maandag 24 oktober 2011

Kaas met grapjes



Of hoe mijn lief altijd de ronde stukken kaas laat liggen en alleen de rechte stukken opeet.

En dan gaat de kaas in staking. Ah ja.

vrijdag 21 oktober 2011

In the mood

Hoera! Ik heb net mijn moodboard voor de Secret Santa doorgestuurd. Het is eigenlijk een collage van losse foto's die ik eens bijgehouden heb in een mapje op mijn bureaublad voor 'ooit, als, wie weet'.

Nu ik ze bij elkaar zie, valt het me pas op hoe dromerig de meeste foto's zijn. Er lijkt daar vooral precies vanalles te zweven. Och, een beetje zweven is leuk, toch? Eigenlijk zou ik het liefst gewoon in die foto's binnenvliegen!
klik op het beeld om in te zoomen

En nu maar hopen dat Mr. Coolinary mijn naam toebedeeld krijgt. Njam njam!

woensdag 19 oktober 2011

Oh, oh, oh

Soms stoot je op van die blogs waarvan je mond openvalt om zo de komende twee uur te blijven hangen. Oh Happy Day is er zo eentje. Ik vond 'm via Sjoe Sjoe.

Serieus. Hoeveel geweldige ideeën kan één vrouw hebben?! Ik wil gewoon al een feestje geven door nog maar naar haar website te kijken. Alléé! Mooie zakjes met reuzeconfetti's fabriceren? Waarom niet! Vrolijke mini-piñatas maken? Jot, jom!

Pop-upkaartjes, geheime feestjes, photo-props, prachtige uitnodigingen...

Ik probeer foto's te selecteren maar bij elk prentje wil ik op de rechtermuisknop klikken.


Maar wat me nog het meest intrigeert is het knopje met de 'invitations'.

Bij Oh Happy Day hebben ze namelijk iets dat mijn ogen uitsteekt.
't Is te zeggen: twee dingen. Eén voor elk oog, ha.

Een letterpress en een gocco-printer. En daar kan je van deze zalige dingen mee maken.



Dat is toch té prachtig, he. Om maar te zeggen: ik wil dat oo-hoo-hooook!

Alle foto's van www.ohhappyday.com.


(Helaas worden gocco's niet meer geproduceerd en durf ik geen tweedehandse kopen omdat de benodigdheden dus ook snel op zullen geraken. Snif.)

(En een letterpress -hoe heet zo'n ding eigenlijk in 't Schoon Vlaams?- is volgens mij keiduur. Of niet?)

maandag 17 oktober 2011

100% Home Made

Men neme:

1 rompertje van de Zeeman
1 potje textielverf
1 penseel
1 goed in het vlees zittende, schaterlachende, zeverende baby


Tekening naar keuze erop schilderen (op het rompertje, niet de baby), ...


... fixeren met het strijkijzer, wassen en klaar is kees!

zondag 16 oktober 2011

Sarah & het Stokje

Ik kreeg een stokje van Madrina. Ze wil tien dingen van me weten die niemand weet. Nu heb ik twee jaar geleden al wel tien geheimen met jullie gedeeld, maar kom, ik ben van goede wil dus ik geef er u tien nieuwe:

1. Ik droom ervan om ooit een Echt Kinderboek te schrijven. Een boek dat zo succesvol is dat ik een buitenverblijfje kan kopen waar ik dan heel de dag onder die appelboom kan gaan zitten. Dat spreekt voor zich.

2. Ons kabelabonnement opzeggen was de beste beslissing sinds lang. We hebben een klein bakje waarmee we één en Canvas nog kunnen ontvangen en dat is meer dan genoeg. Ik snap hoe langer hoe minder waarom zoveel mensen hun tijd verdoen met zoveel domme tv-programma's terwijl ze intussen oneindig veel fijnere dingen zouden kunnen doen, zoals op café gaan, naar de film gaan, lezen, vrienden bezoeken, slapen, dansen in de living, ...

3. We dromen ervan om binnen een paar jaar een maand of drie met een busje door Europa te trekken. Kwestie van onze dochter onder het motto "jong geleerd is oud gedaan" alvast goed voor te bereiden op een leven vol reizen. Als het even kan.

4. Ik heb een hekel aan overgeven. Alles beter -zelfs drie dagen misselijk zijn- dan dat.

5. Ik heb drie oudere zussen, waarvan er twee een tweeling vormen. De oudste zus heet Liesbeth maar we noemen haar Lies. De tweelingzussen heten Joke en Eefje. Toen mijn mama bevallen was van Joke, zei de gynaecoloog: "Hou u maar vast, madammeke, want er komt er nog ééntje!" Dus moest mijn mama in allerijl wennen aan het idee dat ze plots niet twee maar drié kinderen had. En een extra naam verzinnen. En alles dubbel kopen.
En alsof die schok nog niet groot genoeg was, kwam ik zeven jaar later ook nog tevoorschijn. Per ongeluk.

