- dat je je blauw ergert aan super-uitgeruste fietsers (incl. speciale fietszakken en strakke broek) die zo traag rijden dat ze jou daarmee vertragen?
- dat je stiekem stukjes van het bouillonblokje eet?
- dat je het miniblikje tomatenpuree uitlepelt?
- dat je vroeger zo hard moest wenen toen die robot (in de serie waarvoor Willeke Alberti “Samen zijn” zong) stierf?
- dat je je al jaren afvraagt hoe die serie eigenlijk ook alweer heette?
- dat je toen dacht dat die robot echt bestaan had?
- dat je nu nog altijd tranen in je ogen krijgt als je per toeval dat liedje nog eens hoort?
- dat je mp3-speler soms precies de soundtrack lijkt bij de Film van je Eigen Leven?
- dat je het soms mist dat je met al je zussen en mama aan tafel, tijdens het avondeten, met z’n allen zat te tetteren en te kletsen?
5 opmerkingen:
Pompy (de Robodol),
Al ben je 20j geleden heen gegaan, we zijn je niet vergeten!
.dankjewel.
Samen zijn, is samen lachen, samen huilen.
DANK U JORNT!!!!!!! 1000 x dank! Ik zal je ook nooit vergeten :))
Gij hebt precies toch wel veel trekjes van uw moeder.Dat samen tafelen mis ik ook nog heel dikwijls behalve toen er witloof op het menu stond!!!Doei!
Stukken van een bouillonblokske eten???
Sarah... ge hebt hulp nodig...
Het Lied ken ik nog wel, maar de rest zegt me weinig. Dacht ook eerder aan Robin de Robot van B&A. Allemalmachies!
Kristof
Ik was wel erg jong toen (23 nu) maar elke keer als ik dat liedje hoor moet ik denken aan die robot die in de vijver reed.... Snik!
Een reactie posten