donderdag 31 maart 2011

Joepie, jeeuj en hoezee tegelijk!

Terwijl het ene boek bijna in druk gaat, komt er alweer een nieuwe opdracht binnen gefladderd. Ik moet zo ongeveer de grootste geluksvogel zijn van het westelijk halfrond. Want kreeg ik me daar vorige week toch een leuk mailtje! Van een supertoffe madam van Uitgeverij Averbode, of ik toevallig niet voor Zonneland en Zonnestraal wil gaan schrijven.

"Denk je er eens over na?" vroeg ze aan mij. Lieve mensen van Uitgeverij Averbode, schrijven voor lagereschoolkinderen, voor een tof tijdschrift dat ik vroeger van voor naar achter verslond, daar moet ik helemaal niet over nadenken! Dat is nondedjoemele waar ik vroeger altijd al stiekem van droomde en dat wordt me nu zomaar op een presenteerblaadje aangeboden. Bleek dat de mevrouw mijn blog gelezen had en dat ze daardoor zo'n vermoeden had dat ik goed zou schrijven voor de kinderen van de doelgroep. Mocht ik kunnen, ik zou mijn blog er prompt van gaan omhelzen!

Dus vandaag toog ik met een mandje vol verwezenlijkingen (en maar een kwartiertje te laat) naar de bossen van Everbeur om er kennis te maken met twee lieve dames die me een stapeltje tijdschriften en enkele opdrachtjes in mijn handen duwden. Een goed uur later stond ik weer buiten, surfend op een golfje van geluk. Zo een golf die je helemaal overspoelt met een gevoel van juiste keuzes, blijheid voor de kansen en de erkenning en ja, verdorie toch ook wel een flinke portie trots omdat ik het toch maar heb gedaan, mijn leven in een nieuw jasje gestoken twee jaar geleden.

Af en toe eens je stoute schoenen aantrekken en uit je makkelijke, voorspelbare comfortzone komen: ik kan het iedereen aanbevelen.


En ja, binnenkort ga ik naar de kapper.

donderdag 24 maart 2011

Zomerdeo & andere geurherinneringen

Vanaf het moment dat ik na een lange winter niet meer verpakt rondloop in twee paar panty's en vijf lagen bovenkleding (hoera!) en het lekkkere geurtje van mijn deo terug door mijn lichte kleren komt, ben ik in een flits weer op rugzakreis. In een ver land met continu warm weer maar beperkte toegang tot propere douches, waardoor de deo altijd binnen handbereik bleef. De geur van vakantie, alleen maar doen waar je zin in hebt, zeezout in je haar en een gebruinde huid.

En zo zijn er nog meer geuren die bepaalde herinneringen totaal uit het niets weer laten opduiken in mijn hoofd. Zoals daar onder andere zijn:

Geurherinnering #1: De geur van gebakken koteletjes
Instant flashback naar de eettafel van mama. De soep aten we al op tijdens Home & Away en nu komt het avondeten (zonder tv). Dat vlees, dat at ik meestal op met lange tanden, maar lekker rùiken dat dat kon doen.

Geurherinnering #2: Mojito
Feestjes à l'improviste op ons hoekappartementje, zomaar, op een doordeweekse avond, breng jij wat chips mee, wij zullen snel nog wat drank gaan halen. Met een huis vol kaarsjes en het licht van een zomeravond dat héél langzaam, bijna ongemerkt, wegebt en plaats maakt voor een warme nacht. Gekeuvel en muziekjes luisteren tot een kot in de nacht. Toen we mojito's nog exotisch vonden en theelichthoudertjes nog niet hoefden te matchen met elkaar.

Geurherinnering #3: Snottebellensoep
Ik weet totaal niet waar ik deze geur vandaan haal, maar een bepaalde mama van een bepaald vriendinnetje uit de lagere school maakte soms soep waarvan ik vond dat ze naar snottebellen rook. Als ik daar ging slapen hoopte ik altijd uit de grond van mijn hart dat ze iets anders had klaargemaakt. Alles behalve dié soep. Nu vermoed ik dat dat het een -misschien nogal mislukt?- recept voor erwtensoep was, maar destijds was ik absoluut geen fan. Intussen gelukkig wel. Van andere versies althans.

