Wat IS dat toch met mijn lief en kinderen! Elke keer als het onderwerp nog maar vijf kilometer in de buurt komt zit het ertegen.
Ik zit al vanaf het moment dat mijn eerste neefje geboren werd te popelen om dat zelf ook eens mee te maken. Even erbij zeggen dat ik toen zestien was, en dat ik binnen twee maanden zesentwintig word. Dat is dus al tien jaar dat ik wel zeker weet dat ik ooit zelf mama wil worden. Daarom nog niet morgen, maar zeker wel ooit.
Eigenlijk is er niets anders dat ik zeker weet, dan dat ik óóit een paar zonen of dochters wil.
Maar mijn lief vindt kinderen (behalve die van mijn zussen en onze vrienden, sóms-als er een retour-ticketje bijzit) vermoeiend, het einde van je leven, al dat gebleet en al die vuile pampers.
Ik snap niet vanwaar het komt en ik weet al helemààl niet of en wanneer dit ooit zal overgaan. Dus, moeders en vaders, misschien helpt het als jullie eens een ode aan het ouderschap neerpennen, speciaal om mijn lief een beetje te temperen in zijn ideeën hierover. Wie weet helpt het, ook al is het maar een klein beetje.
Komaan. Shoot.
52 opmerkingen:
oei, ik hoor hier iets heel hard tikken blijkbaar...
een vriend van mij (stijn) was net zo als s, maar de dag dat hij zijn eigen dochter in handen had, was hij volledig bijgedraaid, en nu is hij de meest fiere vader...
en toen ik hier op mijn werk even moest meedraaien in de fabriek tijdens mijn opleiding, vertelde een van de stoerste bonken mij, dat hij altijd had gezegd dat hij niet zou huilen bij de geboorte van zijn eerste kindje, maar stilletje gaf hij me toe dat hij dat wel gedaan had, omdat hij het zo mooi vond...
maar je moet vooral met zn tweeën overeenkomen natuurlijk...
moeilijke topic hoor...
Ok, heb er vannacht een helse nacht opzitten. Wel 10 keer kunnen opstaan voor mijn zoontje, waarschijnlijk last van tandjes, of oortjes of krampjes of... Hij kan het nog niet zeggen, dus het is voorlopig nog altijd raden. En ja, ik heb gevloekt en nu zit ik hier met wallen onder de ogen en een enorme hunkering naar mijn bed. Op mijn zoontje ben ik niet kwaad (meer), hij kan er tenslotte ook niets aan doen. Vanmorgen één blik van zijn mooie grote blauwe oogjes, een zalige hoofdje-op-mijn-schouder toen ik hem het bed uitnam en die zachte, warme peuterwangetjes in mijn nek, die kleine handjes op mijn armen, grijpend naar een knuffel en toen kwam het eruit, zomaar, opeens: 'mama mooi'. En ik stond daar, moe en met wallen onder mijn ogen. Die traan kon ik dan ook niet meer bedwingen.
Sara
oh! amaai da's schoon!
ik heb zowaar zelf tranen in de ogen.....
Ik begrijp die drang niet om je hele leven in een gezinsverband te willen persen. Het gezin is ook helemaal niet de hoeksteen van de samenleving, zoals sommige religieuze domoren nu nog steeds beweren.
In het begin gaat het meestal nog wel goed in zo'n gezinnetje. Maar als de eerste lichting Ikea meubilair versleten is, gaat het schrijnen. Biologisch gezien is het onverstandig om een kind te krijgen. Het is een aanslag op je vrijheid als individu, op je gezondheid, op je tijd. Je wordt kwetsbaarder. Als individu ben je beter af zonder kind. Vanaf het moment dat het bevruchte eitje zich in de baarmoederwand nestelt, begint het uitvreten. Je kunt wel zeggen: het is het belang van de soort dat er wordt voortgeplant, maar `de soort' is een abstractie. Die bestaat uit individuen. En het belang van de soort is strijdig met dat van het individu. En wij hebben als individu de keuze.
Er bestaat trouwens geen biologische verlangen naar een kind. Het verlangen om te neuken is biologisch bepaald. Er is een drang om te paren, niet om te baren. Ik verbaas me over die bereidheid van vrouwen om kinderen te krijgen. Wij zijn de enige diersoort die weten dat van paren baren komt, en sinds kort hebben we ook prima middelen om dat verband te doorbreken. Ik denk dat het nog wel een eeuw duurt voor we zo verstandig zijn om ons gedrag daar echt goed aan aan te passen.
