Niet die grote lap biefstuk, maar gehakt en spekjes.
Dat is wat vegetariërs het meest zouden missen op hun menu, las ik ooit eens in een vegetarisch kookboek. Voor mij zou dat alleszins kloppen als een bus, want biefstuk eet ik sowieso nooit, gehakt en spekjes daarentegen...
Een van de schuldigen waarom ik er nooit in zal slagen om 100% vegetariër te worden, is mijn moeder. En haar veldsla met krepkessaus. Want als er iets is waar ik mij ziek aan kan eten, dan is het dat wel.
Dat is simpele, winterse armemensenkost, maar zo lekker, jong. Je maakt het zo:
- Kook patatten.
- Was de veldsla.
- Bak spekjes. Schep ze uit de pan. Laat het bakvet in de pan op het vuur.
- Doe wat bloem bij het bakvet en roer goed (zoals je een roux maakt).
- Voeg wat water (max. een glas) toe en blijf roeren.
- Kruid met peper en zout en dan: een scheut azijn. Het moet een beetje zurig smaken.
- Doe de spekjes terug bij de saus.
- Klaar!
Je kan alles netjes in drie vakken op je bord verdelen, maar het lekkerste is het om alles door elkaar te mengen en dan op te eten. Echt waar, dat is zo lekker.
En vandaag en morgen eten we weer geen vlees, dat compenseert, nietwaar.
7 opmerkingen:
Amai, voor mij klopt dat ook, van dat gehakt en de spekjes. En ik krijg honger van je beschrijving :-)
Ik doe dat altijd met krulandijvie en ook nog een ajuintje erbij (en dan spekjes, patatjes, azijn) mmmmmm
Grappig, Marion, op Facebook ook al ontdekt dat het precies toch een Limburgs recept is. (mijn mama is van Hasselt)
Lekker, écht lekker he!
Spekjes & gehakt niet, maar chipolata! Mmmm.
Hmm ja. Maar dat is ook een soort van gehakt he, worst?
Een award en een liefdevolle schup onder uw gat: http://andergoeds.blogspot.be/2013/01/kadoos-1-een-award.html
:)
Grappig, mijn mama maakte dat vroeger ook met andijvie. In Hasselt :-)
Een reactie posten