel ooit iets soorgelijks meegemaakt in een eenrichtingstraat. Ik was daar met ter vermaak van de medestudenten "raar" aan het doen op m'n gloednieuwe BMX. Ook achterwiel in de lucht maar de straat helde af, zodat ik wel over het stuur ging. Mijn licht baggy pants bleef aan het stuur hangen en mijn schouders waren tegen de grond gepind. Ik kon met anders woorden niet weg en er groeide precies nen BMX uit mijn gat. Toen er zo'n auto of 5 stond te claxoneren is iemand me maar komen opduwen. Daar is nog hard mee gelachen
Dat valt voor mij al niet meer onder 'kleine' genante voorvallen zunne!
;)
Och hier zunne, ons madam.
Mag ik u herinneren aan uw eigen reactie bij mijn éérste kleine genante gebeurtenissen? heh? HEH?? :p
haha ik ken dat gevoel van aan-het-vallen-zijn met de fiets. Helaas zat vriendin w achterop en kent zij dat gevoel niet. Gevolg: ik kon nog wel mijn pootje zetten en wat verder hinkelen en zij lag met de fiets op de grond. Ik heb nog nooit iemand gezien die zo snel weer opstond als zij :) M
Jamma Sarah, ik had het over sid zijn kgg.
Die van u viel (pun not intended) nog mee. ;)
Aaaaaaah ok. DAT is inderdaad GEEN KGG meer, helemaal akkoord ;)
Een reactie posten