Geurherinnering #4: De jas van mijn lief
Tijdens de eerste, zalige, kalverliefdevolle maanden met Sven had zijn tweedehandsjas een aparte geur die je niet vaak ruikt. Niet vies, niet bijzonder lekker en zeker ook niet die typische tweedehandsklerengeur waarvoor ik mijn neus altijd moet dichtknijpen. Ik kan de geur met niets anders vergelijken, maar als dat geurtje terug voorbij komt gekringeld, zit ik in een klap weer op het Conscienceplein in de zon, met mijn hoofd in de schoot van mijn lief en één ijsje voor twee.

Geurherinnering #5: Gras
Ik was wat je noemt totaal geen buitenkind, maar als ik dan toch eens mijn luie boekenwurmenkont uit de zetel richting tuin bewoog, dan ging ik liefst op blote voeten badmintonnen in de tuin. En precies die geur van dat gras, tijdens de eeuwigdurende zomervakantiedagen met slaatjes van rijst, appel, kaas en mayonaise en als dessert een zakje chips van de crèmekar, die mis ik hier in de stad soms nog het meest van allemaal.

maandag 21 maart 2011

Een half jaar

Vandaag ben ik exact drie maanden verwijderd van mijn uitgerekende datum. Zes maanden ver dus, of morgen 27 weken blijkbaar, ik snap nog altijd niet veel van hoe ze dat nu eigenlijk uitrekenen. Ongelofelijk trouwens dat er al een half jaar iemand in mij zit. Maar tot nu toe vind ik het nog altijd heerlijk. Op sommige dagen voel ik me wel een wandelende olijf op stokjes maar meestal hebben we het echt naar onze zin, zo met ons tweetjes.

En misschien ligt het aan de zon maar mijn to-do-lijstje-van-de-dag is al bijna afgewerkt en de namiddag is nog maar net begonnen! Er zijn gewoon zo van die dagen waarop alles volgens plan loopt. Ze zijn dun gezaaid, dus kan je ze maar beter koesteren. Alleen 'strijken' staat nu nog op de lijst (vandaar het drogende tafellaken op de foto), maar dat is voor vanavond. Nu is het hoog tijd om naar buiten te gaan en een plantencentrum te gaan zoeken. En hopelijk ook wat kleur te kweken op mijn wit velleke.

Maar eerst nog even reclame: today I will be mostly wearing een broche van mijn schoonzus Mieke Dierckx. Ze heeft verschillende varianten op deze, je kan haar contacteren via de website!

donderdag 17 maart 2011

Tuut

Wij kochten vorige week een nieuwe auto! En wij, dat zijn de buren en wij. Jep, goed gelezen. Hoe dat komt? Een lang verhaal kort:

Wij (Sven en ik) wisten al regelmatig niet meer waar onze auto geparkeerd stond, gewoon omdat we hem al drie weken niet meer gebruikt hadden. En wij hebben ook niet zo vaak een auto nodig. Ah ja, want wij doen hier bijna alles met de fiets of de tram. Een echte groene woont in de stad, was het niet Mieke Vogels die dat zei?

Onze buren, die sinds een half jaar zonder auto zaten, leenden af en toe de onze. Een goeie deal, zo werd het beestje toch nog gebruikt. Maar onze auto begon te verslijten en een baby in een semi-sportkarretje installeren is toch ook nét iets te onpraktisch. Dan maar weg met die handel? Hm, helemaal zonder auto, dat zagen we dan ook weer niet zitten.

Dus besloten we (de buren en wij) om samen 1 auto te kopen. Wat we dan ook deden, na een uitvoerige doch redelijk gezellige uitleg van Autopia over hoe dat nu eigenlijk in de praktijk in zijn werk gaat, particulier autodelen. Zij gaven ons ook rekenbladen (om in te vullen en uit te rekenen hoeveel je per kilometer moet betalen, dus wie meer rijdt, betaalt ook meer) en contracten zodat er bij stopzetting of issues geen ruzie van komt.