Kinderen willen krijgen is een sociale drang. Vrouwen nemen kinderen omdat ze moeder willen spelen. Dat is een rol die hoog aangeslagen wordt in deze maatschappij. Mensen die geen kinderen willen, zoals ik, worden altijd ter verantwoording geroepen. Terwijl het omgekeerd zou moeten zijn!
Midas D: Er is maar 1 onderdeel van uw stelling waarmee ik het eens ben: als individu heb je een keuze. Daarom dat er ook vóór kinderen gekozen wordt. En gelukkig maar. Kinderen verrijken het leven en houden ons jong.
Ik begrijp dat u verbaast bent om de bereidheid van vrouwen om kinderen te baren, u bent namelijk een man. U kan daarom onmogelijk begrijpen dat er wel degelijk een verlangen bestaat om leven in je te voelen groeien.
U kiest ervoor om geen kinderen te hebben, dat is uw goed recht. Maar dat is geen vrijgeleide om anderen, die wel bewust voor kinderen kiezen, af te schilderen als mensen (vooral de vrouwen dan) die enkel willen voldoen aan de 'sociale drang' en 'moedertje willen spelen'.
Ik denk dat u een eenzaam man bent, die een theorie heeft ontwikkeld om aan zichzelf te verklaren waarom hij niet voor kinderen kiest. Ik voel met u mee, veel sterkte.
Oh, maar ik benader het onderwerp hier zuiver als bioloog hoor. Iedereen doet maar op, maar ik vind het jammer dat wie niet voor kinderen kiest zich keer op keer moet verantwoorden.
Ik heb ook geen krokodilletjes en ik heb geen pandaatjes en ik heb ook geen goudvissen, maar dat belet mij niet om als bioloog over krokodillen, panda's en goudvissen te schrijven. Dat vindt iedereen normaal, maar als het over kinderen gaat, zoals in mijn boek De Larf, dan wordt dat verwijt wel gemaakt. De meeste boeken over kinderen worden geschreven door mensen die wel kinderen hebben en die er ook heel veel van houden. Houden van is het mooiste dat er is, maar liefde maakt blind. Juist omdat je erg houdt van het onderwerp waar je over schrijft, loop je het risico dat je de boel door een bril bekijkt die de zaak niet verheldert. Ik wil niemand het plezier van de zwangerschap of de hoop op wat komen gaat ontnemen, absoluut niet.
En dat met die eenzaamheid valt goed mee. Dank voor de bezorgdheid.
Karen, je neemt me de woorden uit de mond.
Midas D, het zijn enkel bange individuen die misschien beter af zijn zonder kinderen. Je kan niet weten waarover je spreekt als je geen kinderen hebt. Heb jij spijt dat je bestaat? Het is namelijk dankzij je ouders dat jij Midas D kan zijn.
Enfin, dat allemaal om maar te zeggen dat ons Sarah gerust de gevoelens mag hebben die ze al 10 jaar nu en dan eens voelt opkomen. Daar is helemaal niets mis mee meid!
Sara
Zie hoger...
Gezellig hier. Maar ik ben nog niet overtuigd.
Wij hebben net beslist om vanavond uit te gaan eten en daarna misschien nog op stap te gaan. Ik vind dat zalig, last minute-plannen. Als je thuis een baby, peuter, kleuter of een ander soort kind hebt wachten, lijkt me dat onmogelijk. Niet? En ik wil volgend jaar een paar maanden gaan rondtrekken. Dat lijkt me nogal moeilijk met een buggy...
Oh ja, die dingen van Midas Dekkers heb ik gepost, maar ik ben het ook helemaal niet met hem eens hoor.
Ik heb niet gezegd dat ik NOOIT kinderen wil, ik heb gezegd dat ik er NU absoluut nog geen wil...
Ergens is kiezen voor kinderen echt wel een vorm van egoïsme hoor: wij hebben bijvoorbeeld voor een kind gekozen omdat wij er eentje wilden, en we kiezen nu voor een tweede omdat dat toch leuker is dan maar eentje alleen, niet - of toch niet in hoofdzaak - omdat het leven zo mooi zal zijn voor die kinderen... Maar de liefde voor en van die kinderen rechtvaardigt voor mij dat egoïsme. Ongelooflijk mooi voorbeeld: het stukje van Sara hogerop.
Midas D., stel dat uw theorie klopt, dan zou de mens binnen de kortste keren uitsterven omdat niemand nog bewust voor kinderen zou kiezen. Welke andere diersoort vertoont dat destructieve gedrag? De drang om ons voort te planten is onze natuur. Laten we die maar haar gewone gang gaan...
