Alles wat met auto(rijden) te maken heeft, daar krijg ik een beetje de zenuwen van.
Na het rondsjezen met een klein automatiekske in Canada, waar de wegen breed zijn en de tegenliggers bijna nihil, moet ik zeggen dat er al véél verbeterd is, maar geef mij toch maar de fiets.
Als ik dan nog niet genoeg kriebels heb omdat ik ergens naartoe moet rijden waar ik de weg niet ken en ik moet dan ook nog eens gaan tanken, vind ik het al helemaal niet meer leuk. Meestal sta ik te ver van de pomp, of aan de verkeerde pomp, of ik val stil vlak voor de pomp. Ja, mij kan je al van ver herkennen in een tankstation.
Maar sinds Canada gaat alles beter, dus ik reed gisteren gezwind naar het tankstation bij ons om de hoek. Netjes geparkeerd vlak aan de juiste pomp. Rustig naar de bancontact-automaat (die iets verder weg, aan een andere pomp stond) gestapt, juiste pompnummer ingegeven, kaart niet ingeslikt, alles ging perfect. Oef. Ik stap terug naar mijn pomp, de juiste pomp, hoera hoera.
Staat er een Pool te tanken aan
mijn pomp, aan de andere kant! Eerst had ik het nog niet door, maar gelukkig kreeg ik snel in de mot dat die Pool mij deftig in 't zak aan zetten was! Ik zette mijn stoerste gezicht op en zei
"hela, seg, gij zijt wel me mijn 'dinges' aan 't tanken he!!"Doet die kerel of hij uit de lucht komt gevallen.
"O
h, ja, oei, ik zal tot tien.. of nee tot twintig euro tanken en dan betaal ik u gewoon".
- "Zeker?" vraag ik
"hebt gij wel geld bij?" "Jaja, geen probleem" zegt Poolmans.
Ja tarara dacht ik. Slimme Sarah wordt hier een beetje beduveld waar ze bij staat. Dus ik probeerde alvast de nummerplaat te onthouden en de man zijn gezicht te definiëren (voor die robotfoto, weet je wel).
Maar hij tankte netjes tot juist op 20 euro (waarom lukt mij dat nooit?
damn die centjes!) en gaf me een twintigje. Ik hoop dat het een echt is.
O ja, de rit viel trouwens reuze mee. Ik ben maar één keer verkeerd gereden!