6. Ik kan soms in een ongelofelijke paniek schieten als ik eraan denk dat sommige mensen er op een bepaald moment niet meer zullen zijn. Daar wil ik eigenlijk niet aan denken, maar soms overvalt het me. En dan word ik al op voorhand triest.

7. In de krant lees ik eerst de strips.

8. Mijn naam werd gekozen door mijn zussen en komt uit het boek 'Simon en Saartje'. Tot mijn twaalfde noemde iedereen mij ook Saartje. Tot ik op een keer besliste dat het maar eens genoeg moest zijn met dat verkleinwoord en ik me resoluut Sarah liet noemen.

9. Ik ben de Koningin van Middagdutjes. Maar vreemd genoeg kan ik de siesta's die ik deed sinds de komst van mijn dochter op één hand tellen.

10.  Ik zou het leuk vinden om eens een (paar) jaar in het buitenland te wonen. Niet rondreizend met een rugzak, maar op één vaste plek. Bijvoorbeeld om er te werken, of nog beter: om er niks te doen terwijl mijn man daar werkt. Ja, dat lijkt me wel wat. Ik betwijfel of het er ooit van komt. Maar mocht iemand een fijne jobaanbieding hebben: één adres!

maandag 10 oktober 2011

Dus. Wat denkt u daarvan?

Mensen! Ik ben deze ochtend opgestaan met een enorme goesting om te werken. En met name: om een nieuwe reeks wenskaarten te maken, ambachtelijk en met de hand gestempeld.

Nu kreeg ik in de loop der jaren al vaak de opmerking "Dàt zou je eens moeten maken!" en "Heb je geen kaartje voor die of die gelegenheid?" Dus nu vraag ik aan u: welke kaartjes mist u in het standaard-kaartenrek?

Ik ben de laatste maanden blijkbaar wel vaker in stempel-modus. Want dat had ik u nog niet laten zien: op het geboortekaartje van Anna prijken ook een paar zelfgemaakte stempels. Voor mezelf maak ik blijkbaar liefst sobere dingen. De stempels werden natuurlijk ook gebruikt voor de suikerbonen en een cd die Sven met veel liefde samenstelde:



zondag 9 oktober 2011

Golven van geluk

Soms word ik overspoeld door één grote golf van geluk. Bijna teveel om aan te kunnen. Dan besef ik hoeveel er is om gelukkig over te zijn en stroom ik haast over van dankbaarheid en contentement. Vanochtend, man en dochter boven zalig aan het slapen, ik filmpjes aan het bekijken van de laatste vier maanden.

En dan komt de golf heel stil aangerold. Ik voel het in heel mijn lijf.
Ik ben echt door en door gelukkig.

Een dochter om op te eten.
Een lief waar ik nog altijd vlinders van krijg.
Mooie liedjes.
Een familie waar alles goed mee gaat.
Een bad op zondagochtend.
Vriendschappen die gelukkig niet verloren zijn gegaan.
Nachtrust.
Fijne avonden.
Werk waar ik een kick van krijg.
Herfst-eten.
Een parkeerplaats voor de deur.
Dikke sneetjes lekker, bruin brood.

Ach, het is teveel om op te sommen. En u vindt er waarschijnlijk geen bal aan om al die melige shizzle hier te lezen - misschien heeft u vandaag toevallig echt een baaldag - dus ik zal u gewoon rustig van uw zondag laten genieten met één der bovenstaande redenen:

dinsdag 4 oktober 2011

Sssecret Santa!

Joepie, na een beetje twijfelen besloot de fantastische Tess toch om dit jaar weer een Secret Santa te organiseren. En nu ga ik eindelijk eens meedoen!

Dit jaar maakte Tess de spelregels -volledig terecht- een beetje strenger, dus ik hoop dat ze gewoon véél plezier kan beleven aan de ongelofelijke berg werk die ze erin steekt en dat dit jaar de klagers en de zagers achterwege blijven. Ik ga alvast even nadenken over mijn moodboard. Jeuj!


maandag 3 oktober 2011

Ritsen zonder naaien

Ze waren er weer hoor, gisteren, op de terugweg van een heerlijk weekendje in de Hoge Venen: de automobilisten die zichzelf prompt in het midden van twee rijvakken placeerden bij een wegversmalling. Vreemde gewoonte!

Want wat is er nu in godsnaam zo moeilijk aan ritsen? Misschien is het iets Vlaams? Want in Nederland lijkt het -toch niet zo héél moeilijke systeem- al wel goed ingeburgerd. Verdraagzaamheid is precies niet de sterkste eigenschap van sommige Vlamingen.
"Míj gaan ze niet hebben, he, als ik moet aanschuiven, moet iederéén aanschuiven!".

Maar dat klopt dus niet. Ritsen werkt wel. Lees maar. Of drukt u even op 'play':



En als ik dan toch bezig ben, nog twee dingen:
  • Rij -alstublieft- zo rechts mogelijk. Wat heeft u in het middenvak te zoeken als u langs rechts voorbij gestoken wordt?

  • En nog eentje om over na te denken terwijl u straks weer in uw auto stapt:

(foto via Facebook van een New Yorkse 'stencilaar', denk ik)

Dank u.