Aan .S: komaan kerel, 't is voortplanten geblazen. En zeg niet dat je dat niet ziet zitten, want dan krijg je het met mij aan de stok!
Sarah: aan onze Lucius zit ook een retourticketje. Dus als je eens een gebrek hebt aan neefjes en nichtjes om voor te zorgen...
B.
Aan Bieke: Raf was ook dertig, dus ik heb nog twee jaar :)
.s
Hij mag altijd langskomen hoor!! Met veel plezier!
En Sven, mag ik mezelf even citeren: "Daarom nog niet morgen, maar zeker wel ooit".
Voor mij mag het ook nog één of twee jaartjes duren hoor liefje. Maar ik vind het zo gek dat je dat nu al niet zeker weet, juist omdat ik dat wél zo zeker weet.
Zoals gezegd: ik hou wel van last minute-plannen. Ik weet niet of ik morgenvroeg zin heb in een boterham met choco, ene met confituur of toch maar ene met banaan en kandijsuiker. Heel lekker trouwens, dat laatste...
Ok, kinderen krijgen is natuurlijk van een iets andere orde, maar ik kan nu echt niet zeggen of ik dat over een half jaar, een jaar of twee jaar wil.
Dit belooft een lange topic te worden...
Ik bedoelde dus dat Lucius altijd mag langskomen he Bieke ;)
Na de tirades op de mening van Midas D durf ik hier nog amper mijn gedachtengoed neerpennen maar toch.. Here goes!
Ik kan heel goed begrijpen dat je bepaalde dingen wil in het leven, waaronder kinderen, wereldreizen en dergelijke maken. Het valt dan wel te zien of het ene het andere niet uitsluit natuurlijk...
Ik ben opgegroeid in een gescheiden gezin met een adoptiebureau voor rwandezen op 3 voordeuren van de mijne en ik ben er van overtuigd dat dat mijn visie zowel op "vreemdelingen" (wat een verschrikkelijk woord) als op ouderschap gevormd heeft.
De moderne kinderwens is er meer en meer één van "ne jonge, blauwe ogen en zwart haar" op bestelling via allerhande ingrepen en wetenschappelijke tussenkomst. Het kan, het mag dus waarom niet... maar dan mag ik dat ook egoïstisch vinden als je weet dat er zoveel kindjes in Afrika, Azië, Zuid-Amerika door een hel gaan gewoon doordat ze geboren zijn en afgestaan.
Niets dan respect voor mensen die ten volle voor adoptie kiezen!
Rest me nog te zeggen dat
* ik het heel goed kan vinden met de koters in m'n al dan niet direct omgeving en dat ik er later misschien ook wel enigte wil :-)
* er naast een adoptiescreening er van mijn part ook een ouderscreening mag komen
* de westerse mens door en door verwend is en niet beseft waar ie zich druk in maakt
Eigenlijk allemaal heel waar. En ik wil ook héél graag een kindje adopteren, maar als meneer S. dan zou moeten kiezen, blijkt dat-ie er liever zelf eentje maakt dan er eentje te adopteren! Go figure... :)
Maar ik heb net de mededeling gekregen van mijn lief: "zeg dat ik naar rechts moet en ik ga naar links".
Dus ik denk dat ik gewoon ga zeggen "ik wil geen kinderen", dan wil hij er vast wél ;)
Tot zover de bewondering - die sinds zijn uitspraken over sport toch erg groot was - voor Midas D. (of voor s. die een alias als Midas D. heeft gecreërd)
Maar de lijn in zijn uitspraken begint me duidelijk te worden. Ik denk dat Midas de overwaardering van dingen wil relativeren.
Maar het is natuurlijk ook gevaarlijk om alles te over-relativeren. Want laat je de diepste emoties, de eerste verwondering, en het 'oog' voor mooie dingen/gebeurtenissen, dan wordt het leven toch maar heel gewoontjes.
Is het niet zo dat de 'gulden middenweg' de ideale oplossing is voor alles. Af en toe relativeren waar nodig, en nu en dan bewondering en waardering voor de schone dingen des levens (en dat kan dus voor iedereen iets anders zijn).
En je kan toch niet negeren dat het dragen, baren, groeien, praten, stappen,... van een nieuw wezentje wonderlijke gebeurtenissen zijn, waar wij vrouwen voor kunnen zorgen dat ze gebeuren!
En het feit dat vrouwen bereid zijn om pijn te lijden, zorgen te dragen, de slapeloze nachten en energievretende dagen erbij te nemen, dat kan volgens mij niets met de drang om te neuken, te maken hebben. Die 5 minuten kunnen niet vergeleken worden met een leven lang de zorg voor een kind dragen.