En dan komen natuurlijk de opmerkingen en de vragen, van mensen die totààl niet kunnen begrijpen waarom we nu toch zoiets zouden willen 'riskeren'. En waarom niet, vraag ik mij dan af? Nu genieten we met 2 gezinnen van 1 spiksplinternieuwe auto voor de helft van het geld. Ook de jaarlijkse kosten worden door 2 gedeeld. Nu gaan we nog bewuster om met de vraag: "Heb ik de auto daar écht wel voor nodig of kan het ook anders?" - geen overbodige luxe in tijden waarin we tot over onze oren in de klimaatproblemen zitten, lijkt mij. En nu leren onze kleintjes ook dat je niet alles met de auto hoéft te doen en dat delen een schone zaak is.

Trouwens, ik vind niet dat wij ons moeten verantwoorden waarom we met 2 huishoudens 1 auto kopen, terwijl er gezinnen zijn met twee, drie, of zelfs méér auto's!

Maar stiekem wou ik natuurlijk vooral gaan autodelen omdat ik mij dan kon amuseren met het maken van een rittenboek, gheghe.


Tadaah: een gezinswagen rock 'n' rollauto, héél handig voor instrumenten en versterkers.


Het rittenboek (met dank aan Vermiljoen voor de inspiratie).


Met handige gegevens zoals noodnummers.


Een envelopje om de bonnetjes van de tankbeurten in te stoppen (hoeft niet, maar mag wel).


Extra blaadjes, zoals nuttige tips bij stressmomenten, ...


... plaats om leuke plekjes onderweg te delen met je medebestuurders en autospelletjes.


En natuurlijk het belangrijkste: veel blaadjes voor het noteren van de kilometerstanden.

donderdag 3 maart 2011

Oh-ooh...

Sla je spaarvarken aan diggelen, neem een gróte sjakkosh mee (om vrouwen die jouw buit willen inpikken van je af te slaan) en bereid je voor op een nog grotere portie gierende hormonen, ogen uitkrabbende (al dan niet zwangere) vrouwen en ten gepaste tijde een stevig partijtje vrouwencatch.

Dames, het is weer stoffenverkoop van Fragile! En de stockverkoop van zwangerschapskleding (die je ook zo kan dragen) volgt in april. Zeg niet dat ik u niet gewaarschuwd heb...

woensdag 2 maart 2011

Voor de baby komt

Slik. Nog maar een kleine vier maanden en mijn man en ik kunnen nooit vanzeleven nog iets samen met twee doen en onze agenda gaat zo leeg zijn als een uitgeblazen Paasei en ons sociaal leven gaat zo dood zijn als een pier en dan gaat niemand nog met ons willen afspreken omdat wij altijd 'nee' moeten zeggen en dan gaan ze ons vergeten en dan worden wij wakker op een goeie dag in 2016 en dan beseffen we plots dat we geen vrienden meer hebben. Of een leven, whatsoever.

Dus, snel! Waarmee moeten wij onze agenda's in allerijl nog vullen vooraleer ik die baby eruit pers? Wat vindt u dat wij zéker niet mogen vergeten? Wat bent u misschien wel vergeten en waar heeft u eeuwig spijt van?

Staan al zeker op het programma: die rommelmarkt in de Galéries Leopold in Spa (bedankt voor de tip, Octavie! - zouden we ook naar de thermen gaan?), een weekendje Ardennen (en wel hier), een dagje Brussel, een dagje Amsterdam, een weekendje zee (voor mij) en een weekje Kopenhagen (voor de man), een nieuwe badkamer en héél veel naaien en frutselen.

O ja, en uitslapen. Héél belangrijk.
En ontbijtjes, lunchdates, dinertjes en alles daar tussenin. Ook onontbeerlijk.

Wat denkt u, lieve lezertjes, ben ik nog iets vergeten?