Dat soort uitspraak kan alleen maar van een man komen!
blijkbaar heb ik zo'n 15 'comments' gemist. Dat komt ervan als je probeert een comment te schrijven tijdens het werk: dat kan even tijd in beslag nemen
Vijf minuten!!!???
Euh, hallo? Dan zou ik ook liever kinderen baren...
aan s.:
Doe nog 2 jaar waar je zin in hebt en zie dat het tegen dan uit je systeem is.
Het is idd zo dat je voor het ouderschap een heel deel zal moeten 'opgeven'
Maar geloof me vriend, dit wil je niet missen.
Allez Jornt, u wil ik nog geloven. Wij willen trouwens nog eens dringend langskomen. Dan kan Josse nog eens met mij lachen!
Al had je zaterdag wel naar Ravels mogen komen hé Jornt!!! Maar toch, ik begrijp je volledig want die namiddag was heel plezant... nog één vraagje, mag je als vader dan ook rustig zat worden of is dat not done :-)
Sid Frisjes: dat is ook precies wat ik bedoel met dat egoïsme. Ik vind adoptie trouwens ook heel nobel hoor, maar daar staat wel tegenover dat de mensen die voor adoptie kiezen meestal in de onmogelijheid zijn om zelf kinderen te krijgen...Slechts een minderheid kiest voor adoptie omwille van de vele kindjes die anders geen mooie toekomst hebben... Adoptie is dus ook heel vaak een egoïstische keuze.
.S, jij beseft toch wel dat Sarah u ongelooflijk graag ziet he? Want als zij al 10 jaar zeker weet dat ze kinderen wil en jij weet het eigenlijk nog niet 100% zeker, dan wil dat eigenlijk zeggen dat zij u boven haar kinderwens stelt... Ikzelf zat een jaar of 5 geleden in dezelfde situatie. Ik heb toen aan manlief gezegd dat hij eens dringend moest beslissen of hij kinderen wilde of niet, want dat ik - hoe graag ik hem ook zag - in dat laatste geval naar een ander manexemplaar op zoek zou gaan... Gelukkig wou-ie er! En een jaar of drie later was er onze eerste baby! ;o)
Je hebt wel een punt ivm die laatste minuutplanning. Dat kan je uit je woordenboek schrappen vanaf het moment dat je mama of papa bent... Soms heeeeel erg jammer, want je kan niet gewoon de deur uitgaan als je zin hebt in een filmpje of een restaurantje of een fuifje.... En dat wil al wel eens wringen. Dat is een feit!
B.
Kan je nog een wereldreis maken als je kinderen hebt?? laten we zeggen 5 à 8 maanden naar kweetniewaar??? Gezien ik geen kinderen heb weet ik dat natuurlijk niet :-) Volgens mij is het heel simpel al jullie dromen waar te maken en is het gewoon een kwestie van de juiste volgorde te vinden...
Soit ik heb altijd tegen vrouwlief (vriendinlief) gezegd dat ik geen kinderen wil voordat we een eigen huis hebben, en we zijn nog altijd op zoek....
Als we er één hebben laat ik weten hoe het mede de vorderingen is gesteld op dat punt :-)
En Natalie, breek me de bek niet open over de uitspraken van Midas Dekkers over sport... :)
Sporten zou dezelfde stoffen in de mens zijn "harsens" vrijmaken als sexen... al moet je het dan wel langer dan 5 minuten volhouden naar't schijnt!
zal ik eens beginnen over mijn theorie van "a gay new world" of "gaytopia" en wat daar de rol van de "neukmensen" is?
:-)
Kristof: nee!!!
:)
Stoffel, ik wil het NIET nog eens horen!
Nog zoiets, waarom mogen homo's en lesbo's geen kinderen adopteren maar wel krijgen (de dames dan?)
Dat is toch bij de haren gegrepen
Ik ga er nog altijd vanuit dat 2 ouders in vele gevallen beter is dan één of geen...
En wil ik dat gay ding weten???
Voor alle duidelijkheid, het is algemeen bekend dat het vooral een mannenprobleem is om hét langer dan 5 minuten vol te houden
;)
En als het over de Midas-uitspraken over sport gaat. Ik kan hem alleen maar bijtreden in zijn mening, dat je niet persé 7 keer per je moet gaan afmatten in de fitness om een gezond lichaam te creëeren.
Ook hier hanteer ik de regel van de gulden middenweg van 'middelmatigheid' nl. trap (oplopen ipv stappen) ipv lift, wandelingen met hond, fietsen als ik kan,....
Mensen, ik heb net een persoonlijke uiteenzetting gekregen over de 'Gay New World'-theorie en ik kan hem alleen maar toejuichen! Leve Stoffel!
Mail ook eens naar mij dan? Of what the heck, publiceer 'm gewoon! ;)
dank u dank u
u kan mijn boek 'Gaytopia: a gay new world' binnenkort kopen in de betere boekenhandel...
.s zn quote komt als testimonial achteraan op de cover!
ok hier dan de korte inhoud:
het jaar is 2540. De wereld is verdeeld in drie kampen: de homo's, de lesbo's en de neukmensen. de evolutie heeft verder zn gang gezet; elke bevolkingsgroep doet wat ie het liefste/beste doet: de neukmensen, vrij duidelijk, zorgen voor de voortplanting en doen dus wat ze het liefste doen.
De lesbo's hakken hout, rijden met de vrachtwagens en fietsen.
De homo's genieten van kunst, cultuur.
de neukmensen zorgen voor opvolgelingen die worden opgeleid door de lesbo's en homo's. Na het bepalen van hun geaardheid krijgt de kleine zijn plaats in de maatschappij.
Het kan eenvoudig zijn: iedereen gelukkig :-)
En het mooie van de theorie is dus dat sarah haar kleine krijgt en dat ik nog altijd zonder problemen kan reizen, uitgaan enzoverder enzovoorts! All in favour?
Sorry dat mijn nieuwe comment zo lang op zich laat wachten maar ik lig DUBBEL én STRIJK van het lachen :D
tbeloofd toch een bestseller te worden, nee?
als je zonder dt-fouten leert schrijven wel ja ;)
in gaytopia schaffen we die af, stomme regel
Geen DT regel meer... waar mag ik me inschrijven! En koken is dan toch een bezigheid van de homo's, niet van de lesbo's mag ik hopen
uiteraard! :-)
En wij worden dus betaald terwijl we deze blog lezen he (allez, ik veronderstel toch dat ik niet de enige ben die druk aant werk is)! Hoe fantastisch kan het leven zijn!
B.
het is bij deze bewezen: met een simpele blog-post kan je een interessante discussie op gang brengen... mijn baas moest eens weten waarvoor hij me betaald...
Dit is dus de ideale post (ok de 50ste had beter geweest) om reclame te maken voor m'n eigenste kookblog te promoten. Het laatste stukje gaat over de geweldige trilogie "de basis", "het product" en het gerecht.
En omdat ik hier al een paar keer van den toren heb geblazen over egoïsme en content zijn, maar vooral omdat mijn stukje over de boekjes geapprecieerd werden en ik aan "lezerbinding" wil doen mag ik van de uitgeverij Homarus er eentje weggeven... een prijsvraag volgt, dus hou die coolinary.be in de gaten.
Dit is dus de ideale post (ok de 50ste had beter geweest) om reclame te maken voor m'n eigenste kookblog te promoten. Het laatste stukje gaat over de geweldige trilogie "de basis", "het product" en "het gerecht".
En omdat ik hier al een paar keer van den toren heb geblazen over egoïsme en content zijn, maar vooral omdat mijn stukje over de boekjes geapprecieerd werden en ik aan "lezerbinding" wil doen mag ik van de uitgeverij Homarus er eentje weggeven... een prijsvraag volgt, dus hou die coolinary.be in de gaten.
Een beetje laat lees ik de post en al zijn comments...
(Ik heb nog geen werkgever die mijn bloggedrag wil sponsoren :-)
Ik wil me ff richten tot de twee personen in kwestie: S & S. nog niet zo lang geleden was dezelfde kwestie onderwerp van discussie tussen mij en T. Nu ja, discussie, relatiecrisis zeg maar (en niet zo eentje over de kleur van het behang).
Onnodig te zeggen dat er geen consensus bereikt is want hoe kan je nu iemand overtuigen om niet/wel kinderen te willen. Het is vooral iets wat je voelt, zonder rationele argumenten. Nu is het onderwerp weer even van de baan, (wegens druk timmerwerk aan een nieuw ingeslagen weg) maar ooit komt het wel weer terug. Gevoelens kan je nu eemaal niet verbergen.
Mijn advies: forceer elkaar niet. Mannen kunnen nu eenmaal maar een pint verder denken en vinden dat best zo. Maar schrikken nu eenmaal van dat langetermijndenken.
Alles komt op zijn tijd, en ik geloof dat op een bepaald moment de horloges gelijklopen.
Eriksken, ik dank u OPRECHT!! :)))
Een reactie posten